Loslaten, terug naar de peuterspeelzaal!

Daar ben ik weer naar maanden afwezigheid omdat de kleine meid weer ziek was. Kleine meid? Ze is ondertussen vorige maand alweer 3 jaar geworden. Tijd vliegt wanneer je plezier hebt of geleefd word!

Afgelopen maanden stonden in de teken van ziek zijn, vele ziekenhuisbezoekjes, onderzoeken en behandelingen. Hier ga ik later uitgebreid over schrijven. Nu wil ik alleen even mijn angst, stress opschrijven omdat ik het toch wel moeilijk vind om haar weer los te laten. Na bijna 4 maand thuis te zijn geweest, bij mij, dag en nacht. Ja ook de nachten, ze slaapt bij mij in bed of naast mij met haar eigen bed.  Niet pedagogisch verantwoord, klopt! maar ze heeft zo veel te verwerken, zoveel angst waar we ook EMDR therapie voor doen bij haar, dat dit voor iedereen een betere nachtrust geeft dan als ze op haar eigen kamer slaapt. Nu is ze eindelijk goed opgeknapt en gaat ze volgende week weer starten op de peuterspeelzaal.

Hoe dan? In deze tijd van Corona? Allemaal snottebellen bij elkaar, een bron van virussen die peuters en ik breng mijn kleine meid er heen. Ik kan het voor mezelf heel moeilijk rijmen dat ik haar laat gaan, ze is zo kwetsbaar. Nu stijgen de  positieve besmettingen ook onder de kinderen, je hoort op het nieuws hele klassen in quarantaine vanwege besmettingen onder de kinderen en ik ga haar volgende week weer brengen naar de peuters. Begrijp me niet verkeerd ik heb uiteraard groen licht van de artsen anders had ik haar niet laten gaan. Maar stel dat ze wel weer ziek wordt? Er heeft een kindje Corona in haar groep? Zo krijgt zij ook Corona we weten niet wat het bij haar gaat doen. Zoveel vragen, angst en niemand kan mij het antwoordt geven. Want niemand weet het antwoordt. Dat maakt mij zo onzeker en bezorgd. Sla ik mezelf voor mijn kop als ze ziek wordt. Ga het me zelf nooit vergeven.

Voor haar is het goed dat ze weer lekker kan spelen met leeftijd genootjes en voor mij is het weer fijn dat ik weer wat tijd voor mezelf krijg. We hebben het allebei eigenlijk heel hard nodig. Daarom maak ik de besluit dat ze gaat. Maar wat maakt het mij onzeker en een bezorgde moeder. Ben zo klaar met die Corona, hadden we in een andere tijd gezeten dan waren er toch minder vragen en angsten denk ik. 

Ben ik gewoon een overbezorgde moeder? Zit ik voor niets te stressen?