Buikgriep ofzo?! Deel 2

Aangekomen in het Radboudziekenhuis, na een zeer indrukwekkende rit achterin de politiebus, werd Evi een kamer ingereden waar een heel team aan specialisten voor haar (en ons) klaar stond. Wij werden opgevangen door een intensivist. Hij vertelde ons dat Evi zeer, zeer ernstig ziek was. Er was een probleem in haar buik en ze wilden haar zo spoedig mogelijk open maken om te zien wat het probleem was. Ze waren de voorbereidingen hiervoor aan het treffen. De chirurg kwam ook nog bij ons langs om te vertellen dat hij er alles aan ging doen om er voor te zorgen dat Evi het zou gaan redden, maar hij vertelde ook eerlijk dat Evi levensbedreigend ziek is. Chris en ik mochten even naar haar toe. Daar lag ze in een kamertje, inmiddels geïntubeerd, met een heel team mensen om haar heen. Zij schoven direct uit elkaar toen iemand zei dat haar ouders eraan kwamen. Geen fijn gezicht om ons meisje zo te zien. We hebben haar een kus gegeven en maakten ons snel uit de voeten: we wilden dat ze snel zouden beginnen met de operatie, aangezien echt elke seconde telde. Achteraf gezien moesten we op dat moment afscheid nemen van haar, want de kans was zeer groot dat ze het niet zou redden. Gelukkig hadden we ons dat toen niet zo gerealiseerd...

Evi werd naar de OK gebracht. Chris en ik mochten in een kamertje wachten en hebben intussen onze familie op de hoogte gebracht. Ons werd geadviseerd om hen te vragen naar het ziekenhuis te komen. Dan weet je natuurlijk ook wel dat het heel slecht gaat. Na verloop van tijd kwam een arts ons vertellen dat Evi een zogenaamde volvulus had gehad (dan is een gedeelte van de darm om zichzelf heen gedraaid). Als gevolg van de draaiing ontstond een darmafsluiting. Als de volvulus langere tijd aanhoudt, kan het gedraaide deel van de darm afsterven. Dit komt doordat de bloedtoevoer naar het afgeknelde deel van de darm wordt belemmerd. Hierdoor komt er te weinig zuurstof in de darm. Dit is precies wat er bij Evi gebeurd is. Er is 110 cm darm afgestorven en dit hebben ze verwijderd. Hierdoor kwamen er giftige stoffen vrij en kreeg Evi hartritmestoornissen. Evi werd op de OK daarom nog 3x gereanimeerd en ze hebben de operatie voortijdig moeten staken. Met een open buik is ze naar de Kinder-IC gereden op dezelfde afdeling. Ons is verteld dat ze tijdens dit kleine ritje al zou kunnen overlijden, omdat ze zo kritiek lag. Eenmaal op de IC moest ze voor de laatste keer gereanimeerd worden. Daar werd ze aangesloten aan allerlei toeters en bellen. Er stonden wel 25 mensen om haar heen, die allemaal met haar of de medicatie voor haar bezig waren. Chris en ik mochten even bij haar zijn. Dat was een vreselijk triest gezicht; ze lag daar nog naakt aan enorm veel slangen. Ik heb gevraagd of ze een dekentje over haar heen wilden leggen, want ze zag er zo kwetsbaar uit. Uiteraard werd dit gedaan, maar eerst wilde ze ons bij haar hebben, omdat het zo slecht ging. Zonder dat ons dat expliciet gezegd werd, moeten we voor de tweede keer afscheid nemen (dit hoorden we later).

Eenmaal op de IC werd Evi ook vrijwel direct aangesloten op de nierdialyse, omdat haar nieren niet meer functioneerden. Dit was achteraf gezien haar redding; hierdoor ging haar kalium omlaag en had Evi geen hartritmestoornissen meer. Onze familie mocht na ons ook even naar Evi toe en verslagen wachtten wij op wat komen ging... We hebben meerdere gesprekken met artsen gehad die dag en zij hebben ons iedere keer weer gezegd dat Evi in levensgevaar was. De komende uren/dagen zouden heel spannend worden.

Alle artsen/verpleegkundigen van de IC waren enorm begaan met Evi en ons en zo ontzettend lief voor Evi. Hoewel Evi in slaap gehouden werd, spraken ze gewoon tegen haar en vroegen ze ons van alles: "Waar houdt Evi van, wat zijn haar hobby's, wat voor een meisje is ze?" Wij vonden dat zó fijn! Haar broer Milan en zus Jade hebben later van thuis wat foto's meegenomen en wat van Evi's teken-kunstwerken om haar kamer te versieren.

Nu was het afwachten hoe Evi de eerste uren door zou komen en of ze sterk genoeg zou zijn om de tweede operatie aan te kunnen... Wordt vervolgd.