Hartinfarct deel 1

Het is vrijdagavond, ik wordt gebeld door mijn man. Hij is in paniek en ik hoor: kom alsjeblieft thuis, het is helemaal niet goed... Onsamenhangend praat hij verder en ik zeg dat ik eraan kom. Gelukkig heb ik net pauze en laat alles vallen. Ik zeg tegen de teamleider dat ik nu moet gaan, dat er iets mis is en stap al trillend in de auto. 

Waar ik normaal gesproken 6 minuten over doe ben ik nu in 3 minuten en ik laat de auto voor de deur. Ik storm naar binnen en zie mijn man grauw in de stoel zitten. Hij heeft pijn in zijn schouders, zijn kaken en borstkas. Ik heb een saturatiemeter in huis en pak deze er meteen bij. Zijn zuurstof gehalte is goed en zijn hart niet echt onregelmatig. Ik bel de huisartsenpost en na 2 zinnen geeft de assistente aan om meteen de ambu te bellen. 

Ik leg de hoorn erop en bel 112. Zo rustig mogelijk leg ik uit dat ik een ambu nodig heb, waarschijnlijk hartklachten. Ondertussen valt mijn man steeds half weg en hij krijgt niet mee wat er allemaal gebeurt. Als de ambu onderweg is leg ik de hoorn erop en probeer m'n man alert te houden. Ik geef geen water, zeg dat we wachten op de ambulance. 

Dan realiseer ik me dat de auto nog voor de deur staat en deze moet aan de kant. Dus ik ga nog even naar buiten en zet de auto weg op de parkeerplaats. Als ik terug kom is m'n man versuft maar nog wel bij. Ik blijf tegen hem praten en zeg dat hij nog even vol moet houden. Een kleine 8 minuten nadat ik gebeld heb staat de ambu voor de deur.

Goedenavond, hoe gaat het meneer? Mijn man reageert lauw en het ambupersoneel besluit hem op de grond te leggen. Met dat hij op de grond ligt raakt hij buiten westen. Ze sluiten hem aan op de monitor en zien meteen dat het goed mis is. Hij heeft een infarct. Ze proberen een infuus te prikken wat eerst niet lukt en moeten er nog een naald aan wagen. Eindelijk zit ie erin. 

Ik pak zijn portemonnee om z'n pasjes eruit te halen en ze vragen om water. Ik leg alles klaar op tafel maar het water gaat hij zo niet kunnen drinken. Terwijl ze met m bezig zijn ga ik op de grond bij zijn hoofd zitten. Ik praat tegen m'n man en daarop reageert hij gelukkig, hij komt bij. De broeder merkt het en begint te praten tegen m'n man. "Ja meneer, dat is schrikken hè. Ik ben van de ambulance en u gaat zometeen met ons mee. U heeft een hartinfarct en daardoor voelt u zich waarschijnlijk beroerd."

Als hij stabiel genoeg is (met een flinke portie bloedverdunners) wordt de brancard gehaald en mag m'n man erop gaan zitten. Snel brengen ze hem de ambu in en gaan rijden naar het ziekenhuis. Ik geef aan dat ik met eigen vervoer erachter aan kom en zie de ambu om de hoek vertrekken. Snel pak ik een onderbroek, sokken, zijn horloge en de bril en ga erachter aan.