Geen paniek! Verlatingsangst gaat wel degelijk over

Enkele maanden geleden schreef ik over het gruwel: verlatingsangst. We zijn nu enkele maanden verder en ik kan jullie geruststellen, het gaat over.

Wat hebben wij gedaan?

Heel simpel. Tijdens een bezoekje aan de dokter heb ik het allereerst al eens ter sprake gebracht. Zij zei dat dit normaal is maar verzekerde ons van gewoon te doen zoals we altijd deden. Dus het ritme aanhouden en niet te veel toegevingen doen. Ok, niet zo simpel als uw kind midden in de nacht ligt te schreeuwen maar neem hem absoluut niet mee in bed. Een uitzondering kan wel eens, maar maak hier geen gewoonte van. 

Wij besloten om Casper zijn bedje terug in onze kamer te zetten. Zo slaapt hij in zijn eigen omgeving, maar als er wat is zijn we snel bij hem. Win -win want wij moeten ook niet te lang uit ons warm bedje. 

Bij het slapengaan zei ik altijd dat wij niet weggaan. "Mama en papa zitten beneden, morgenvroeg zie je ons weer en als er wat is zullen wij er altijd voor je zijn, slaapwel lieve schat "En ook bij de crèche nam ik kort afscheid en vertelde hem dat we straks weer terug samen zijn, maar dat ik nu echt moet gaan werken. Niet te veel gedoe, kort afscheid en tot straks.

En natuurlijk een slapengaan ritme. Voor ons is dat elke avond hetzelfde. Wassen, pyjama & slaapzak aan, flesje en bedje in. Zo weet hij wat komt en meestal commandeert hij ons al naar de volgende stap. "Mama, Dodozak", "Mama, Fles" 

Sinds begin oktober slaapt hij terug op zijn kamertje. Zonder problemen. Af en toe eens een nachtmerrie, maar ja wie heeft dat niet. Ik zorg er wel voor dat de kamer altijd opgeruimd is. Geen speelgoed (zichtbaar) als hij gaat slapen. Zo is er ook geen afleiding of verleiding om te gaan spelen.In de crèche probeert hij soms eens een treurlipje op te zetten maar als ik langs buiten wandel zie ik hem toch weer spelen. Goed geprobeerd!

In ieder geval, het gaat dus over. Maar inderdaad als hier echt MAANDEN over gaan, is het als ouder niet meer te houden. Overweeg dan zeker om professionele hulp in te schakelen. Dat is geen schande hé! Jammer genoeg bestaat er geen handleiding voor elk kind dus helpen we elkaar waar we kunnen, toch? 

Het is soms even volhouden en geduld kweken.

Maar het is het wel waard.