Onze weg naar de kinderopvang

In de zwangerschap dacht ik er nog vrij luchtig over. Dat veranderde nadat de zwangerschap ook verder ging. En toen de jongens eenmaal geboren waren werd het nog erger. Voordat ik 20 weken zwanger was hadden wij de opvang al geregeld. Dachten wij. Met mijn werk was geregeld welke dagen het gingen worden. We hadden na lang nadenken en na verschillende ervaringen van diverse andere mensen besloten dat het een gastouder moest worden. Wij "hoorden" dat pasgeboren baby's aan het kortste eind trokken in een reguliere opvang. Wij hadden geen idee want in ons dichtstbijzijnde omgeving waren geen kindjes die naar een opvang gingen dus gingen wij eerst uit van de ervaringen dus van andere mensen. Stad en land zoek je af. Wie in godsnaam vertrouw je met jouw kindjes?? Eigenlijk niemand. Haha. Maar goed. De zoektocht. Ik kwam bij een dame uit die een kleinschalige opvang was. Zij had jaaaaren ervaring in de kinderopvang. En wat ik nog toffer vond. Zij had ook een tweeling grootgebracht! Dus. Ik dacht, zij weet precies waar ze aan begint. Wij gingen een afspraak maken. Wij mochten vrij snel langskomen. Daar kwamen we. Wat zag dat er mooi, netjes en schoon uit. En wat is ze lief! Ze legde alles super goed uit en ons vertrouwen was gewonnen! Wij besloten vrij snel ook de contracten te tekenen, en ik zwangerde intussen lekker verder. Wat was dat een fijn idee dat de opvang geregeld was. En dan onze 2 mannen samen. Ik was al bang dat het een gedoe ging worden ivm de regels bij een gastouder en dat onze 2 boys terecht konden. Samen. Dus was dit een pak van ons hart. En we konden lekker rustig aan doen. Intussen hielden wij ook contact met de aanstaande gastouder. Dit vond ik heel fijn! 

Intussen was het al zover. Jax en Jay jay zijn geboren! Heel mooi allemaal!( je kunt het lezen in een andere blog van mij hoe dat ging.)  Intussen begon ik me wel meer zorgen te maken over het eenmaal wegbrengen van hen als ik weer aan de bak moet. Maar dat was eerst nog een ver van mijn bed show. 

Intussen vloog de tijd voorbij. Nog 1 week en ik moest weer werken. Na wat contact het en der kwam ik erachter dat de dagen waar wij een contract voor hadden bij de gastouder helemaal niet okay was! De dagen moesten veranderd worden! Help! Voor 2 baby's opvang vinden op 1 dag besloten we eerst. En ook nog niet de makkelijkste dag. Dan konden Jax en Jay jay in ieder geval naar de dame die we zo graag wilden. Dus. Inderdaad. Stress in de tent. Na heel veel contact met het gastouderbureau die echt super behulpzaam was en zoveel voor ons probeerde hadden ze een dame gevonden die de dag kon opvangen. He jeetje. Wat waren we opgelucht! Geen idee nog wat we aan zouden treffen. 

We hadden inmiddels een afspraak gemaakt met die dame en we gingen langs. We stonden aan de voorkant van haar huis. De voortuin leek een bouwval en totaal niet kindvriendelijk. We gaven haar het voordeel van de twijfel. Misschien is ze aan het verbouwen. Weet jij veel. Hop we bellen aan en de jongens zijn ook mee. Krappe bedoening maar ja hoeveel ruimte zijn baby's nodig? Ja, als ze groter worden word het een ander verhaal. De dame schonk totaal geen aandacht aan de jongens. Eerst viel het me niet op omdat ik al blij was dat we iemand hadden gevonden. Ik gluurde naar de achtertuin. Oei!! Die was nog erger dan de voortuin..  hmmm.. Wat is het hier anders dan bij de dame die we zo graag wilden!! Niet te vergelijken gewoon! Maar wat moesten we. Nog 3 dagen inmiddels en ik moest weer aan het werk. Dus. We hadden de eerste dag afgesproken. We zaten in de auto naar huis. Jeroen zegt " als ik pauze heb ga ik er wel langs". Denk.. is een opvang niet bedoeld om met een gerust hart aan het werk te kunnen gaan? Toen zei ik. " Dit is niet best lief, dat wij er zo'n gevoel bij hebben. Heel eerlijk heb ik het ook." Toen zei Jeroen. " zag je wel dat ze niet omkeek naar de jongens." Ik ging nadenken. Ja verdomd!!  We besloten dat dit totaal niet goed voelde. We hebben gelijk de dame in kwestie ingelicht dat we er gewoon geen goed gevoel bij hadden. Ik vond het heel vervelend om te moeten zeggen. Maar nog erger de jongens tegen al mn principes in ergens heen te brengen waar we niet achter staan. Dus, we gingen verder stressen. Dankzij alle toestanden was er inmiddels een mega abces in mijn borst gegroeid. (Ook daar heb ik een blog over geschreven, borstvoedingsavontuur.) 1 ding scheelde een soort van. Ik was zo ziek dat ik nog niet kon werken over 2 dagen. Onze omgeving wist van ons probleem en probeerde ons te helpen. 

