Het leed dat het afleren van de speen heet

Toen Ruby zo'n 5 weken oud was zijn we een speen gaan gebruiken, de wubbanub met een giraffe eraan. Super fijn voor de onrustige momenten en ideaal met de knuffel eraan zodat zij (en wij) hem makkelijk konden vinden. Toen ze wat ouder was mocht ze haar speen alleen in bed of als we even boven waren maar ik nam hem niet mee als we even weg gingen, tenzij ze onderweg moest slapen. Uitzonderingen waren ziekte en flinke val of stoot partijen.

In mijn hoofd had ik bedacht dat we toch wel met de speen moesten stoppen voordat ze naar school zou gaan (met 4 jaar). Maar dat was voordat we een afspraak hadden bij de tandarts. Die vroeg namelijk gelijk of ze een speen had en gaf aan dat ze een kleine overbeet had. Hij raadde aan om nu te stoppen zodat we er nog op tijd bij waren. Ruby was toen bijna 3 jaar. Van mij had ze tot een jaar of 3,5 a 4 haar speen nog wel mogen houden maar na dit gehoord te hebben besloten we te stoppen bij 3. We hadden dit al vaker met haar besproken en aangegeven dat ze haar speen naar een andere baby mocht sturen (uiteraard niet echt maar voor het verhaal).

Vorige week was het zover en werd Ruby 3 jaar. Omdat het een vrij druk weekend was en ze de volgende dag naar het kdv moest (en ik het de leidsters niet aan wilde doen), besloten we het uit te stellen tot het weekend. We hadden het vaker met haar besproken en ze had zelf een baby uitgekozen. Afgelopen vrijdag was het dan zover. Na haar middag slaapje zouden we hem op de post doen. Dat ik haar wakker maakte smiddags gaf ze hem gelijk aan mij. We hebben hem daarna op de bus gedaan (naar mijn oma maar dat wist ze uiteraard niet). So far so good. Savonds na het douchen vroeg ze hem 1x en toen brak mijn hart toch wel even. Ze leek opeens weer zo klein. Moest het nou echt al?! Maar ik probeerde er niet op in te gaan en ze ging lief slapen. Ik maakte al bijna een vreugde dansje tot ik haar rond 10 uur hoorde huilen. Dat ik in haar kamer kwam voelde ze bloedheet aan en bleek ze koorts te hebben. Wat een timing... ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Nu leek ze helemaal weer zo klein en dan had ze ook nog eens niet haar speen om haar te troosten. Na een zetpilletje en niet al te veel gedoe ging ze al vrij snel weer slapen. Daar waar ik dacht een helse nacht tegemoet te gaan heeft ze de hele nacht door geslapen. Super trots op haar. De rest van het weekend was ze niet top fit en heeft ze er af en toe om gevraagd maar de hele heisa is ons verder bespaard gebleven. Van haar oude speen heb ik de giraffe geknipt en daar ligt ze nu mee in bed. Ik denk dat dat helpt. Maar ik denk ook dat wij er uiteindelijk meer tegenop zagen dan zij. Ik hoorde haar zelfs zeggen tegen een ander kindje; Nee ik heb geen speen meer hoor. Mijn kleine grote meisje!

Ik ben benieuwd tot welke leeftijd jullie kids een speen hadden, en of het lastig was om "af te leren"?