Een bijzonder gastouderavontuur

Daar schrijven mijn grote passie is, en ik mijzelf al zo vaak voorgenomen heb om te proberen een boek te gaan schrijven, leek het mij leuk om mijn eigen leventje als basis te gebruiken. Mijn gastouderschap was namelijk een gigantisch mooie periode waar ik met heel veel plezier aan terug denk. 
Het verhaal is deels biografisch en deels fantasie. Ik heb al heel wat hoofdstukken af en wil een kleine preview tonen. Of het iets is, geen idee. De trip down memory lane is voor mij zelf in ieder geval heel leuk. Het blijven toch mooie herinneringen.
Dit gedeelte brengt ons gelijk naar het einde van mijn gastouderavontuur. Mijn laatste dag bij dit gezin, waar ik een heel jaar aan het werk was. Het was als een tweede thuis voor mij en de band die we op konden bouwen gedurende dat jaar...? Nouja lees zelf maar!
Namen zijn fictief! En dit speelt zich dus allemaal af VOORDAT ik mijn man leerde kennen en we onze dochter kregen. Voordat dat gebeurde, gebeurde er overigens nog iets bijzonders. Dit alles zal ook volgen in het verhaal. Maar daar later meer over.

(De laatste dag!)

Deze ochtend word ik met een heel dubbel gevoel wakker. Ergens voel ik me zelfs een beetje misselijk. Nee, dit is echt niet leuk! Ik zucht een keer diep en besef me dat het helaas niet anders is. Aan al het goede komt een eind. 3 Januari begon mijn gastouder-avontuur en vandaag, 16 december, zal die eindigen.
Een klein jaar heb ik lief en leed gedeeld met dit geweldige gezinnetje en het doet best wel pijn om te realiseren dat het afgelopen is.
Nee dat zeg ik niet goed. Het is niet afgelopen. Shanon en ik zijn immers enorm goede vriendinnen geworden. Ik heb er een gigantisch bijzondere vriendschap aan overgehouden en ook Quincy en Yasmin, die ondertussen bijna 8 en 4 zijn, zullen niet uit mijn leven verdwijnen.
Shanon heeft in april de liefde van haar leven gevonden, Edwin. En zal met hem gaan samenwonen. In een ander dorp.
En ik ben blij voor haar! Maar ik zal haar zo gigantisch gaan missen. Tranen branden in mijn ogen als ik er teveel bij stil sta.
Maar goed! Niet zo miepen Thessa! First things first! Ik heb nog 1 dag te gaan!!

Ik stap mijn bed uit, neem een douche, kleed me aan en ontbijt. Althans dat is de bedoeling. Ik ben al geen ontbijt type maar nu is het al helemaal naar binnen wurgen. Blegh!
Vanavond gaan we met z'n viertjes lekker pizza eten. Als afscheidsfeestje zeg maar. Hopelijk zal me dat beter afgaan dan mijn ontbijt!!
Ik stap op de fiets en fiets nog eenmaal naar het huis. Het huis waar ik afgelopen jaar veel tijd heb doorgebracht. Het huis wat toch ook een beetje mijn 2e thuis is geworden.
Ik stop de sleutel in de voordeur, hang mijn jas op en open de 2e deur. Shanon zit aan de tafel, waar ik haar meestal aantref bij aankomst, en ze kijkt op.
'Goedemorgen!' zeggen we zowat tegelijkertijd tegen elkaar.
'Thesssssaaaaaaa!' Quincy en Yasmin komen op me afgestormd.
Het is leeg hier in de woonkamer. Bijna alles is al ingepakt en naar het nieuwe huis gebracht. Waar eerder de bank stond staat nu een uitklapbaar bed.
En waar eerst een grote tv stond staat nu zo'n ouderwetse tvkast.
Het was eigenlijk een beetje primitief leven de afgelopen weken.
De keuken is ook nog maar half aanwezig. Het fornuis is ook al weg. Alleen de magnetron staat er nog.
Ik ga tegenover Shanon zitten en ik kan er niet heel veel aan doen dat de tranen wederom branden in mijn ogen. Maar ook Shanon ziet er niet zo vrolijk uit als normaal. De hele afgelopen week hebben we deze dag een beetje buiten beschouwing gelaten. Als we het er niet over zouden hebben dan konden we tenminste nog een beetje genieten van de laatste week.
Maar goed, een dag is niet tegen te houden en net zo min over te slaan. Dus hier zitten we dan.
Tegenover elkaar, beide zwijgend. Yasmin verbreekt de stilte terwijl ze op mijn schoot probeert te klauteren.

