Wat zo leuk had moeten zijn, bleek een teleurstelling!

Weken keek ze al uit naar deze dag. Het thema stond al tijden vast en ook de kinderen die ze wilde uitnodigen werden zorgvuldig gekozen. Mama was druk bezig geweest met inkopen en nadenken over de invulling van het feestje, het zou helemaal top worden!

Maar toen hoorden we vannacht in één keer een stemmetje: “ik voel mij niet zo lekker!” Dat ga je toch niet menen he, heeft ze al die dagen ‘overleefd’ in een klas met 14 zieken, wordt zij ziek op haar eigen feestje, zou het echt? Ze ging wel weer lekker slapen vannacht, maar vanmorgen bleek het helaas nog niet veel beter te gaan. Na een glaasje water leek ze wel wat op te knappen en ging het naar haar eigen zeggen wel een stukje beter. “Goed meis, we stoppen er een paracetamol in en kijken hoe het over een uurtje gaat”, dus zo gezegd zo gedaan en wonder boven wonder ging het na een uurtje helemaal goed. Tja, wat doe je dan, ga je het feestje afzeggen of niet?

We gaan er voor

We keken naar onze dochter en besloten met haar te overleggen. Als het niet goed gaat met haar is ze wel zo eerlijk om dat te zeggen en om het feestje te verplaatsen. Nee, wat haar betreft kon het feestje doorgaan, ze voelde zich super! “Okee, dan gaan we het gewoon proberen.” Het feestje zou om 12.00 uur beginnen, maar om 10.30 uur zou een vriendinnetje alvast komen, haar ouders moesten naar het ziekenhuis. Ze hebben heerlijk samen gespeeld, alsof er niks aan de hand was. Om 11.30 uur allebei hun mooie Frozen jurk aangetrokken en de haren in de welbekende ‘Elsa vlecht’ gedaan.

Om 12.00 uur begonnen de kindertjes binnen te druppelen en kon het feestje echt gaan beginnen. We gingen in een grote kring zitten en begonnen met memory. De kinderen die een memory zouden krijgen, mochten hun cadeautje geven. Maar bij het uitpakken van de cadeautjes merkte ik al aan mijn kleine meisje dat het niet de goede kant op ging. Het meisje dat normaal gesproken zo ontzettend enthousiast reageert op de dingen die ze krijgt, reageerde nu heel mat, zelfs een beetje passief.

Na de cadeautjes gingen we allemaal aan tafel, we hadden allemaal lekkere croissantjes, suikerbroodjes en andere lekkernijen. De kinderen vonden het heerlijk, op één na, mijn dochter.. Na 5 minuten begon ze te huilen en zei ze dat ze moest spugen. Gelukkig was dit niet het geval, maar lekker voelde ze zich in ieder geval dus duidelijk niet! Wat doe je dan? We besloten om haar nog een zetpil te geven in de hoop dat deze snel zou gaan werken. Gelukkig was dit wel het geval en kon ze wel meedoen met de spelletjes en activiteiten die het volgende uur op de planning stonden.

We hebben ‘ezeltje prik’ alleen met de neus van Olaf gedaan, we hebben kegels omgegooid met sneeuwballen en we hebben snoepjes uit een bak water gevist met onze mond. Daarna hebben de meiden een prachtige ketting geregen met kraaltjes en de mannen een leuke sleutelhanger. Na een paar pirouetten op de muziek van Frozen, was het tijd voor een kort filmpje; Frozen Fever. Ze vonden hem geweldig, maar hij was inderdaad wel erg kort! Ik geloof dat het al met al 8 minuten heeft geduurd, dus hij werd gewoon voor de tweede keer aangezet. Maar tijdens het filmpje viel het doek volledig voor mijn kleine meid. Wel goed gekozen trouwens, in de film was Elsa namelijk ook ziek.

Terwijl de andere kinderen aan tafel een cakeje gingen versieren met blauw gekleurde slagroom en lekkere snoepjes, nestelde zij zich op de bank met een kleedje. Ik voelde mij zo ontzettend schuldig dat we het feestje door hadden laten gaan. Ze zei, heel lief, dat ze het wel een heel leuk feestje vond, de schat! Ik hoop met heel mijn hart dat ze maandag, op haar echte verjaardag, revanche mag nemen op deze dag en er wel een mooi feest van kan maken!

Gelukkig hebben alle andere kinderen wel genoten van het feestje!