5 jaar geleden
Als kindjes krijgen niet vanzelf gaat...
Weer die onzekerheid, maar nu ook schuldgevoel afgewisseld met blijheid.
T is zo dubbel... Zo gelukkig als ik ben met onze lieve, mooie zoon, er is toch die ontzettend diepe wens om nog een kindje te krijgen en het verschrikkelijk grote verdriet omdat het (nog) niet lukt.
Het schuldgevoel naar onze kleine man breekt me op want die wens voor nog een kindje maakt dat ik me soms afvraag of hij niet genoeg is. Aan de andere kant is juist hij de reden voor onze wens voor een tweede. We zijn zo gelukkig met hem, het is zo'n heerlijk, vrolijk kind. Juist omdat we zo blij met hem zijn willen we nog zo heel graag een tweede.
Ik zeg mezelf elke dag dat ik m'n zegeningen moet tellen en dat doe ik ook, ik wéét hoe ik van hem geniet en ik wéét hoe dankbaar ik ben dat hij in ons leven mocht komen, maar ik weet ook dat m'n gevoel en m'n verstand al heel lang niet op één lijn liggen.
Ik durf bijna niet meer te zeggen dat we nog zo graag een tweede kindje zouden krijgen want het voelt bijna alsof mensen me ondankbaar vinden als ze zeggen dat er ook mensen zijn die ongewenst kinderloos blijven en dat dat pas erg is, dat wij toch gelukkig wel onze zoon hebben.
Ik weet inmiddels dat dit alleen maar goed bedoeld is, om een stukje verdriet weg te nemen, maar het helpt niet.
Sterker nog het sterkt me in m'n schuldgevoel naar m'n kind en ondanks dat ik wéét dat dat gevoel onterecht is, ik voel het toch, het is er gewoon, ik kan het niet wegdenken.
Dat het allemaal niet vanzelf gaat en dat een kind krijgen eigenlijk iets heel bijzonders is, dat wisten wij al. Want een paar jaar terug waren wij die mensen die dachten ongewenst kinderloos te blijven. Des te groter was daarom onze dankbaarheid toen we, via icsi (onze enige en tevens laatste optie), toch een kindje kregen.
Ik ben echt nog elke dag dankbaar voor het feit dat hier in huis nu een klein mannetje rondloopt. Er is voor mij niets vanzelfsprekends aan, ik blijf het één groot wonder vinden en geloof niet dat dat ooit gaat veranderen.
We hebben een jaar gewacht voordat we terug naar het ziekenhuis gingen in de hoop dat dit geluk ons nog een keer gegund was.
Vol goede moed gingen we er weer voor. Alle prikken (en de daarbij behorende hormonen in m'n lijf, dat wordt nog weleens onderschat), echo's en een punctie op de koop toenemend, alles voor onze wens.
Maar poging 1 mislukte en niet zomaar, maar keihard.
En poging 2 mislukte ook, zo mogelijk nog keiharder.
En zo zijn we in heel korte tijd, veel te korte tijd, aanbeland bij poging 3.
Poging 3 staat inmiddels 'gepland'.
Met het plannen van poging 3 is er naast heel veel angst, toch ook een heel klein beetje rust gekomen: straks zijn we, in elk geval voorlopig, van onze onzekerheid af, het lukt of het lukt niet.
Als het lukt zijn wij de gelukkigste mensen op aarde.
Als het niet lukt, dan zal het even duren, maar dan leren we om weer de gelukkigste mensen op aarde te worden.
MamavanFloris
Hey Lindsey, wat ontzettend rot... Ik had je zo graag het geluk gegund wat wij nu zelf eindelijk mogen hebben. Weet je wat 't nou is, de mensen die die opmerking plaatsen zijn, in mijn geval, voor mij bekende mensen (die enigszins dichtbij ons staan) mét (eigenlijk altijd) meerdere kinderen. Ze zeggen het in de hoop dat mijn verdriet zo iets minder wordt, goed bedoeld, maar volkomen misplaatst. Van iemand zonder kinderen (die ze wel graag had willen hebben) kan ik deze opmerking handelen (heb het in alle jaren dat wij een kindje hoopten te krijgen maar dit nog niet het geval was zelf ook vaak zat gedacht).
lindseyyy
Jammer genoeg hebben ze dit jaar (2019) die zorgverzekering afgeschaft :(
lindseyyy
Hoi MamavanFloris, Mooi geschreven en helaas moet ik toegeven dat ik zo'n vrouw ben die zegt dat iemand met 1 kind zijn handen mag dichtknijpen. Wij zijn 8 jaar bezig om een kindje te krijgen en na iui, ivf en vier icsi pogingen heeft het niet zo mogen zijn. Wij zeiden in het begin vaak tegen elkaar, wat zouden we graag twee kindjes willen. Leuk een broertje of zusje voor nummer 1. Dit veranderde al snel naar, al mogen we maar 1 kindje krijgen. Ik wil jouw wens absoluut niet onderschatten, want ik heb helaas nooit in jouw schoenen mogen staan, maar je hebt een gezond zoontje, een klein boefje die jouw dagen zonnig maken. Geniet van hem met heel je hart. Ik duim voor je dat de derde poging slaagt en als dat niet zo is dan heb je alsnog het grootste cadeau ter wereld mogen ontvangen. Succes! Lindsey
Noortje89
Ik heb het ook vaak gehoord: "Maar je hebt toch al een kind? Tel gewoon je zegeningen." Vast goedbedoelde opmerkingen maar ik had er helemaal niks aan. Dat ik al een kind had stond helemaal los van de wens voor nog een kind. En mijn zegeningen telden ik heus wel, maar gevoel zet je niet uit he.. Juist ook voor dat kind wat ik al had leek het me fijn niet alleen op te groeien. Ik hoop enorm dat het jullie nog gegund is!