Altijd die toetsen..(deel 2)

In mijn vorige post schreef ik over dat ieder kind een juf verdient die nooit opgeeft. Een juf die de verbinding begrijpt!

Deze twee onderdelen zijn van groot belang bij de voorbereiding op de CITO toets. Nee, voorbereiding is niet de juiste benaming. In mijn klas zijn we niet bezig met een voorbereiding op een toets die twee keer per jaar wordt gegeven. In groep 7/8 zijn we bezig met onze ontwikkeling. We focussen ons op de lessen en gaan na die tijd aan de slag met onderdelen die ieder kind individueel lastig vindt. De onderdelen halen we uit de toetsen die we analyseren. We analyseren door te kijken naar de onderdelen die aan de orde zijn. Alle kinderen krijgen een eigen formulier waarop staat welke onderdelen ze lastig vinden. Confronterend denkt u niet? Echter de kinderen denken hier anders over. Het maakt het voor hen inzichtelijk. Aan de hand van deze analyse kiezen de leerlingen zelf een onderdeel om te oefenen, bijvoorbeeld: procenten, breuken of een categorie van spelling. In onze klas zijn er verschillende manieren om de onderdelen te oefenen. We hebben mappen met bladen, tablets en ze werken in duo's door bijvoorbeeld kleine dicteetjes te maken. De manier waarop ze oefenen kiezen de kinderen zelf. 

Als leerkracht richt ik mij op het kind, hij of zij staat centraal. Vanaf het begin van het schooljaar ben ik gericht op de relatie van het kind. Uit onderzoek blijkt dat de kwaliteit van het contact tussen leraar en leerling essentieel is (Spilt e.a., 2011). Een relatie is niet in één dag opgebouwd, het heeft tijd nodig. Dit kan door een serieus gesprek, grapjes maken, voetballen met de kinderen en af en toe lekker gek doen met de klas. Ik verdiep mij in de interesses van het kind, voer gesprekken en we ontdekken samen waarom sommige onderdelen lastig zijn, stellen daar vervolgens doelen voor op. Ieder kind laat ik in zijn of haar waarde, ze hebben allemaal iets anders nodig.

Elke dag geef ik de kinderen het vertrouwen, het vertrouwen dat ik weet dat ze hun uiterste best doen. Dit zorgt er onder andere voor dat de kinderen gemotiveerd raken om te werken aan hun doelen die in lijn staan met hun eigen ontwikkeling. Ik zie de kinderen en weet wat ze doen, waar het mis gaat haak ik in. Ik ben me ervan bewust wat de kinderen kunnen. De afgelopen jaren heb ik vaak gemerkt dat leerlingen meer in zich hebben dan ze laten zien.

Vaak bekijk ik met een kind een CITO toets van het afgelopen jaar. Ik wil namelijk begrijpen hoe een kind werkt of wat er in zijn/haar hoofd omgaat. Een meisje uit mijn klas ziet altijd erg tegen spelling op. Ze zegt bij voorbaat al dat ze het niet kan en altijd veel fouten maakt. 'Het lukt toch niet..' 

In een gesprek met haar praat ik over haar sport. Ze is erg goed in turnen en zit bij de selectie.  Wat doe je dan als een balkproef niet lukt? Het antwoord wat ik terug krijg verrast mij niet. Ze oefent de balkproef net zolang totdat het haar wel lukt, zelfs als ze dat 100 keer moet doen! Ik vertel haar dat ze een 'fixed mindset' heeft als het gaat om spelling. Ze gaat het uit de weg, geeft op, vindt dat ze teveel fouten maakt en de inspanning heeft geen enkele zin, want vorig jaar kwam ze ook niet verder. Ik leg haar uit dat ze voor spelling net zo'n mindset moet gaan krijgen als voor turnen. Natuurlijk gaat dat niet vanzelf. Daar heeft ze de leerkracht voor nodig en haar ouders. 

In een gesprek met haar en haar moeder vertelt ze haar moeder precies wat ik heb verteld. Vanaf heden kijken we naar hoeveel ze goed heeft bij de dictees en oefeningen. Want zeg nou zelf? 8 goed klinkt toch veel beter dan 5 fout? Je hebt er dan tenminste 8 goed! Je bent op de goede weg!

Ook hebben we ontdekt dat oefenen thuis met haar moeder niet de juiste manier meer is. We gaan op zoek naar een alternatief. Ik bied haar een website aan waar ze de woorden kan oefenen, dit gebeurt op de klassieke manier en spelenderwijs. Ik kan met haar meekijken wat ze maakt. Ze doet erg haar best en wat gaat het goed. Om te investeren in haar en onze relatie merk ik dat ze langzaam haar mindset verandert. Knap, als je nog zo jong bent!

Spanning voor de CITO toets? Echt niet! Het gaat er in onze klas niet om of we een hoge score hebben. Het gaat erbij ons om dat we een groei laten zien. Of dat nu een hele hoge stijging is of een kleine. Als we maar hebben bijgeleerd en vertrouwen hebben in ons eigen kunnen. Is het niet gelukt om te stijgen dan kijken we gewoon hoe dat komt? Misschien had je je dag niet? Doen we het de volgende keer gewoon beter. 

De CITO toetsen zijn bij onze school inmiddels achter de rug. Ik ben een hele trotse juf op al mijn kinderen. Want de toetsen zijn maar toetsen. De toetsen zeggen niet wat voor een mooi persoon je bent en wat voor talenten je nog meer hebt. Ik zie hoe hard de kinderen werken. 

Hoe het afgelopen is met haar CITO's? Een apetrotse meid die heeft laten zien dat ze het kan! Ze heeft een hele mooie groei laten zien. Dit heeft ze helemaal zelf gedaan, met een klein beetje hulp. Dat is de verbinding begrijpen, luisteren naar het kind en een juf die nooit opgeeft. Wat een prachtig vak heb ik toch!

Liefs, 

Ps. Waar willen jullie dat ik de volgende keer over schrijf?