Bartiméus deel 1

De dag nadat we in het ziekenhuis waren zijn we meteen naar de opticien gegaan om een bril voor onze zoon te kopen. Gelukkig was de bril snel klaar en konden we 4 dagen nadat we in het ziekenhuis waren geweest al beginnen met oefenen van het bril dragen. Onze zoon had snel door dat hij veel profijt heeft van de bril en binnen 3 dagen hield hij deze dan ook al heel de tijd op. 

Er gingen een aantal weken voorbij en we zijn al helemaal gewend aan het feit dat onze zoon een bril draagt. Eerlijk gezegd is nu juist een beetje raar om hem zonder bril te zien. Heel bijzonder hoe snel je er aan went. En toen was het zover! Op donderdag 29 april jl. hadden we onze afspraak bij Bartiméus in Zeist. 

Best gespannen gingen we op pad. Ergens met de "hoop" dat het wel de erfelijke oogaandoening zou zijn omdat we anders naar de kinderarts zouden moeten en je dan geen idee hebt waar de extreme oogsterkte vandaan komt. Bovendien weet ik dat je met de oogaandoening, met enige aanpassingen wel gewoon heel oud kan worden. 

De ontvangst was vriendelijk en behulpzaam. En al snel zaten we in de eerste onderzoekskamer waar we eerst kennis hebben gemaakt met de orthoptist en oogarts die ons deze dag zouden begeleiden en die de onderzoeken zouden doen. Na dit korte gesprekje zijn er verschillende testen gedaan om te meten wat onze zoon ziet. Een van de onderzoeken staat op de afbeelding boven aan deze blog. 

Tussen de onderzoeken door zaten we aan een eigen tafel in de wachtruimte. Hier konden we onze broodjes eten en drinken en onze zoon kon lekker spelen. Er is in de wachtruimte echt genoeg te doen voor kinderen, van speelgoed en een muziekmuur tot en een glijbaan in de vorm van een oog. 

Er stond voor onze zoon een E.R.G. gepland. Dit is een onderzoek om de ogen te meten via elektroden. We hadden hiervoor een oefensetje thuis gehad en hebben dit thuis ook geprobeerd. Thuis ging het goed maar het was toch anders als in het echt en onze zoon vond het eng. Dus na een aantal pogingen is er besloten om een alternatief onderzoek te doen. Deze ging wel goed en we moesten weer even plaats nemen in de wachtruimte.

Ongeveer een half uur later werden we weer naar binnen geroepen. Onze zoon mocht in de wachtruimte blijven spelen waar er iemand was die op hem pasten. De oogarts begon het gesprek..