Helemaal blij met onze mooie zoon...

De volgende ochtend kon ik dan eindelijk douchen. Nadat iedereen weg was, werd ik duizelig in de douche waardoor ik niet heb kunnen douchen. Ik verlangde zo erg naar een warme douche. Mijn man hielp mij mee en bleef in de douche staan voor het geval dat.

De verloskundige kwam en zei tegen mij dat wij pas de dag er na weg moesten, want zij wilde ons niet om 22 uur 's avonds naar huis sturen. Dat was wel fijn vonden wij. De baby werd 24 uur lang gecontroleerd op diabetes om vast te kunnen stellen dat hij niks aan de zwangerschapssuiker heeft overgehouden. Omdat ik drie weken te vroeg was bevallen, had ik nog geen borstvoeding en werd dat een beetje opgewekt. Ik moest om de twee uren kolven.

Ons kindje was een prematuurtje, maat 50 was te groot voor hem. Ik belde mijn moeder op en vroeg of ze wat rompertjes in de maat 44 voor mij wilden kopen en wilden wassen. Mijn ouders zouden laten langs komen met wat eten voor mij en zouden zij ons huis versieren.

Mijn man was ondertussen even wat te eten gaan halen in het centrum. Toen hij terug kwam vertelde hij dat zijn zusje hem had gebeld en had gevraagd of ze langs mocht komen. Ik keek hem aan en zei, ben je serieus? Ik ben nog niet eens 24 uur bevallen en het begint al? Je kan dat zelf toch ook wel bepalen. Waar was ze 6 maanden lang. Ze heeft genoeg gelegenheid gehad om alles uit te praten, maar nee ze wacht op het moment dat de baby is geboren zodat ze weer onrust kan zaaien. Mijn man keek mij aan en zei, je hebt helemaal gelijk. Ik vind het ook raar dat ze nu pas contact met mij opneemt en dat ze het niet eerder heeft gedaan. Daarom bespreek ik het met jou. Ik zei ja zodat er gezegd kan worden dat ik niet wilde dat zij kwam. Dus weet je wat, laat haar maar komen anders heb ik het weer gedaan en weet wel dat hiermee niet alles is vergeten en vergeven. Als zij in ons leven wilt blijven, mag ze eerst haar excuses aanbieden. Mijn man was het met mij eens en stuurde haar een berichtje dat ze welkom is en dat er van haar verwacht wordt dat ze zich gedraagt.

Omdat wij niet gebonden waren aan bezoektijden kon iedereen in en uit lopen. De verloskundige had ons ook geadviseerd om de baby in zijn wiegje te laten op het moment dat er bezoek zou komen. Hij was te klein en te vatbaar.

In de middag kwamen de ouders van mijn man langs met zijn zusje. Ze feliciteerde mij van afstand en haar broer gaf ze een hand en kusjes. Ze had een cadeautje bij haar en mijn man liet het aan mij zien. Ik reageerde heel koel en zei ja leuk. Alles was hij lijkt op zijn vader, kijk zijn neusje, zijn mondje helemaal zijn vader. Ik raakte daardoor geïrriteerd en zei, sorry maar het is een kind van ons beide en hij heeft niet alles van zijn vader. Zij bleven maar er mee door gaan. Ik zei tegen mijn man, ik moet nu kolven. Kan je aan je ouders om even op de gang te wachten? Mijn man zei dat en ze zeiden, kan ze niet even wachten? Ik zei, nee ik moet om de 2 uren kolven dus het zou fijn zijn als jullie weg gaan. Zijn ouders gingen weg en ik hoorde ze tegen mijn man zeggen dat ze vanavond weer zouden langs komen.

Nadat ze weg waren, zei ik tegen mijn man; dus wanneer ik wil kolven moet ik mij aan de tijden van jouw ouders houden? Dus ons kindje krijgt pas te eten wanneer jouw ouders vinden dat ik moet kolven? Mijn man zei nee zo moet het niet gaan, mijn ouders moeten hier begrip voor hebben. Mijn zusje hoeft ook niet meer te komen, want ik vond niet echt dat ze zich heeft gehouden aan de afspraken die wij gemaakt hebben.

In de avond kwamen mijn ouder, broertje, zus en zwager langs. Mijn moeder had wat te eten voor mij meegebracht en ik was dat aan het eten. De baby lag in zijn wiegje en mocht niet eruit gehaald worden op advies van de verloskundige. De moeder en zusje van mijn man bleven voor zijn gezicht staan en ademde in zijn gezicht, trokken aan het dekentje. Ik deed het dekentje telkens weer goed. Dat zijn zusje er was, was niet de afspraak en zij was ook heel onbeleefd tegen mijn ouders en derest.

Ik moest weer kolven en ik stuurde iedereen weer de kamer uit, behalve mijn moeder en mijn zus. Ik schaamde mij niet voor hen en ik begon met kolven. Mijn moeder vroeg aan mij hoe het ging, of ik mij al wat beter voelde. Ik vertelde haar dat het redelijk ging en dat ik alleen gek werd van de ouders van mijn man. Ik was klaar met het kolven, nog steeds geen melk. Mijn moeder zei je moet je niet druk maken, want daardoor kan het ook niet op gang komen. Mijn ouders gingen weg om ons huis te versieren. Wij spraken af dat zij de volgende dag weer langs zouden komen wanneer ik thuis zou zijn.

Ik ging douchen en deed mijn pyjama aan en ging slapen. Mijn man kwam de kamer in en zei verder niks. Keek even naar ons kindje en ging ook slapen. Morgen naar huis, ben benieuwd wat zijn ouders in petto hebben, feit blijft dat ze door zullen gaan met het zaaien van onrust....