2 jaar geleden
Een andere virusmagneet
Ik ben net een paar dagen van de antibiotica af als ik mijn keel weer voel branden. Het zal toch niet? Eerst probeer ik het af te doen aan het iets teveel praten en te weinig uitzieken. Het zou ook net zo goed een nieuw virus kunnen zijn.
Die gedachte probeer ik zoveel mogelijk weg te drukken. Ik wil geen nieuw virus, want dan zou ook Boefke weer ziek kunnen worden. Al snel krijg ik er ook koorts bij. Voor de zekerheid maak ik een afspraak bij de huisarts. Een paar uur later mag ik langskomen en helaas heb ik volgens hem een nieuw virus te pakken. Keelontsteking nummer zoveel in een maand tijd.
Mijn lijf wil mij iets zeggen, maar ik wil en kan niet luisteren. Ik ben helemaal klaar met alle virussen. Mijn emoties vliegen van boos naar verdrietig en frustratie. Wat voel ik mij machteloos, want ik wil Boefke niet aansteken. Maar ik wil hem al helemaal niet mijn liefde ontzeggen. Natuurlijk is afstand nemen op bepaalde momenten ook liefde. Leg dat alleen een dreumes uit die heel graag kusjes en knuffels uit deelt. Vooral als iemand verdrietig, niet lekker of zelfs ziek is.
De huisarts probeert mij gerust te stellen en denkt dat Boefke mij heeft aangestoken. Het kan ook zo zijn dat een kind op mijn werk mij heeft aangestoken, omdat mijn weerstand nu enorm laag is. Ik baal nog meer van mijn slechte weerstand, want nu ben ik de virusmagneet in huis.
Samen met mijn vriend overleg ik wat wijsheid is. Ik zou het verschrikkelijk vinden als Boefke weer ziek wordt door mij. Alleen voelt het contact vermijden, kusjes en knuffels afwijzen als nog schadelijker voor Boefke zijn ontwikkeling. Mijn vriend is het hiermee eens en beredeneert rustig dat ik Boefke allang aangestoken kan hebben. Om nu dus ineens alles anders te doen heeft in zijn ogen al helemaal geen zin meer.
Gelukkig wordt Boefke niet ziek en knap ik in de dagen erop snel weer op. Hierdoor ben ik nog blijer met onze afweging om vooral voor de liefde te gaan en niet onze angst de boventoon te laten voeren. Al omklemt deze angst mij wel met elk virusje of bacterie. Waar doen wij wijs aan? De vraag die elke keer gesteld wordt om zo een weloverwogen beslissing te maken waar wij samen achter kunnen staan. Het allerliefste wil ik deze vraag niet hoeven stellen of bespreken. Gewoon genieten van het leven en zien wat er komen gaat. Zo zou ik erin willen staan, maar dat lukt mij nog niet. Ik kan het nog niet loslaten ondanks mijn verlangen.