'Dit is je laatste dag hier he Thessa? Dat vind ik niet leuk!'

Een pruillipje verschijnt en tegelijkertijd een brok in mijn keel die ik weg weet te slikken.
Ik knik maar antwoord dat we er een hele leuke dag en avond van gaan maken en dat ik echt niet uit hun leven zal verdwijnen en dat ze me nog vaak genoeg zullen zien.
Haar pruillipje veranderd iets in een glimlach en ik geef haar een dikke knuffel. Ook Quincy hangt tegen mij aan, één arm om mijn schouder geslagen en haar hoofd tegen die van mij aan.
Shanon beaamt dat ze mij nog vaak zullen zien en glimlacht naar mij.
Ze staat op, pakt haar spullen bij elkaar en geeft mij eerst even een dikke knuffel. De gastouder/vraagouder band is al lang verdwenen. Al sinds begin april is de band tussen ons sterker geworden en uitgegroeid tot een hechte vriendschap.
Vervolgens krijgen de meiden een dikke kus en vertrekt ze voor de laatste keer naar het werk.
Ik ga de deur uit met de meiden, ik kijk tv, ik speel spelletjes, ik zorg voor het eten en dan is het al snel 18:00.
De dag gaat nog sneller om dan alle andere dagen. Enerzijds wil ik dat niet want het zou nog wel wat langer mogen duren. Maar anderzijds kijk ik uit naar ons avondje. Samen nog eenmaal naar onze favoriete pizzatent. Waar we zo dikwijls een pizza gehaald of besteld hebben.
Deze keer kiezen we ervoor om daar te gaan zitten. Wij zijn ondertussen een begrip geworden daar.
De man achter de balie kent ons ondertussen wel. Is dat heel erg? Nouja boeie! Ja boeie ja! Dat is zoooooooo not done om dat te zeggen maar vandaag mag ik dat!
Maar voordat we de deur uitgaan schuift Shanon nog iets onder mijn neus. Een dienblad vol met leuke spulletjes en een lief briefje.
Alsof ik niet al emotioneel genoeg was!! Ik blijf tranen weg aan het slikken op deze manier.
Ik geef haar een dikke knuffel, evenals de 2 meiden en bedank ze voor dit prachtige cadeau!

'Zo en nu tijd voor pizza!'

Ik zeg het heel moedig maar ik heb al lang gemerkt dat mijn eetlust nog steeds 0,0 is en uiteindelijk krijg ik mijn pizza ook maar voor een klein deel op. Maar het gaat om het idee!
Na het eten lopen we weer terug naar huis. Ik ga nog even mee naar binnen en help Shanon met het bedklaar maken van Quincy en Yasmin. Pyama's aan, tanden poetsen, verhaaltje voorlezen en dan is het tijd voor de dametjes om te gaan slapen.

'Zien we je binnenkort weer Thessa?'

Ik knik een paar keer. 'Reken daar maar op ja!!'

Ze lachen en kunnen met een gerust hart gaan slapen.
Shanon en ik lopen naar beneden. Ploffen neer op het uitklapbed en zwijgen allebei een tijdje.

'Raar idee he?!' zeg ik uiteindelijk. Ze draait haar hoofd naar mij toe en knikt.
'Maar we zien elkaar volgende week weer!'

Ik schiet in de lach. Zij ook. Ja inderdaad! Wat zitten we nou te pruilen?! Dit is geen afscheid!!
Alleen een gesloten hoofdstuk.

'Ik ga maar eens naar huis!' Ik sta op van het bed en pak mijn spullen bij elkaar. 'Heel erg bedankt voor alles!'
Shanon staat ook op. 'Nee Thessa, JIJ bedankt voor alles! Het afgelopen jaar was bijzonder. Mijn meiden zijn dol op je! En ik ben erg blij dat we vriendinnen zijn geworden! Ik zou je voor geen goud willen missen.'
Ik omhels haar en beaam haar mooie woorden.
Ik zoek mijn fietssleutel, stap op de fiets en fiets weg. Ik draai me om en zie Shanon naar mij zwaaien. Ik zwaai terug. Nu is het mijn beurt om 'Dag Shanon' te zeggen.
Er rolt er een traan over mijn wang. Maar wel eentje van blijdschap.
Vanwege de herinneringen.
Vrolijk huppelen zoals Yasmin die eerste dag deed kan ik niet. Sowieso niet omdat ik op de fiets zit maar ook omdat ik weet dat dit het was. Het is afgelopen! Vanaf nu ben ik officieel niet meer de gastouder van Quincy en Yasmin.

Een bijzondere periode in mijn leven. Eentje die ik nooit van mijn leven zal vergeten.