Snap

HELP, mijn peuter pubert!

Ja, het is zover. We zitten er middenin. De peuterpuberteit. Heb jij ook een puberende peuter? Ik geef je een aantal tips!

Ja, het is zover. We zitten er middenin. De peuterpuberteit. Niks wordt zomaar meer geaccepteerd, want mevrouw wil ‘zelf doen’. En niet alleen dat; het moet op haar manier. En lukt dit niet, dan kan ze erg driftig worden. Gelukkig heb ik tijdens mijn studie Pedagogiek een aantal methodes geleerd hoe verstandig om te gaan met dit soort taferelen. En nee, dit lukt niet altijd. Ook ik als pedagoog verlies écht weleens mijn geduld. Juist daarom is het fijn om te weten hoe je er verstandig mee om kunt gaan. Heb jij ook een puberende peuter? Ik geef je een aantal tips!

Peuters kunnen heel driftig zijn. Soms om een reden, soms ook niet. Een driftbui kan zomaar uit de lucht vallen. Peuters doen ook vaak niet alles meer wat jij wilt dat ze doen. Ze verzetten zich, omdat ze ontdekken dat ze ook een eigen mening en willetje hebben. Heel gezond, maar soms héél lastig voor de ouders.

Ik ben van mening dat je in de basis heel duidelijk, geduldig en consequent moet zijn naar een peuter. Probeer altijd rustig te reageren en vervelende situaties te voorkomen! Wanneer jij je opwindt, doet jouw peuter dat ook. En geloof me, dat is écht niet leuk! Afhankelijk van de situatie, zouden de volgende dingen kunnen helpen:

* Afleiden (een taakje geven)
Onze dochter heeft een behoorlijk temperamentje, ze weet heel goed wat ze wilt. Zo vindt zij het niet acceptabel meer om in de winkelwagen te zitten als we boodschappen gaan doen. Nou, dacht het dus wel hè! Ik ga NIET met een losrennende peuter de supermarkt in. In eerste instantie heb ik nog geprobeerd haar met een eigen winkelwagentje de supermarkt in te laten gaan, maar helaas. Dit is niet ideaal met ook nog een peuter van net één in het gezelschap. Hiermee maak ik het mezelf alleen maar moeilijk, en heb dus besloten dit niet meer te doen. Wellicht helpt dit voor jou wel? Probeer het eens uit! Wat bij mij nu vooral werkt is afleiden. Van te voren zeg ik duidelijk wat ik van haar verwacht. Op dat moment is ze (nog) rustig en zet ik haar in de winkelwagen. Soms begint ze te gillen, soms niet. Afhankelijk van haar bui, die bij peuters ook zéér wisselend zijn! Meestal leid ik haar af door haar te vragen of ze mee wilt zoeken naar een bepaald product of (tijdens het zelf scannen) de boodschapjes in de tas wil doen. Soms helpt het ook om haar wat te eten te geven, zoals een banaan of een cracker. Op dat moment vind ik dat nog acceptabel omdat ik er dan zelf voor heb gekozen haar dat te geven, en niet om haar mee om te kopen. Probeer dat soort situaties écht voor te zijn! 

* Humor (maak er een spelletje van)
Oké, dit is niet altijd verantwoord, maar soms kan het heel handig zijn. Opruimen was hier een favoriete bezigheid, totdat de peuterpuberteit zich aandiende. “NEE!”, is het steeds als ik vraag of ze haar speelgoed op wil ruimen. Nee? Dan maken we er toch een spelletje van? Laat je peuter bijvoorbeeld alle rode blokken zoeken, of alle dieren van de boerderij. Een wedstrijdje is nog leuker. Laat ze in 20 seconden alles opruimen of doe het samen: ‘wie is als eerste klaar?’.

* Apart zetten
Met een jonger zusje in huis, steekt jaloezie soms de kop op. Onze oudste heeft er een handje van om te gaan slaan of duwen. Dit vind ik gewoon niet acceptabel en ze krijgt dan direct een duidelijke waarschuwing. Na de derde keer zet ik haar apart op de trap, maximaal 2 minuten. Gewoon, even een time-out. Ik leg haar uit waarom ze daar zit en dat ze sorry moet zeggen. Herhalen en consequent zijn is hierbij ook heel belangrijk.

* Geduld hebben (afspraakjes maken)
De maaltijden zijn hier af en toe drama. Ze neemt dan een paar happen en daarna wil ze niet meer. Strijd is dan de slechtste raadgever; doe het niet. Heb geduld, houd vol en probeer een afspraakje te maken. ‘Als jij nog 5 happen eet, krijg je daarna een toetje’. Meestal werkt dit goed bij ons. En doet ze dit niet? Dan geen toetje. We houden voet bij stuk. Duidelijkheid doet wonderen.

* Laat het los (toegeven) Nu onze dochter haar eigen smaak en mening aan het ontwikkelen is, wil ze ook niet altijd meer aan wat ik voor haar heb klaargelegd. Zo vindt ze bepaalde sokken niet mooi en moet ze persé een geel elastiekje in haar haar. Laat het gaan! Ook als je soms vindt dat het niet mooi bij elkaar past. Het is goed dat je kind een eigen smaak ontwikkelt. Als je nou écht vindt dat het niet kan, kun je natuurlijk altijd nog proberen het een beetje te sturen. Laat je peuter bijvoorbeeld kiezen uit twee paar sokken die jij van te voren hebt klaargelegd.

* Negeren
Een driftbui. Je weet wel, zo’n bui waarbij ze zich ineens op de grond laten vallen en keihard gaan gillen. Dit kan behoorlijk frustrerend zijn, maar probeer het te negeren. Laat je peuter maar even uitrazen en geef hem of haar daarna een dikke knuffel. Soms helpt het ook om te vragen wat er aan de hand is.


Hoe ga jij om met je peuterpuber? Heb jij nog fijne tips?

8 jaar geleden

I went to tons of links before this, what was I thinnikg?

8 jaar geleden

Ik geloof dat we zo'n beetje dezelfde tactiek hebben. Is zoonlief boos en gaat hij op de grond liggen? Prima leef je uit. Soms wil het zo zijn dat een gek liedje hem uit de boze bui wil krijgen maar dan moet hij wel even gehuild en gegild hebben. Winkelen vind hij juist leuk zeker als we naar een kleine biosuper gaan. Wij benoemen dan samen wat er voor groente en fruit ligt of de andere dingen. Winkelen duurt hier ook niet te lang anders klimt hij uit de wagen. Heel af en toe als hij het te bont maakt gaat hij een paar minuten zijn ledikantje in. Op andere plekken zou hij weg blijven lopen. Niet willen eten? mmmm nou jammer morgen beter. Hij is toch fors dus zoveel drukte hoef ik mij nu ok niet te maken. En vooral zelf rustig blijven......

8 jaar geleden

Ik merk dat het vragen naar waarom ze boos of verdrietig is helpt bij mijn dochter. Meestal antwoord ze jammerend wat er mis is. Want soms weet ik echt niet waarom ze ineens gaat huilen. Als ze antwoord geeft leg ik uit waarom we het op een andere manier doen of dat ze nu geen koekje krijgt omdat we zo gaan eten. Eigenlijk pas ik alle tips die je geeft wel toe, maar dat consequent blijven vind ik zo lastig! Het werpt uiteindelijk wel zijn vruchten af, zoals je inderdaad het voorbeeld noemt van het eten. Wij doen het precies zo, nog drie happen en dan mag je je drinken. Het duurt even, maar uiteindelijk eet ze toch haar drie happen.