Een dagje weg

Soms.... zou ik hem het liefst thuis laten, een plekje wat voor hem veilig is en waar hij zichzelf kan zijn. De plek waar hij niet veroordeeld wordt of raar aangekeken wordt.. Geen commentaar van compleet vreemde mensen die wat van hem (of ons) vinden en geen extra struggle voor ons.

Maar, we willen en zúllen hem nooit buitensluiten. Ergens is het ook gewoon een kind die dol is op dagjes weg. Die het leuk vind om naar de dierentuin te gaan en alles wilt doen wat wij ook doen.

We bereiden de dag altijd zo goed mogelijk voor, ze mogen bijv kiezen naar welke dieren ze graag willen en bepalen een route.

We hebben een jaarabonnement op een dierentuin zodat het bekend en voorspelbaar is. We kunnen weg als het niet meer gaat en doordat het bekend terrein is maakt het het voor hem makkelijker.

Een pretpark of ander onbekend park bekijken we helemaal, op streetvieuw de straat en de ingang.. we bekijken de plattegrond en eventuele attracties,  we zoeken zoveel mogelijk foto's op en kijken filmpjes op youtube.

Zo weet hij wat hij kan verwachten,  we zorgen voor zoveel mogelijk informatie en wat er dan gaat gebeuren. Alles om rust in zijn hoofdje te krijgen zodat hij ook een leuke dag heeft. Hij geniet er altijd intens van, maar vind het ook altijd heel erg spannend.  Alle doemscenario's bespreken we en geen vraag is te gek.

Maar wat doe je als het even niet meer gaat, hij boos word en gaat gillen en iedereen naar je kijkt? Je hoort de mensen over hem praten.. je hoort en ziet de veroordeling..

Ik probeer altijd te doen alsof ik het niet hoor, trek mij er niets van aan. Niemand heeft wat over te zeggen behalve wij. Wij weten wat er goed voor hem is en wat er aan de hand is op dat moment.

Maar soms.. kan ik er niet tegen.. wil ik het liefst ruzie maken met iedereen die wat te zeggen heeft. Die hun oordeel al klaar heeft. Wil ik ze uitleggen wie hij is en waarom hij een meltdown heeft..

Maar dat zou niet eerlijk zijn tegenover hem. Hij krijgt ook alles mee. Hij vraagt waarom mensen zo kijken naar hem.

En dan weet ik, dat hij alles is wat op dat moment telt. We gaan verder met waar we mee bezig waren en met opgeheven hoofd loop ik langs al die mensen die het tóch niet snappen.

Mijn kind gaat gewoon mee naar alle winkels, alle uitjes, alles wat een ander kind ook doet.

Met of zonder meltdowns.