#23: En daar is hopelijk de laatste operatie! Deel 2

Dinsdag 11 Juli 2017:

Vannacht is het redelijk goed gegaan! om 23:00 uur werd jij wakker en was je pijnstilling uitgewerkt. Om 02:00 uur begon jij een beetje wakker te worden omdat het apparaat van jou infuus begon te piepen dat hij leeg was. Gelukkig gaf hij maar 1 keer een piepje want ik kon op stop drukken en toen op de alarm bel.

Vandaag heb jij 4 keer in een uur tijd flink in je luier gepoept. Zo erg dat je pleister van je ruggenprik helemaal vies was en ze bang waren dat er ontlasting achter de ruggenprik blijft hangen. Dit kwam de anesthesist schoonmaken maar de ruggenprik lag er al grotendeels uit. Waardoor ze hem er helemaal hebben uitgehaald. Toen hebben wij meteen gekeken hoe jij het deed zonder de ruggenprik.

Het eerste uurtje ging goed toen had je geslapen. Maar toen jij wakker werd was het een drama. Alleen maar krijsen en heel veel huilen. Jou hartslag liep over de 210 en wij maakte ons erg veel zorgen.

Toen kwamen ze met een morfine pomp maar dat heeft ruim 3 uur geduurd voor dat er was. Zo heb jij verloren tijd heel veel pijn gehad. Het werkt natuurlijk niet meteen dus hebben ze de uroloog gebeld. En die kwam even kijken hoe het met je wondjes en de slangtjes ging en of alles nog mooi schoon was. Gelukkig was hij daar heel tevreden over. Hij ging ook even een echo maken om te kijken waar jou hoge hartslag vandaan kwam want dat konden ze zo niet vertellen.

De echo was keurig netjes en de slangetjes waren nog allemaal goed intact. De blaas was goed helder en mooi leeg. De nieren zagen er ook heel netjes uit en waren niet opgezet of ontstoken. Hij was dus heel tevreden.

Uiteindelijk hebben ze nog met de anesthesist gebeld om te kijken of ze jou morfine mogen ophogen aangezien die hoge hartslag toch echt van de pijn scheuten komen. Uiteindelijk kwamen ze melden dat je naar de recovery (uitslaapkamer OK) gaat omdat je daar een andere medicatie krijgt die ze op jou afdeling niet mogen geven. Want dat mag alleen de anesthesisten geven. Dus wij weer naar beneden en papa in de wachtruimte wachten totdat wij terug waren.

Daar aangekomen werd je weer rustig en hebben we een half uurtje gelachen en geknuffeld. Wij denken dat toen pas die morfine is gaan werken waardoor jij nu pijn vrij bent. Naar een half uur mochten wij weer terug naar de afdeling. Daar hebben we jou nog verzorgt ofja de zusters. En nog een diclofenac gegeven.

Toen heb jij nog 2 uurtjes geslapen zodat papa en ik wat konden eten beneden. Gelukkig mag papa nog een keer in de ouderkamer slapen want als morgen alles goed gaat, gaat papa naar huis om donderdag en vrijdag te werken.