Mijn schoonzusje kende iemand die haar kleintje naar een flexibele kinderopvang bracht. Zij was daar heel positief over. Nou we konden het altijd proberen. Dus. Wij hadden weer een afspraak gemaakt en gingen heen. Jaaa. Ook Ik met mn koorts en abces. Dus. We kwamen aan. Allemaal leuke vlotte meiden. Okay. De eerste indruk was super!! Daar gebeurde het noodlot.  Een meiske van een jaar of 4 viel. Heel hard! En moest ook heeel hard huilen. 1 van de meiden van de meiden pakt het meiske best. Geeft haar een dikke knuffel en een kus! Wat was dat fijn om te zien! Dit was pluspunt 2 op 0 minpunt. Geweldig dit! Zo wil ik dat mijn mannen behandeld worden als ze verdrietig zijn en ik ben er niet. De eigenaresse waarmee we een afspraak hadden kwam eraan. Zij blijkt verre familie van Jeroen. Wat een toeval!! Pluspunt 3!! We gingen in Gesprek. Hoe meer ze vertelde hoe meer ik overtuigd was. Eigenlijk was ik al overtuigd en waren dit gewoon bevestigingen. Ze vertelde onder andere " kinderen zijn jullie kostbaarste bezit, dus zo moeten wij hen ook behandelen." Dus. Dit werd hem! Hier gaan onze mannen naar toe!! Dus toch een opvang en geen gastouder. Wij hebben een ander beeld gezien dat ons verteld werd. 

De eerste keer dat Jax en Jay jay naar de meiden gingen moest ik ze brengen. Omdat ze maar een paar uur bleven om te wennen was dit handig. De meiden waren super lief! Ik vond het verschrikkelijk! Ik voelde mij een slecht mens. "Ik breng mijn kinderen weg" huilde ik al. De meiden waren zeer behulpzaam aangezien ik ook nog niet fit was. Zij legden de jongens in hun box. Jax en Jay jay sliepen gelijk al. Ik was inmiddels huilpartij 2 begonnen. Haha! Ik moest nog iets overleggen met 1 van de meiden dus liep bij de jongens vandaan. Middenin het gesprek kwam huilpartij 3.. Haha. Zij was super lief. Ik zeg al. "Sorry hoor, niet om jullie maar om mezelf." Zij stelde me gerust dat dit heel normaal was en het eerder raar was als je het niet deed. Gelukkig. Ik ging 2 uurtjes naar huis. Daar ging ik verder met huilen. Gelukkig kreeg ik binnen 30 minuten een geruststellende foto! Dit was zo prettig. 

Inmiddels gaan Jax en Jay jay al ruim 1,5 jaar naar de meiden. Achteraf ben ik blij dat het zo is gegaan. Ik kan me geen fijnere opvang voorstellen. Ze ondernemen veel met de jongens. Gaan eropuit. Met modder kliederen. Verven etc. De jongens gaan ook heel graag heen en dat maakt het wegbrengen iets draaglijker. Ook besef Ik mij dat werk en dus een paar dagen iets anders doen heel goed voor je is als persoon. Als ik nieuwsgierig ben naar hoe het met de jongens gaat app ik. Of er komt vanzelf al een foto. Heel fijn vind ik het. Ook achteraf vraag ik mij eigenlijk af hoe een gastouder alleen het doet met 2 baby's en verder vol met iets oudere kindjes. Wat een work out lijkt me dat. 

Voor wat voor opvang heb jij gekozen en waarom?