Een nieuw begin in 2016

2016:

Het jaar wat we zo mooi afgesloten hebben. Ons oude huis snel verkocht, ons droomhuis gekocht maar bovenal de stap genomen om zwanger te raken. En dat lukte direct.Na een paar weken wisten we dat we snel moesten klussen want in augustus 2017 zou ons volgend kindje geboren worden. Helaas verliep ook deze zwangerschap in het begin niet zonder moeite. Een aantal bloedingen gehad maar na controle bij de verloskundige bleek ons kleintje het goed te doen. En blijken de bloedingen door een goed doorbloede baarmoeder te komen. Op oudejaarsavond vertellen we onze vrienden dat ons gezin uitgebreid gaat worden met nog een kindje. Op de zwangerschapskwaaltjes na gaat het veder goed.

Vrijdag 17 maart:

De 20 weken echo. Je bent een bewegelijk kindje en al goed te voelen. Wat is je grote broer al trots op je en praat regelmatig tegen je. We willen niet weten wat je bent en dus houdt de mevrouw die de echo maakt haar mond. N. wil graag dat je een zusje bent maar dat zullen we nog even af moeten wachten.

Donderdagavond 6 april:

We zijn ondertussen verhuisd en druk aan de klus in ons nieuwe huis. Rond etenstijd begin ik wat last te krijgen van mijn buik. Het lijkt in golven te komen. Het eerste wat ik denk is de baby. Als de pijn steeds meer word en ook na wat paracetamol niet afneemt bel ik de verloskundige. Ze komt langs en controleert jou en mij. Je doet het goed en de bevalling is nog niet op gang gekomen. Wat kan het dan zijn? Ik krijg het advies een warme kruik tegen mijn buik te houden en het nog even aan te zien. Na een tijdje houdt ik het niet meer uit van de pijn en moet op advies van de verloskundige naar het ziekenhuis toe komen waar zij is om een bevalling te leiden. Daar aangekomen word jij nog een keer gecontroleerd door middel van een echo en ze zien dat jij het goed doet. Bij mij word bloed afgenomen en alles word na gekeken. Ik moet die nacht in het ziekenhuis blijven om na te gaan wat er aan de hand is. De volgende morgen krijg ik een uitgebreide echo om te kijken of ze het nu kunnen vinden. Mijn ontstekingswaarden zijn ondertussen wat verhoogd. Op de echo kunnen ze niet alles zien. Het vermoeden is een acute blindedarmontsteking maar jij ligt ervoor dus die kunnen ze niet zien. Aan het eind van de middag krijg ik een MRI scan en na een kwartier staat de arts op mijn kamer. Inderdaad een blindedarmontsteking en we gaan je vanavond nog opereren. Overdondert maar blij om hopelijk daarna van de pijn af te zijn laat ik het over me heen komen. De arts stelt me gerust hij heeft dit vaker gedaan bij zwangere vrouwen en ze houden ook jou goed in de gaten. Aan het eind van de avond word ik geopereerd. Direct na de operatie krijg ik een echo. Je doet het prima! Dit stelt me gerust. De dagen erna blijf je het ook goed doen. Ik knap langzamerhand ook een beetje op en mag na 3 nachten in het ziekenhuis geweest te zijn lekker naar huis om in mijn eigen bed te slapen. Het opknappen gaat wat langzamer als gehoopt. Het thuis zitten verveelt wel. Ik ben blij als ik administratieve taken op mijn werk kan gaan verrichten om zo een beetje bezig te zijn en mijn collega's te ontlasten. 

Maandag op dinsdag nacht 15 op 16 mei:

Ik word om half 2 wakker. Ik lek. Mijn vliezen zijn gebroken maar ik ben nog maar 28 weken zwanger...