De bloemen en de bijen

Je weet dat je als je kinderen krijgt ook te maken krijgt met het bloemetjes en bijtjes fenomeen. Want baby’s komen niet uit de lucht vallen, of wel?

Zo vroeg mijn 3 jarige dreumes me vandaag plots in de auto: ‘mama, hoe maken mama’s en papa’s baby’s?’ Ehhhhhh...

‘Dat gebeurt als papa’s en mama’s elkaar lief vinden.’

‘Oké, en waar maken papa’s en mama’s die dan?’ Ehhhhhh...

Dat kan overal. Van binnen moet ik hard lachen, hij moest eens weten.

Hij nam genoegen met dit verhaal en kletste vrolijk verder over de bomen die langs de ramen voorbij vlogen. Zo grappig om te zien en horen hoe snel kinderen ergens ‘genoegen’ nemen. Ze vinden het prima dat er ‘ineens’ baby(‘s) in een vrouwenlijf groeien. Ik vind het overigens al knap dat hij vraagt hoe mama’s  én papa’s baby’s maken. Aangezien papa nooit een baby heet gedragen.

Ik weet dat er ook een tijd zal komen dat hij geen genoegen meer neemt met dit verhaal, maar dat gaat vast nog lang duren. Of niet? In de tijd waar we tegenwoordig leven gaat het net een versnelling sneller dan vroeger.

Ik kan natuurlijk blijven volhouden dat baby’s gevonden worden tussen de bloemkolen, en dat de ooievaars de baby’s er vervolgens uitplukken.

Uiteindelijk gaat alles over open en eerlijk zijn. Maar om nu al de ‘waarheid’ te vertellen gaat mij persoonlijk net een brug te ver. Laat hem eerst zijn eigen lijf ooit maar eens ontdekken.

Hoe ga jij om met dit soort vragen? Vanaf welke leeftijd ga jij er ‘eerlijk’ over zijn?