Snap

En toen moest ik bevallen deel 3

Na 40 weken was ik er zo klaar mee! Maar toen wist ik nog niet wat er zou komen..

Verloskamer 2 was een grote ruimte met allerlei medische apparatuur, een bank voor manlief en alvast een bedje voor de baby. Dit alles zag ik wazig. Ik was in mijn eigen wereld en hoorde of zag niemand. Na wat uren leek te duren kwam er een nogal jonge vrouw binnen.

Dit was de vrouw die mijn bevalling ging doen. Ze leek nog jonger dan mij, en zag eruit alsof ze nog naar een feestje moest. Grote oorbellen in en massa make-up op dr snufferd. But who cares, ik wilde alleen maar geholpen worden. Ze stelde voor een inwendig onderzoek te doen, en de uitkomst was 3 cm.

Aangezien ze wel zag dat ik aan het einde van mijn latijn was, en ik het zwaarste gedeelte nog moest doen, werd er een ruggeprik voorgesteld. Ik die als de dood voor prikken ben, stemde gretig in.

Het was ondertussen 13:00 en ik moest wachten tot er plek vrij was op de OK om de prik te zetten. Gelukkig kon ik binnen 10 minuten gaan, en werd er een grappig mutsje bij me opgezet.

Ondertussen werd ik aan allerlei apparatuur gelegd en hielden ze mij en mn kind in de gaten. Op de OK werd ik begeleid door een wat oudere vrouw die heel lief was, maar nog nooit een infuus had aangelegd geloof ik. Er zijn 4 pogingen gedaan en mijn hand werd bont en blauw na al die verkeerde prikken.

Na een tijdje was het dan eindelijk gelukt en kon de prik gezet worden. Dit viel eigelijk ontzettend mee, en om 13:45 lag ik weer op de verloskamer. Ik heb vroeger wel eens een paar wijntjes gedronken, net genoeg om je heerlijk te voelen, maar dit was er niks bij. Ik voelde mij topfit en kon heel de wereld weer aan! Geen pijn meer en even proberen te slapen.

Net toen ik eindelijk weg begon te dommelen gingen er allerlei belletjes rinkelen. De hartslag van de baby daalde, en ik moest op mn zij gaan liggen. Een echt lekkere houding was het niet, maar hee alles voor je kindje.

Rond 3uur werd er weer een onderzoek gedaan en ik zat op 4 cm.. Nu duurde het echt te lang.. De baby raakte in de stress en ik kreeg weeënopwekkers toegediend via het nogal pijnlijke infuus. Toen kwam er eindelijk schot in de zaak! Om 18:00 had ik 10 cm.

Haaallleeelluujaaa! 10 cm! Het magische getal was bereikt...

Maar toen... 

Geen persweeën.. niet om 19:00/20:00/21:00 helemaal niks.. de baby zat echt niet lekker meer, en ik had weer net zo'n pijn als voor de ruggeprik.. Wat bleek nou, ze waren vergeten de ruggeprik weer aan te zetten nadat de weeënopwekkers in mn infuus waren gedaan. Dit moest blijkbaar even uitgezet worden, en na 10 minuten weer aan gezet worden. Maar helaas bij mij "vergeten".

Ik werd van zij naar rug en weer op mn zij gedraaid, om het de baby zo gemakkelijk mogelijk te maken. Ondertussen werd al gesproken over een keizersnee. Dit tot mijn grote schrik, want ondanks alle pijn was dat het laatste wat ik wilde! 

Om 22uur kreeg ik eindelijk mijn eerste perswee, Hehe het einde was in zicht.

Maar niks was minder waar, ik kreeg hoge koorts en alle alarmbellen gingen rinkelen....

8 jaar geleden

Jeetje wat heftig Sabien.. Hier hadden we het is al onze gesprekken nog niet over gehad.

8 jaar geleden

Ben benieuwd hoe het verder gaat..