2 jaar geleden
Hoe mijn soap begon.
Het begin van het hoofdstuk in mijn leven, wat je alleen maar leest in bladen over andere mensen. En niet verwacht dat je het zelf overkomt.
We leerde elkaar opnieuw kennen, na een aantal jaar geen contact meer te hebben gehad. De vonk liet van zijn kant op zich wachten, want hij kwam net uit een relatie.
Uiteindelijk werden we een setje, en zei ik gekscherend altijd: 'Ik belandde op de bank, en ga nooit meer weg.'
Wij kwamen op een punt in ons leven, dat we wilde kijken of een kind ons gegund was. Na jaren gebruik van de prikpil, waren we ons bewust van het feit dat het wel even ging duren. Maar hey, dat was prima! We hadden geen haast. We genoten namelijk in volle teugen van ons 'vrije leven'
In het laatste jaar, begonnen de scheuren zich te vormen in onze relatie. We leefde grotendeels niet meer met, maar naast elkaar. Maar hey, iedereen heeft wel eens een sleur..... Toch?
Me niet realiserend dat dit het begin was, van het eind. Met een baby waren we niet meer bezig, maar we hadden wel afgesproken 'als het komt, dan komt het'
Geen positieve zwangerschapstest..... Dat werd elke maand steeds een beetje moeilijker. Is het ons wel gegund? Waarom lukt het nou niet? Waar gaat het 'fout'?
Elke avond ging ik naar bed, keek ik in de spiegel en zei: "Laat het los, jouw tijd komt nog wel."
En die tijd? Die kwam.
