4 jaar geleden
Alleen is ook maar zo alleen.
Maar is dat wel zo?
Enigst kind zijn, iets wat schijnbaar toch altijd nog niet helemaal geaccepteerd word in onze samenleving.
We leven in een maatschappij waarin we nooit het ‘goede’ aantal kinderen hebben volgens een ander. Wanneer je één kind hebt is er vast iets aan de hand of zielig, want 2/3 kinderen is gemiddeld en lijkt het meest normaal.
En toch merk ik ook dat je ergens rekening houd met dat normaal.
Voor ons was in het begin vrij snel duidelijk, we houden het bij één kind. ( om het nog niet hebben over het feit of je meerdere kinderen mag krijgen.) naarmate Jason ouder werd kwamen de vragen. De ene keer brutaler dan de ander.
- wanneer komt de volgende?- Alleen is ook maar alleen, doe gewoon. ( ja, gewoon. like that works )- Hij wordt steeds ouder he, is leuker als ze samen kunnen spelen.
En dit zijn nog maar een paar van die voorbeeldjes.
Even één ding voor ik verder ga!
Doe dit alsjeblieft niet mensen. Vraag niet zomaar wanneer iemand aan kinderen begint, of het niet eens tijd word voor de volgende or what so ever. Bedenk hoe je de vraag anders kan formuleren zodat het voor mensen niet kwetsend of pijnlijk is. Vragen staat vrij, maar de manier waarop kan voor iemand een heel groot verschil maken.
Je weet nooít wat er zich achter gesloten deuren afspeelt, dat ze al jaren bezig zijn of door bepaalde omstandigheden geen kinderen -meer- kunnen krijgen. Je kan er iemand enorm veel verdriet mee doen!
Oke, dat gezegd hebbende.
Ik merkte dus op een bepaald moment dat ik hier ook mee worstelde. Willen we een tweede?
Op dat moment dacht ik van wel, ging ik van alles tegen elkaar afwegen, probeerde ik me alle mogelijke scenario’s in te beelden. En ineens bedacht ik me : wil ik dit echt, of wil ik dit omdat het zo hoort?
Voor nu is het goed zo, laten we het rusten en genieten we onwijs van ons mooie mannetje!
Wat totaal niet eenzaam is, zich super goed kan vermaken en mega sociaal is!
Mocht de wens er ooit weer komen of onze gedachtes veranderen, dan dealen we er tegen die tijd wel mee. Maar ik laat het niet meer mijn leven beheersen, laat mensen niet teveel meer in mijn hoofd gaan zitten.
Enigst kinderen zijn nooit alleen!
Ze hebben fantastische ouders, die net als elke andere ouder de wereld voor ze over hebben en voor ze door het vuur gaan!
Bedankt voor het lezen van mijn blog, laat gerust een reactie achter hoe jij hier in staat.
Liefs, Romana 🤎
Renske Ceylan
Zo precies! En 1 kind is helemaal niet zielig. Het beste vriendinnetje van m’n ex z’n dochter was enigst kind. En zijn dochter mocht mee op vakantie en naar dagjes weg. En weet je wat tof is? Dat je dan je beste vriendje mee mag nemen in plaats van je stront vervelende broertje of zusje waar je misschien helemaal geen klik mee hebt. Want mensen vergeten voor het gemak altijd maar even dat er zat broertjes / zusjes zijn die elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Dat het altijd zuigen en etteren en ruzie maken is. Dat sommige kinderen niet eens samen op de achterbank kunnen zonder ruzie en gejank. En dat heb je dan minstens 18 jaar onder 1 dak. Nee dan liever een vriendje of vriendinnetje van eigen keuze mee als je iets gaat doen waar 1 kind zich verveeld. Ik herhaal nog maar even: NIET ZIELIG. Ben zelf nu zwanger van de 2e maar hoop echt dat die het goed kan vinden met de eerste 🙏🏻 you never know.
ErikaJaxx
Wij twijfelen ook enorm! Onze man is nog maar 8 maanden maar de gedachte of we voor hem een broertje of zusje willen speelt ook al door ons hoofd. En inderdaad enigskind is nooit alleen. Ze hebben altijd voor de volle 100% de aandacht... dat is toch ook weer een voordeel.