Snap
  • Kind

Eerste keer naar school. Spannend voor jou of je kind?

Als juf van een kleuterklas zie ik veel kinderen en ouders voor het eerst binnen komen op de basisschool. Maar voor wie is het spannender?

De eerste dagen zijn voorbij. Op Facebook zie ik weer een hoop foto's voorbij komen van kinderen die voor het eerst naar de basisschool of zelfs middelbare school gaan. Ook mijn neefje mocht deze week voor het eerst naar school. Maar wat ik mij af vraag.... voor wie is het nu spannender? Voor de ouders of voor het kind? Of vinden ze het allebei even spannend?

Ik weet nog goed dat ik mijn zoontje voor het eerst naar de kdv bracht. Hij was toen 9 maanden en ik vond het eigenlijk erg spannend. Zal hij het wel naar zijn zin hebben? Gaat hij goed slapen? Dus kort gezegd... ik heb mijn eigen kind nog niet naar de basisschool hoeven brengen. Maar zijn de gevoelens en de gedachtes wel hetzelfde? Volgens mij wel. je laat je kind toch achter bij iemand die je nog niet heel goed kent.

Ook voor het kind kan het spannend zijn. Hij of zij moet weer helemaal wennen. Op nieuwe zijn plekje vinden in de klas. Sommige kinderen vinden het helemaal geweldig, maar er zijn er ook die het helemaal niks vinden. je komt in een klas met wel 20 kinderen. Vaak allemaal groter dan dat jij bent en dan is er ook nog een juf die jij nog niet goed kent. Lijkt mij best spannend voor zo'n kind.

Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het verschilt per kind. Ik heb een aantal nieuwe gehad die huppelend binnen kwamen en hun ouders niet meer zagen staan. Andere kinderen bleven plakken aan de been van de ouders. Deze kinderen til ik altijd op. Ik laat ze de ouders een laatste knuffel geven en neem ze mee naar de kring. Daar mogen ze nog even op mijn schoot zitten en als ik merk dat ze ontspannen nemen ze plaats op de stoel naast mij. Het huilen duurt vaak maar 2 minuutjes en daarna is alles goed.

Hoe het met de ouders gaat? Sommige ouders vinden het heel zielig om hun huilende dochter/zoon achter te moeten laten. Het is toch jouw kind. En dat gevoel houden ze de hele dag vast. Laat het los. Het komt echt wel goed. En wil je het zeker weten? Bel gewoon even om te vragen hoe het gaat. Helemaal niet zo gek. En laat de leerkracht niks van zich horen dan gaat het altijd goed! Geen nieuws is goed nieuws. We bellen echt wel als het niet gaat.

Hoe was dat bij jullie? Hadden jullie ook moeite om je kind "los" te laten? Een traantje om gelaten? Ik ben benieuwd naar jouw verhaal!

's avatar
9 jaar geleden

Ook al ben ik al meer dan 19 jaar moeder, toch komen bepaalde gevoelens steeds weer terug... Toen dit schooljaar weer begon, was ik het weekend ervoor gewoon een beetje chagrijnig. Ik had heel bewust genoten van mijn kleuter thuis en ik had steeds gedacht 'volgende week om deze tijd zit hij weer op school', overmorgen...morgen.... Ik 'troostte' mijzelf met de gedachte dat het voor hem hartstikke leuk zou zijn; hij had ook bijna dagelijks in de vakantie gevraagd of hij naar school mocht (wat verfrissend naast de reacties van mijn pubers ;-)) en ik was (ben) heel blij met de juf die hij krijgen! Desalniettemin ben ik een oermoeder, vind het heerlijk om mijn kinderen om me heen te hebben, ik hou van het leven in de brouwerij! Dat is natuurlijk ook de reden dat ik voor mezelf ben begonnen als gastouder! Voor mij was het dus enorm wennen om mijn kleine man weg te brengen en nu zelfs voor hele dagen. Ik ben heel blij dat hij de eerste paar maanden halve dagen mocht komen om te wennen aan al het tumult. Natuurlijk is het bij ons thuis, met 3 eigen en 3 gastkindjes ook vaak druk maar een kleuterklas met zoooooooooo veel andere kleuters is natuurlijk wel van een iets andere orde! Gelukkig is mijn kleuter op tijd wakker en hoef ik 's ochtends geen strijd te voeren om hem naar school te krijgen. Ik ben blij dat hij het naar zijn zin heeft maar ik ben ook blij dat hij weer blij is als hij opgehaald wordt door mij :-) Mijn oudste zoon is vorige week begonnen met zijn tweede jaar op een mbo-opleiding en vandaag heeft mijn dochter van 16 jaar haar allereerste dag op haar beroepsopleiding. Ook dat is weer zo'n mijlpaal! Ik heb veel voor haar geregeld en veel voor haar gedaan. Ik heb haar spullen ook gisteren bij haar school opgehaald omdat het te veel was om op haar scooter mee te nemen, ik heb haar een peptalk gegeven toen ze mij vertelde dat ze het eng vond en erg spannend. Ik heb haar vanochtend support gegeven. Meer kan ik niet doen behalve vanavond haar verhalen aanhoren natuurlijk. Ook bij haar moet ik nog meer gaan loslaten. Which is hard. Alle begin is moeilijk. Ook ik moet weer in een ritme komen en aanvaarden wat mij ooit al tijdens mijn eerste zwangerschap is verteld: op het moment dat je kindje geboren is, begint het loslaten.....

Joycies's avatar
9 jaar geleden

Ja kan me voorstellen dat je nieuwsgierig bent. En volgens mij vlieg je ook op je fiets om hem op te halen ;-)

Mama van Drie  Boefjes's avatar

Uhm... tijdens het vliegen moet zijn: tijdens het fietsen.

Mama van Drie  Boefjes's avatar

In mijn geval ging het allemaal goed. Natuurlijk vonden we het allebei spannend. Maar het scheelt dat mijn Kleuter de juf al een beetje kende en een deel van de kindjes bij hem op de peuterspeelzaal zaten. Ik liet mijn manneke met een gerust hart achter. Maar stiekem dacht ik wel de hele dag aan hem hoor en stond ik veel te vroeg weer bij school om hem op te halen. Ik was zo nieuwsgierig naar hoe hij het had gehad. En dat traantje....? Dat kwam gewoon omdat er een vliegje in mijn oog vloog tijdens het vliegen ;-).

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Joycies?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.