Ik ben trots, om homo te zijn!

Het is vrijdag avond. Ik woon net op mezelf in een studio en heb een vriendin op bezoek. Niks vermoedend zitten we roseetjes te drinken tot ik haar trots mijn nieuwe cd van IL Divo laat zien. Mijnvriendin bekijkt het hoesje en vraagt ineens, “Robin, welke jongen vind jij het knapst?” Niets vermoedend wijs ik 1 van de heren aan. Shit! Betrapt….

Nog nooit heb ik mij zo betrapt gevoeld in mijn leven. Ik leefde in een wereld van mezelf, waarin ik 1 groot toneelstuk speelde. Als mensen mij vroegen welk ”type meisje” ik leuk vond riep ik altijd; blond, blauwe ogen en met krulletjes!

Nu kon ik mij niet meer verschuilen achter mijn eigen leugens. Ik had ineens gezegd welke jongen ik leuk vond. Ik schrok van mezelf, en moest even een slok van mijn rose nemen. Wat was er ineens gebeurd? Ik raakte in paniek. Ik ben uit de kast, zonder dat ik het doorhad! We hebben die avond goede gesprekken gehad maar toch stopte ik het in de doofpot. Ik was er nog niet klaar voor.

Die week was ook het televisie programma uit de kast op televisie met Arie Boomsma. Uit nieuwschiergheid keek in naar dat programma. Ik zag hun verstrikte gevoelens, en voelde mij erg emotioneel. Ik dacht gelijk dit wil ik niet en moet het gewoon vertellen. Ik heb gelijk te telefoon gepakt en m’n moeder gebeld. Ze nam de telefoon gelijk op en ik riep; Mam! Volgens mij val ik op jongens. Een stilte viel. “Oooh, maar dat wisten we toch al” riep mn moeder aan de andere kant van de telefoon. Moeten wij even langskomen?

He, wat en opluchting dat was er uit! Het gaf mij rust. Maar hoe ga ik het iedereen vertellen? Nu moet ik wel. Nu moet iedereen het ook weten. Ik heb hier een week over na moeten denken, omdat ik bang was voor bepaalde reacties. Bang voor dat mensen mij niet zouden accepteren of mij uit hun leven zouden verbannen. Angst dat ik niet mocht zijn om wie ik was.

Een week later heb ik toch de stoute schoenen aangetrokken en mijn telefoon gepakt. Ik heb de rest van de familie en vrienden op de hoogte gebracht met een ping gesprek op mijn blackberry. Ik durfde het niet face to face. Die hele avond heeft mijn telefoon roodgloeiend gestaan. Ik kreeg allemaal berichten met lieve woorden. Iedereen vond het knap! Mensen vonden het raar dat ik uit de kast moest komen. Het maakt niet uit op wie je valt toch lieverd. Het gaat er om dat jij gelukkig bent. Dat vinden wij het aller belangrijkste kreeg ik vaak te horen. Deze reacties deden mij zo goed. Ik kreeg er tranen van in mijn ogen.

Ik heb het gevoel, dat ik sindsdien echt weer leef. Ik ben eindelijk mezelf geworden en hoefde niet meer te leven met leugens. Ik kon mezelf uiten en kon de wereld van de homo’s ontdekken. En ik kan je vertellen, er lopen een hoop mooie exemplaren rond hoor…..