Ik heb geen band meer met mijn dochter.

Ik heb moeite met mijn dochtertje.....

Ik voel mij na alles een slechte moeder. Mijn dochtertje Jailey is nu 6 jaar en mijn andere kinderen kunnen het niet met haar vinden.... maar ik voor mijn gevoel ook niet helemaal meer.

Jailey werd geboren als mijn eerste kind. Ik was in de 7e hemel! Ze was een makkelijke en lieve baby. Ze was wel graag op haar zelf maar dat maakte niks uit.

Toen Jailey twee werd, werd haar zusje geboren. Ik heb haar overal bij betrokken. Het verschonen van het luiertje. Borstvoeding, ze leek erg gek op haar zusje. Toen ik mij op een dag omdraaide om de borstvoeding warm te maken. Hoorde ik Lisa huilen. Ik ging kijken en zag dat Jailey haar sloeg, hier ben ik van geschrokken. Ik heb haar apart genomen en gezegd dat ze Lisa geen pijn mocht doen. Lisa is nog maar een baby, ze knikte dat ze het begreep.

Dit gedrag veranderde uiteindelijk naar spullen gooien naar Lisa, als ze Lisa maar raakte. Hier genoot ze heel erg van... Ze keek hoe ze Lisa het beste kon laten vallen of pijn doen.

Op de opvang werd ook geconstateerd dat Jailey anders was, ze gaf graag andere de schuld van alles wat ze deed. Hier was ze nog maar 3 jaar, hier zocht ik nog niet veel achter.

Jailey werd 4 jaar. Het gedrag van Jailey ging thuis achteruit, dus ik schakelde hulp in. Zo kon een instantie meekijken. Tot mijn grote verbazing vertelde Jailey dat ik haar altijd sloeg en papa ook..... ik weet niet waar dit vandaan kwam en was heel erg geschrokken....

Hierdoor kwamen werden nog meer hulpinstanties ingeschakeld. Op school was ze een pester, de juf kon hier goed mee omgaan, en wij hielden de lijntjes kort, de juf had ook goed door dat Jailey kan liegen. Maar ook slaat ze klasgenootjes als juf niet kijkt, duwt ze, slaat en schopt ze...  Er komen kindjes huilend bij mij omdat Jailey ze zo vaak pijn doet. Als ik dit overleg met haar, gaat ze lachen en zegt ze dat ze dat leuk vindt om te doen. De juf krijgt nu ook ondersteuning voor Jailey op school.

Jailey kreeg therapie en wij nog meer thuisbegeleiding. Ik hield de lijntjes kort met school en de opvang. Zodat wij snel konden handelen als Jailey iets zei.

Mijn man hield het niet meer vol, Jailey verkondigde regelmatig dat papa haar sloeg. Als Jailey bijvoorbeeld was gevallen, dan zei ze dat haar papa haar had geslagen.  Als ze zichzelf had gestoten dan papa haar geduwd. Ze liep een keer tegen de kast aan, en ik hoorde haar roepen AU papa heeft mij geslagen.... Ik vertelde haar dat ze tegen de kast was aangelopen. Maar dat is niet waar vertelde zij lachend. Dat deed papa, vervolgens vertelde ze dit dan weer op school. Wij zijn ondertussen gescheiden....

Toen Jailey 5 jaar was wilden vrienden en familie niet meer op haar passen. Jailey geeft als ze thuis komt iedereen de schuld, mijn vriendin had haar geslagen zij ze. En dingen afgepakt. Opa en Oma doen haar pijn. Mijn andere vriendin schreeuwde naar haar....

Ze was een dagje uit logeren bij een goede vriendin, hier sloeg ze hun huis vogel en op de grond getrapt, en de hond geslagen met een voorwerp. Telkens ga ik het gesprek aan met haar, maar ze lacht er alleen om, straffen en uitleg werkt niet, hierop gaat ze vervolgens vrolijk door....

Het ergste is dat ze duidelijk genoot van het zeer doen van de dieren.... ze sprankelde hier echt bij werd mij verteld en ze vertelde het mij ook lachend.

Ondertussen is Jailey 6 jaar en krijg ik nog steeds thuishulp en Jailey therapie. Ik kan niet even snel iets pakken uit de kamer, ik heb het een keer geprobeerd en zag op de camera dat ze toen snel naar Lisa toe rende haar in haar gezicht sloeg en snel lachend op de bank ging zitten. En zij ik deed niks mama.

Mijn andere kinderen zijn bang voor haar, de kinderen kunnen goed met elkaar spelen tot dat Jailey binnenkomt. Dan zie je ze vertrekken. Ze voelen zich niet prettig bij haar, en ik ook niet meer.

Als ze de aandacht even niet krijgt, doet ze alsof ze extreme buikpijn heeft, het moet altijd erger zijn dan haar broertje en zusje, aan de eettafel moet ze altijd proberen haar broertje of zusje onder de tafel door re schoppen.

Als ik haar wil corrigeren of straf lacht ze naar mij en zegt ze, dan zeg ik tegen jeugdzorg dat jij mij slaat mama, als de hulp verleners weer weggaan gaat ze overdreven hard huilen en aan hun benen hangen. GA NIET WEG!!! roept ze dan, mama doet mij zeer....

Ik weet niet waar het vandaan komt, zorgverleners zeggen dat ik haar te weinig aandacht heb gegeven en dat het daar vast vandaan komt, ik heb aangegeven dat mijn andere kinderen dit dus niet hebben. Jailey is mijn dochter.

Ik heb een gesprek gehad om Jailey tijdelijk in een pleeggezin te laten verblijven. Er werd mij verteld dat ze dan alle 3 naar een pleeggezin gaan, omdat het anders schadelijk zou zijn voor Jailey. Jeugdzorg wil dat alle 3 de kinderen bij elkaar blijven, daarom zou Jailey niet alleen gaan omdat het anders te traumatisch voor haar zal zijn. Maar dit is ook schadelijk voor mijn andere kinderen....

Jailey heeft een vriendinnetje op school, die wil graag dat Jailey bij haar komt spelen. Ik vertel haar dat dit mag als Jailey ouder is. Ik durf Jailey daar niet af te zetten, ik ben bang dat ze haar vriendinnetje als ze alleen is met haar heel naar gaat behandelen net als haar broertje en zusje.... en ik durf het die moeder ook niet de waarheid te vertellen...

Maar na alles wat er gebeurd is vind ik het heel moeilijk om nog iets te voelen... mijn ex ziet Jailey nog slechts 1x in de 3 maanden. Voor zijn gevoel is de band beschadigd en heeft dit heel veel leed veroorzaakt, in zijn omgeving. 

Waar ik hem nu eerst voor gek verklaarde, kan ik hem nu wel een beetje gelijk geven. Ook voor mij voelt de band als zeer beschadigd, vooral omdat het bij mij wordt gelegd, omdat vaak de ouders de oorzaak zijn van het probleem....

Ik breng Jailey naar Therapie en naar onderzoeken, ik regel thuishulp. Maar er verandert niks.... ondanks dat ik volgens instanties de juiste technieken heb geleerd om met Jailey om te gaan....

Ik regel alles voor haar, schoolfeestjes, uitjes, ik communiceer en straf als het moet. Ik geef haar ‘s avonds als ze gaat slapen een kusje..... maar het voelt erg leeg van binnen...

Ondertussen blijf ik hierover communiceren met vrienden en familie en instanties.