
Je relatie na het krijgen van kinderen.
De kant die je bijna nooit leest.
Laatst las ik een blog over dit onderwerp. Die blog emotioneerde mij. Ondanks dat ons verhaal anders is, herkende ik mij er ook heel erg in.
We hebben ontzettend veel mooie en liefdevolle momenten gehad die eerste maanden maar we hebben ook meerdere keren naar elkaar geroepen dat het klaar was en elkaar uren genegeerd. Ik wist soms niet wat ik aan moest met al die intense emoties die ik nog nooit eerder had gevoeld en leefde veel in mijn hoofd. Mijn focus lag compleet op Jasmijn en het zoeken naar wie ik was als moeder. De gedachte dat het voor hem ook nieuw en overweldigend zou kunnen zijn had ik eigenlijk helemaal geen ruimte voor. Als ik nu terug kijk heb ik denk ik ook veel druk ervaren om te voldoen aan bepaalde verwachtingen. Verwachtingen om als nieuwe moeder gelijk weer mee te doen en weer door te gaan met waar we gebleven waren. Of om dingen op een bepaalde manier te doen omdat je het zo overal leest. Deze druk voelde ik niet persé van hem, totaal niet eigenlijk. Maar gewoon van de wereld. Of misschien waren het zelfs wel verwachtingen van mijzelf. Ik zat daarin constant in een tweestrijd. Proberen te voldoen aan die verwachtingen of mij er tegen verzetten. Het zorgde voor heel veel onrust in mij.
Je leest vaak verhalen van mama’s en papa’s die nog verliefder werden na het krijgen van een kindje, en echt, dat is heel fijn voor hun maar wij waren dat niet. Wij deelde de enorme liefde die wij hadden voor Jasmijn en de liefde voor elkaar is nooit weg geweest. Maar dat sterke team dat we daarvoor waren, waren wij voor even niet meer. Dat heeft tijd en gewenning nodig gehad.
En vanaf wanneer het dan weer goed ging? Dat was vanaf het moment dat ik accepteerde dat het teveel was voor mij, dat ik besloot dat ik meer rust nodig had en ontslag nam bij mijn vorige baan. Meer lucht, meer ruimte in mijn hoofd en meer tijd voor mijn partner. En die tijd voor elkaar is echt zo belangrijk, om weer even met zijn tweeën te zijn, te voelen dat wat jullie eerst hadden er nog steeds is. Dus hoe moeilijk je het ook vind, plan die datenight in! En dat rond de 9 maanden mijn hormonen weer wat meer in balans kwamen heeft ook meegeholpen natuurlijk haha!
Ik vind het spannend om ook deze kant te delen, maar wel belangrijk. Op mijn Instagram kreeg ik zoveel berichtjes van herkenning, en toch lees je er bijna nooit over. Ik denk wanneer ik van te voren dit soort verhalen had gelezen ik er met hele andere verwachtingen in was gegaan. Mij minder druk had gemaakt over ‘ons’. Dus mocht jij hier nog midden in zitten, het komt weer goed! Zolang de liefde er nog is en je wilt blijven praten, komt het goed. Het is niet zo gek dat jullie als stel moeten wennen aan de nieuwe dynamiek.
Liefs Kim