Ik raakte zwanger door een fout van het ziekenhuis

Als je mijn vorige blogs had gelezen, weet je inmiddels dat mijn tweede zwangerschap niet geheel gepland was. Ik zat in mijn derde leerjaar en had een baby van 10 maanden rondkruipen. Een tweede baby stond niet direct op mijn verlanglijstje. Maar toch gebeurde het. In deze blog deel ik precies hoe dit gebeurd is, want ik had immers gewoon anticonceptie.

Het gebeurde op 4 december 2017. Ik had die avond gemeenschap met mijn man (je weet wel: hoe de meeste vrouwen zwanger raken). Die ochtend erna werd ik wakker met een stekende pijn in mijn baarmoeder. Na een bevalling dat nog best vers in mijn geheugen zat, wist ik écht wel dat het mijn baarmoeder was en niet mijn darmen zoals mijn man dat voorstelde. Ik heb een hoge pijngrens, dus meestal los ik het op met een paracetamol. Maar het was opeens zó pijnlijk dat ik niet kon lopen, en eigenlijk alleen kon kruipen. Ik zei tegen Jean-luc dat we meteen naar de huisartsenpost moesten, want er zat iets niet goed daar beneden.

En dat was ook zo: ik had een ontstoken baarmoeder. Ik verloor veel bloed en groene pus dat dus duidelijk wees op een ontsteking. Mijn spiraal had ik 10 weken na de bevalling van Fenna laten zetten, dus die zat er nog geen jaar in. Ze hebben per direct mijn spiraal moeten verwijderen. Ik ging naar huis met antibiotica en ze hadden me afgeraden om nog een spiraal te laten zetten in de komende periode. Ik zou dus weer tijdelijk aan de pil gaan. Ik maakte mijn kuur antibiotica af en had weer een recept voor de pil aangevraagd. Na de antibiotica was ik netjes aan de pil begonnen. Ik had eigenlijk nog steeds geen seks gehad, want het voelde er nog steeds niet zo pluis daar beneden. 

Toen ik eenmaal aan de pil was, hadden we nog steeds geen seks. Het duurt namelijk wel even voordat 'ie goed werkt. Dus ik zou wachten ná mijn stopweek, mits ik er dan zin in had. Tijdens mijn stopweek werd ik echter niet ongesteld. Ik vond het niet zo vreemd eigenlijk, want mijn cyclus zou wel door de war zijn na het spiraaltje. Pas toen ik bij mijn tweede stopweek kwam en ik nog steeds niet ongesteld werd én plotseling iedere ochtend misselijk werd... begon er wel iets te rinkelen. Ik was er nog niet 100% zeker van dat ik zwanger zou zijn. We hadden immers geen seks meer gehad en ik was de laatste keer ook gewoon protected. Dus op een zondagmiddag gingen mijn man en ik in een melige bui een zwangerschapstest doen.

Die melige bui veranderde eigenlijk in een tranenbui: ik was zwanger. En het streepje was zó duidelijk (ik bleek toen al 8 weken zwanger te zijn). Ik zou in september uitgerekend zijn als mijn afstudeerjaar zou beginnen. En ik was net weer twee maanden terug op school na een zwangerschapsverlof. Ik voelde de grond een beetje onder me wegzakken. En je zult je afvragen hoe het mogelijk was, want ik was natuurlijk meteen naar de huisarts gegaan met een vraagteken boven mijn hoofd.

De avond vóórdat mijn spiraal eruit werd gehaald, hadden we dus gemeenschap. Sperma blijkt dus 48 uur in de baarmoeder te zitten. Net op dat moment het spiraal eruit gehaald werd, was ik dus meteen vruchtbaar. De huisarts verweet de arts het dat ze mij niet gevraagd hadden of ik nog gemeenschap had gehad, vóórdat ze abrupt mijn spiraal eruit hadden gehaald. En zo ja, dan hadden ze mij de morning afterpil moeten adviseren of mij überhaupt op de hoogte stellen dat sperma nog zo lang actief is.

'Gelukkig' had ik al een baby, woonden we in een huis en konden we een tweede verwelkomen. Ook al was de situatie niet hélemaal optimaal. Maar stel je voor dat ik een zestien jarig meisje was die nog überhaupt moest gaan studeren? Dan had ik niks meer kunnen doen, alleen omdat een arts mij niet had geadviseerd of gewaarschuwd had. Eind goed al goed, onze lieve Farah (want het was weer een meisje) was meer dan welkom. Ze wilde gewoon heel graag op de wereld komen. 

Tevens had het geen invloed op mijn studie. Ik heb deze gewoon afgerond zonder vertraging!