Snap

Gewoon bijzonder: Het begin van ons gezin

Toen ik er op 18 jarige leeftijd achter kwam dat ik zwanger was, was dat heel onwerkelijk. ik had namelijk helemaal geen seks gehad...

Daar zit je dan bij de dokter,  voor de tweede keer wel te verstaan aangezien de kuur voor mijn darmen de eerste keer niet heeft geholpen. Je bent zwanger. Mijn eerste reactie was dus hahahahaha vertel nu naar echt wat de oorzaak is van mijn buikpijn want zwanger kan ik niet zijn.  Maar de huisarts blijft heel serieus en ziet eigenlijk helemaal niet wat er grappig is aan deze situatie.  En ik zit er gewoon heel rustig bij aangezien ik wel zeker weet dat ik niet zwanger kan zijn aangezien ik al een hele tijd (lees zeker een half jaar) geen seks meer heb gehad. Wat ik na een paar seconden dan ook maar aarzelt tegen de serieuze huisarts zeg.  Maar zijn antwoord is heel duidelijk want de test geeft toch echt aan dat ik zwanger ben. Nou ben ik ook niet op mijn achterhoofd gevallen dus ik vraag me toch hardop af hoe dat in godsnaam mogelijk is.  Waarop de dokter rustig vraagt of ik iets kan bedenken.  Nou nee eigenlijk niet.  Zo'n kindje springt er niet vanzelf in.  Maar na wat verder in gesprek te zijn met de huisarts vraag ik me toch af wat er een paar weken geleden gebeurd is.  Van die avond/nacht waarvan ik me niks kan herinneren. Waarop de huisarts netjes vraagt wat ik me wel herinneren.  Nou niks dus,  die hele avond is en zwart gat en ik weet zeker dat ik niet te veel gedronken heb want over die fase ben ik allang heen. Daarbij ben ik wel gewoon thuis gekomen want ik werd de volgende dag ziek wakker,  in mijn eigen bed.  De huisarts vraagt of ik wel eens van GHB heb gehoort. Ja dat heb ik,  er word niet voor niks gewaarschuwd tijdens het uitgaan nooit je drinken laten staan.  Maarja hoe groot is de kans dat mij dit zou overkomen?  En hoe schat je dat in als je net 18 bent?  Duidelijk onvoldoende! Want ik ben slachtoffer geworden van verkrachting door dat ze (waarschijnlijk) Ghb in mijn drinken hebben gedaan. Na aanleiding van dit hele gesprek werd ik doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een termijnecho. Daar bleek ik bijna 7 weken zwanger te zijn.  En nu?  Dat wist ik zelf ook niet zo goed.  

In deze tijd leerde ik mijn man ook kennen.  Dat ging allemaal vrij snel. Toen ik hem leerde kennen wist ik net een paar dagen dat ik zwanger was,  maar je stelt je ook niet voor met de mededeling hallo,  leuk je te leren kennen!  Oja by the way ik ben zwanger. Omdat hij het al wel viavia had gehoord heeft hij mij na een paar dagen er naar gevraagt.  En gevraagt wat ik er mee wou.  Op dat moment wist ik het zelf nog niet zo goed,  Want wat doe je in die situatie? Hier hebben we het lang over gehad (in korte tijd want als je er nog iets aan wil doen moet je niet te lang wachten) Ik vind zelf dat de baby in mijn buik ook niks kon doen aan deze situatie,  Die heeft ook niet hierom gevraagt.  Om een lang verhaal wat korter te maken; We hebben besloten om er samen voor te gaan.  Maar dan ook echt voor te gaan!  Hij heeft de baby tijdens mijn zwangerschap erkent, de baby kreeg zijn achternaam (met oog op eventuele volgende kinderen en als er gingen trouwen dan hebben we allemaal dezelfde achternaam),  hij ging mee naar de 20 weken echo en toen hij werd geboren was hij er uiteraard bij.  En stond hij te huilen als een 'echte' vader. Hij was zo trots op onze zoon! 

En dat was het begin van ons gezin. 

Ondertussen is dit al 8 jaar geleden.  Hebben we al 3 kinderen en zijn we ook al 4 jaar gelukkig getrouwd. Maar ik kan niet alles in 1 blog kwijt..

SonyaSousou's avatar
9 jaar geleden

Ja, begrijp ik helemaal! :-)))

kusjesvanmamma's avatar
9 jaar geleden

Nee daar heb ik bewust voor gekozen om het niet te doen. Omdat ik gelukkig ben zoals het nu is. En ik wil niet voor dat mijn zoon er ongevraagd in word meegetrokken. Als hij er later heel veel behoefte aan heeft om dat wel te doen laat ik die keuze aan hem.

SonyaSousou's avatar
9 jaar geleden

Als dit een te intieme vraag is dan antwoord je 'm gewoon niet natuurlijk; -)

SonyaSousou's avatar
9 jaar geleden

Ik vroeg me eigenlijk ook af of je ooit juridisch iets hebt ondernomen of er aan hebt gedacht met bijvoorbeeld DNA ofzo om de verwekker te traceren...

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij kusjesvanmamma?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.