Hey vriend, ik ben terug van vakantie!

Hey vriend, ik ben terug van vakantie! Mijn bek viel er van open. Gelukkig liep mijn zoontje vanochtend enthousiast naar zijn vader toe. Mijn zoontje en zijn vader hadden vandaag een "speeldate" in een speeltuin hier in het dorp. 

Zijn vader heeft de afgelopen 3 weken vakantie gehad en had hierdoor geen tijd voor zijn zoon, althans alle "speeldates" werden afgezegd. Ze hebben elkaar hierdoor een hele maand niet gezien. 

Ik zelf vindt dit behoorlijk naar. Je hebt vakantie? Oké, prima en fijn maar waarom moet daardoor het contact met je zoon om de week en maar 3 uurtjes te spelen in een speeltuin worden afgezegd? Je hebt vakantie. Dus waarom zou je hem niet extra willen zien? Je hebt vakantie. Dus.... waarom??? 

Ik vind dat hij meer verdient, ik vind dat hij beter verdient. Je kunt in mijn ogen geen "vakantie" nemen van je eigen kind!

Uiteraard had vader genoeg redenen om de "speeldate" af te zeggen. Wegens vakantie in Duitsland, samenwonen met zijn nieuwe vriendin.. maar de vraag om de "speeldate" te verplaatsen is nooit gesteld. Terwijl er is gecommuniceerd dat zijn zoon 6 volle weken zomervakantie heeft en zelf daarvan 1 weekje met ons op vakantie was aangezien we de vakantie naar het buitenland moeten doorgeven en toestemming voor moeten vragen. 

Misschien is nog wel het mooiste van het hele verhaal dat we op vakantie waren in Duitsland op hetzelfde park. Wij gingen een weekje eerder maar vonden het zo heerlijk dat we een aantal dagen langer zijn gebleven. Het grappige was, ik wist alleen dat vader met zijn vriendin en haar zoontje naar een Center Parcs in Duitsland zou gaan. Op een vreemde wijze droomde ik ineens dat dat hetzelfde park was. Ik had mijn stoute schoenen aangetrokken en even gevraagd waar ze naartoe gingen, en ja hoor! Jackpot! Alleen de stemming op WhatsApp draaide gelijk om. Vader vroeg mij hoe ik ervoor ging zorgen dat we elkaar niet tegen zouden komen? Want hij en vooral zijn vriendin was nog totaal toe aan een ontmoeting met mij. Ik wist gewoon niet meer wat ik moest zeggen en heb hem gezegd dat hij gewoon normaal kan doen als hij ons tegen zou komen aangezien ik mijn zoontje niet tegen ga houden. Uiteindelijk kreeg ik nog een bericht dat het niet erg was om zijn zoon tegen te komen maar ik was wel een probleem! Hoe bijzonder is dat!!

Ik vind het zelf heel lastig. Je zit "samen" in een traject, wat ook veel tijd en energie kost, zodat er een omgang kan zijn tussen vader en zoon maar nu wordt zijn zoon door hem gewoon en zomaar aan de kant geschoven. Althans zo voelt het..

Er is tijdens de vakantie wel een bel moment geweest op zijn vakantie. Daar kon wel tijd voor gemaakt worden. Maar bellen met een peuter van 3 jaar. Absoluut geen succes en in mijn ogen gewoon nutteloos.

Oef!! Misschien maar goed dat mijn zoontje nog maar 3 jaar is en deze mishandeling hopelijk niet zo mee krijgt...

Hoe ga ik mijn zoontje hiervoor beschermen als de hulpinstanties hier niets van vinden? Want tja.. misschien mag je niets anders of meer van vader verwachten?! Lastig!