Buikgriep of zo?! Deel 8

Dag 13: deel 1

Vannacht heeft Evi 1,5 uur geslapen. Zou toch heel fijn zijn als ze ‘s nachts eens lekker kan slapen!

Evi is wat minder in paniek gelukkig. Wel is ze heel gespannen; ze bibbert voortdurend en dat is niet van de koorts (die inmiddels ook weer is op komen zetten). Evi spuugt geregeld slijm en bloed op. Waarom is dit?! Geïrriteerde slijmvliezen denken ze.

Niet fijn…

Vanmiddag wordt er een echo gemaakt, om te kijken hoe de abcessen zich hebben ontwikkeld. Qua bloedwaarden zag het er redelijk uit. Ze hopen dat de ontstekingswaarden morgen gaan dalen.

Er komt vanmiddag ook een psycholoog en psychiater bij Evi en ons. Er wordt dan ook gekeken wat ze kunnen betekenen voor de nachten. Omdat Evi zo gespannen is, slaapt ze wellicht ook niet.

Duimen dat de abcessen zijn verminderd

Dag 13: deel 2

Vandaag was een bijzonder drukke dag.

Helaas kwam er uit de echo dat de abcessen wat zijn toegenomen. Om te kijken wat er in zit, hebben ze een punctie genomen (onder lichte narcose). Hier hebben we nog geen uitslag van.

Evi spuugt nog steeds slijm en wat bloed… dat duurt wel lang vind ik. Die keel moet helemaal rauw en kapot zijn en dat hoesten maakt het ook niet beter… Hopelijk vinden ze daar wat op, of stopt het zo gewoon. Ze heeft net een waterijsje gekregen. Daar had ze wel zin in.

De fysio is geweest om Evi’s benen door te bewegen. Ze heeft al twee weken niet gelopen, is helemaal stijf en haar voeten zijn nog dik.

We hebben via videobellen contact gehad met een maatschappelijk werkster en een psycholoog. We hebben ons verhaal verteld van het begin tot nu, verteld wie Evi is, waar ze van houdt en wat haar hobby’s zijn. Ook dat ze nog een broer en een zus heeft en dat zij het gelukkig heel goed doen, naar omstandigheden.

Voor Evi kwam er een psychiater. Omdat Evi zo angstig is, krijgt ze medicatie om rustiger te worden. Ook is er weer gekeken naar de medicatie voor de nachten; het is echt van groot belang dat ze ‘s nachts haar rust kan pakken. Dan herstelt ze ook sneller.

De pedagogisch medewerker heeft kort om het hoekje gekeken, maar verder nog niets met Evi kunnen bespreken. Evi is hier ook te ziek voor. Wel is er een dagschema gemaakt, met vaste activiteiten. Een beetje ritme in de dag… Benieuwd wat hiervan terecht komt.

Chris en ik eten vanavond eindelijk weer eens samen in het RM-huis , omdat opa en oma nu bij Evi zijn. Fijn om weer even iets samen te doen (buiten het ziekenhuis).

Tenslotte heeft Evi een andere, grotere kamer gekregen met uitzicht naar buiten. Heel fijn!

We hebben weer een flinke stapel kaarten mogen ontvangen. Dit is een groot hoogtepunt van de dag!

We ontvangen zoveel lieve woorden; dat waarderen wij enorm. We lezen alles, maar kunnen niet op alles en iedereen reageren. Maar namens ons DANK JULLIE WEL!

Dag 13: deel 3

Evi is nog wakker, maar heel rustig. Ligt met ogen dicht en heel af en toe gaan ze open. Wat vragen gesteld;

Ik: ‘Vind je het spannend om te slapen?’

Evi: ‘Ja’.

Ik: ‘Ben je bang dat ik wegga?’

Evi: ‘Ja’.

Ik: ‘Ik ga niet weg; ik blijf de hele nacht bij jou! Ik lig naast jou op een stretcher. Kijk maar. Je mag lekker gaan slapen’…

Na een poosje gaan haar ogen weer open.

Ik: ‘Wil je nog wat zeggen?’

Evi: ‘I love you’.

Dit meisje…. Stel je voor dat we haar hadden moeten missen. Dat kán toch gewoon niet? Wat een liefde voel ik. Hier kan ik de hele nacht op teren. Welterusten!