7. | CHEMO EN DAN NAAR HUIS |

Vrijdag 4 maart 2022Vandaag kregen we te horen dat Quinn naar huis mocht, maar er stonden nog wel wat belangrijke dingen op de planning voor het zover was.

De Pw-er ging ons een rondleiding geven over de dagbehandeling, want daar zullen we een groot gedeelte van dit bizarre traject komen. Dagbehandeling houdt in dat hij niet hoeft te blijven slapen. Ze liet ons de behandelkamer zien waar oa de lijntjes worden aangeprikt en de ruimte waar je op zo'n dag voornamelijk verblijft. Een hele open ruimte met verschillende zitplekken en veel speelgoed voor de kinderen om de tijd door te komen. Sommige chemo’s duren een tijdje met inlopen dus we zullen veel tijd doorbrengen op de dagbehandeling.

Danny ging al eerder naar huis met Nova, omdat Nova 's middags naar zwemles moest. We zorgden dat we de meeste spullen al hadden ingepakt en dat hij dat al mee kon nemen.Niet veel later kwam de Pedagogisch medewerkster en kwam ze Quinn nog uitleggen dat de chemo soms ook goede celletjes wegjaagt, waaronder haarcelletjes en dat het dan gebeurt dat zijn haar eraf valt. Hij zette grote ogen op 

"Dat wil ik niet... En dan ziet iedereen op school dat ik kaal ben". "Ja, dat klopt, maar gelukkig komen je haartjes ook weer na een tijdje terug en meestal zelfs nog mooier dan ze eerst waren". Je zag aan zn koppie dat ie er best van schrok en het niet leuk vond. Hij zat eerder die week nog steeds zo trots een pluk haar naar voren te doen. "Kijk mama hoe lang het al wordt!" (want hij wil graag langer haar) en ik dacht dan alleen maar "je moest eens weten jongen...." :(14:00 uurQuinn kreeg voordat hij naar huis ging eerst nog zijn tweede Chemo, de Vincristine en de Daunorubicine. Dit spul dood snel delende cellen, zoals kankercellen maar ook andere snel delende cellen zoals haarcellen en bloedcellen en dus word hij over een paar weken ook kaal en gaat hij zich moe en slecht voelen doordat zijn bloedwaarden gaan dalen. Ook is ons uitgelegd dat kinderen hogere dosissen chemo krijgen dan volwassenen, omdat ze dit beter aankunnen en ze daarna sneller weer herstellen. En elk kind wordt behandelt met een behandelprotocol welke bij zijn of haar kanker past. De Vincristine werd via een injectie via het infuus gegeven, een zogenoemde push. Daarna hingen twee verpleegkundigen een zak met fel oranje vloeistof aan de infuuspaal, de Daunorubicine. Alles wordt dubbel gecheckt. Nooit geweten dat Chemo er zo uit ziet... Ik dacht altijd dat het één medicijn was dat je kreeg via een infuus, maar er zijn ontzettend veel soorten en allemaal met moeilijke namen. Bij elk medicijn dat hij krijgt, krijgen wij een Medicijnkaart, waarop alles staat wat we moeten weten. Wat het is, wat het doet, wat de bijwerkingen op korte en langere termijn zijn, speciale instructies en bijzonderheden. Zodra je de bijwerkingen leest krijg je al kippenvel.. Die hoort niemand, en al helemaal geen kind, te krijgen. Beide zijn vloeistoffen die brandwondachtige plekken kunnen geven als het buiten het bloedvat komt... En dat zie jij dan als moeder zijnde bij je kind ingespoten worden... Quinn vond het ook erg spannend en keek gespannen naar zijn lijntje toen het oranje goedje daar langzaam doorheen liep. Het moest een uur inlopen, dus Quinn keek ondertussen tv, bestelde nog even lekkere kibbeling en ik pakte de laatste spullen in. Ook kwam er nog iemand langs van de apotheek met een tas vol medicijnen en uitleg. Na een lange dag verlieten we dan eindelijk samen na 8 dagen het ziekenhuis, maar we beseften ook wel dat dit niet de laatste keer zal zijn. We hebben het behandelplan voor de eerste twee maanden al gekregen en die gaan al vrij intensief worden. 

De komende vier weken zullen we hier elke dinsdag en vrijdag komen voor Chemotherapie en we hebben al begrepen van de arts dat de tweede maand erg heftig gaat zijn. We verlaten het Prinses Maxima Centrum voor nu even, maar de wereld van Kinderkanker helaas nog lang niet...Wordt vervolgd...