Het meisje dat......

Zo ook ons meisje. En met deze blog wil ik gewoon even een kleine ode brengen aan haar. Het meisje dat wij onze dochter mogen noemen. En waar wij zo enorm trots op zijn.

Maar ook het meisje dat nu ruim 10 maanden is en dus langzaamaan (maar eigenlijk voor mij alsnog veel te snel) richting haar eerste verjaardag gaat. 1 Jaar alweer! 

Het meisje dat heel goed is in observeren en leren. Die het een hele uitdaging vind om je na te (kunnen) doen en binnen een paar dagen iets onder de knie heeft.

Het meisje dat 'klap eens in de handjes' nu voor het grootste deel kent. Tot aan 'handjes in de hoogte'. De handjes in de zij slaat ze over, daarvoor in de plaats begint ze opnieuw te klappen. Tja, ze verdient op dat moment ook gewoon applaus natuurlijk! 

Het meisje dat hele verhalen vertelt in haar, nu nog, eigen taaltje. 8 Mei was de eerste dag dat ze ineens een spraakwaterval aan woorden liet horen en ze is niet meer gestopt met vertellen. ♡

Het meisje dat zo enorm lenig is dat ze alles voor elkaar krijgt. Met name met haar voetjes! Spelen en spulletjes oprapen? Daar zijn je voeten toch voor? Je voeten en tenen in je nek terwijl je in je kinderstoel zit? Moet kunnen toch? Eén been uit je maillot wurmelen terwijl je ook nog gewoon een tuinbroek aan hebt (!!) zij kan dat. 

Het meisje dat zo enorm goed eet. Niet normaal! Nouja juist wel. Zijn we heel blij mee. Ze kan wel wat extra kilo's gebruiken. Want ze is ook het meisje dat alleen stil ligt als ze slaapt. De rest van de dag is ze continue in beweging. Ze verbrand dus een hoop energie. 

Het meisje dat 90% van de tijd vrolijk is. Blijkbaar een bijna identiek kopietje van haar vader vroeger. Niet dat mama niet vrolijk was als baby, juist ook wel! Maar papa was een echte clown. En pas NU begrijp ik volkomen wat mijn schoonmoeder daar toch mee bedoelde toen ze mij dat ooit vertelde. Ik heb er nu live beeld bij! Entertainen? Geen probleem voor onze dochter, zo klein als ze is. 

Het meisje met een prachtig bos haar. Op de echo's wisten ze ons al te vertellen dat ze aardig wat haar op haar bolletje had. Daar was niks van gelogen. Mama kon al heel vroeg aan de gang met schuifspeldjes en haarbandjes. Uiteindelijk kwamen daar ook elastiekjes bij. En mama kan niet wachten tot het nog langer en voller is!

Maarrr ze is ook het meisje met een rottige koemelkallergie. Daarin is ze niet uniek. Als ik iets ontdekt en geleerd heb is het wel dat heel veel kindjes dat hebben. En ook in verschillende gradaties. Ons dametje schommelt daar ergens tussenin. Ze heeft het niet maar heel lichtjes maar ook niet zeer extreem. Helaas hebben we wel al heeeeuuuullll vaak het ziekenhuis van binnen gezien en heeft zij al aardig wat (vervelende) onderzoekjes moeten ondergaan. 

Naja ik zou nog wel even door kunnen gaan. Ze is 'pas' 10 maanden maar het voelt alsof ze er al veel langer is! She's amazing!