Als je een huismus hebt

Ik heb eerder geschreven over mijn-kind-de-vampier, en nu met bijna 4 heeft Loran een sterke eigen wil. Zijn idee van de perfecte dag is met de gordijnen dicht, een beker melk bij de hand onder een dekentje op de bank afwisselend tv en telefoon kijken. Ik kan niet zeggen dat hij het helemaal van een vreemde heeft (hoewel ik in mijn leven nog nooit een glas melk heb gedronken brr), maar nu het dit weekend ongeveer 30 graden warmer was dan de week ervoor wilde ik dolgraag naar buiten. 

Dus we warmen Loran op tijd op: 'We gaan even boterhammen smeren en aankleden en dan gaan we op pad.'

'Ik wil niet.' Tsja, daardoor laat ik me tegenwoordig niet meer uit het veld slaan, vriend. Dus we gingen. 

In de tuin: 'Ik wil naar huis!'

In de auto: 'Ik wil naar huis!'

Op de parkeerplaats: 'Ik wil weer naar de auto!'

Op het wandelpad: 'Ik wil terug!'

In de duinen: 'Ik wil hier blijven!'

Op de parkeerplaats: 'Ik wil nog buiten blijven!'

In de auto: 'Ik wil terug!'

Toen de ogen even dicht vielen slaakten wij een zucht van verlichting. Loran vindt het heus leuk buiten, hij vergeet het alleen steeds...