Snap
  • Nieuws
  • student
  • jongens
  • gesprek
  • Uitgaan
  • Nieuwsgierig

#11 De Meeting

Inmiddels was ik nieuwsgierig geworden naar de meeting van de volgende avond. Wie zouden die jongens zijn? Hoeveel jongens waren er al? Dat had Nadia nog niet verteld. Alleen dat er al jongens waren. En hoe zagen zij eruit?

Al die vragen kon ik pas de volgende avond beantwoorden. Anita vertelde dat zij ook wel nieuwsgierig naar de jongens was geworden, maar die zagen wij de hele ochtend en middag niet. Na het ontbijt trokken Anita en ik ons terug op mijn kamer. In de middag gingen wij de stad in om een lekker broodje te eten en wat nieuwe kleding kopen. De dag ervoor was ons dat namelijk niet meer gelukt. Na het shoppen zochten wij een restaurantje op om lekker te genieten van een heerlijke warme maaltijd. Het kon nog, omdat onze studie nog niet begonnen was, ook al moest ik mijn scriptie nog wel afmaken. 

Die avond liepen Anita en ik als laatsten de woonkamer binnen. Ik zag dat er vier jongens zaten. Drie naast elkaar op een van de twee banken en de vierde zat op een keukenstoel die hij hoogstwaarschijnlijk uit de eetzaal had opgehaald. 'Dat zijn vast de jongens die hier al wonen.' dacht ik bij mezelf. Hij zat in de hoek naast Nadia die op de leunstoel zat. Ik keek even kort naar de jongens terwijl Anita en ik gingen zitten op de andere bank. Marijn zat er al. De jongens waren best knap. Ze waren alle vier erg verschillend. Ik kon niet erg lang kijken, want Nadia nam al snel het woord. "Zoals jullie allemaal, als het goed is, al weten is deze meeting bedoeld om jezelf voor te stellen aan alle andere medebewoners van dit studentenhuis. Daarnaast is het de bedoeling dat wij gaan bespreken wat wij morgen met z'n allen gaan doen om elkaar wat beter te leren kennen. Nu wil ik graag dat de dames beginnen met zichzelf voor te stellen. Vertel maar wie je bent. De studierichting hoef je niet te vertellen, maar graag wel in welk jaar je zit. Jij mag als eerste beginnen." Nadia wees naar Marijn die rechts van mij zat. Marijn schraapte haar keel. "Ik ben Marijn Selhorst en ik ga aan mijn eerste jaar van mijn studie beginnen. Ik kom uit de enige grote stad die zo'n tien kilometer hiervandaan is." Daarna was ik aan de beurt. "Hallo, ik ben Carmen Sluyter. Ik begin ook met het eerste jaar van mijn studie. Ik kom uit het noordoosten van het land." vertelde ik. "Ook ik kom uit het noordoosten. Net als Carmen en Marijn begin ik ook aan mijn eerste studiejaar en mijn naam is Anita ten Kate. Carmen en ik zijn elkaars beste vriendin." vertelde Anita. Daarna nam de jongen die helemaal rechts op de bank zat het woord. "Wie van ons zou als eerste mogen?" vroeg hij brutaal en keek Nadia aan. Nadia keek hem verbaasd aan om zijn brutale vraag. "Dat mag jij zijn, als je wilt. Het maakt mij niet uit." antwoordde ze. "Oké, ik ben Nick Datema. Ik kom uit een plaats die ongeveer twee uur rijden hiervandaan is. Ik begin dit jaar aan mijn derde jaar. Ook al heb ik genoeg geld om een eigen huisje in de buurt te huren, toch blijf ik hier wonen zolang het nodig is. Dan kan ik nog wat geld sparen voor de toekomst." De jongen vertelde het op een heel vriendelijke toon. Zo brutaal als hij de vraag stelde zo vriendelijk was hij op dat moment. Hij blies nonchalant een bruine glanzende haarlok uit zijn, door de zon gebruinde, gezicht. Zijn haren waren zo lang en piekerig dat zijn oren bedekt waren, net als een groot deel van zijn gezicht. Het leek erop dat hij al lange tijd niet meer naar de kapper was geweest. De kleur van zijn ogen kon ik niet goed zien, omdat zijn haren ervoor langs vielen. Tijdens dat hij zich voorstelde keek hij naar Marijn, mij en naar Anita. Zijn blik bleef bij mij het langste hangen. Nadat hij zich voorstelde wende hij zijn blik naar de jongen naast hem. Zijn achternaam kwam mij bekend voor. 'Datema? Daar had Dennis het toch laatst over? Die jongen die bij Dennis in het studentenhuis woont heeft toch Datema als achternaam? Zou hij dan misschien een broer of een neef zijn van die Bram?' vroeg ik mij af. Of dat zo was zou ik later te weten komen. "Ik ben Jochem Frylingh. Ik begin ook aan het eerste jaar. Ik woonde in een dorp dat ongeveer drie en een half uur rijden is vanaf hier. Ik blijf totdat ik mijn studie heb afgemaakt ook in dit studentenhuis wonen." vertelde de jongen die in het midden op de bank en naast Nick zat. Hij had lichtbruine haren wat een beetje in een boblijn geknipt was, maar dan wat springerig en minder glanzend dan dat van Nick. Hij had een blanke huid en lichtbruine ogen. "Ik ben Hugo Stenekes en kom uit dezelfde grote stad als Marijn, maar ik heb Marijn nog nooit eerder in de stad gezien. Ik ken haar dan ook helemaal niet. Dat komt natuurlijk ook doordat de stad zo groot is. En dat terwijl het de enige stad hier in de buurt is. Ik begin aan mijn eerste studiejaar en blijf zolang mijn studie duurt hier wonen." Hugo was een blonde jongen met een heel rond blank gezicht en blauwe ogen. Hij had een kort kapsel waarbij zijn haren grotendeels naar één kant waren gekamd. De vierde jongen keek wat angstig rond, maar zei niks. Tijdens de voorstelronde had hij voortdurend op zijn horloge gekeken. Hij had een rood kortgeknipt krullend kapsel en groene ogen. Verder had hij een bleke huid. "Nu ben jij." spoorde Nadia hem aan. "Nou, ik ben Roy van Delden en ik begin aan het tweede jaar van mijn studie." was alles wat hij zei met zijn ietwat schorre stem. Zijn stem kwam mij nogal bekend voor, maar ik kon me niet herinneren waar ik die stem eerder gehoord had. "Oké, dan ben ik als laatste aan de beurt. De meesten van jullie kennen mij eigenlijk al, maar ik zal me toch nog even voorstellen. Ik ben Nadia Germain en kom uit het zuiden van het land. Uit een klein plaatsje dat op ongeveer vijf uur rijden hier vandaan ligt. Ik begin aan mijn tweede studiejaar. Goed nu wil ik het hebben over wat we morgenavond gaan doen om elkaar nog beter te leren kennen. Het is de bedoeling dat we met z'n allen uitgaan. Heeft iemand suggesties waar we heen zouden kunnen gaan?" Nadia keek iedereen aan. "Ik heb wel een suggestie. In de stad waar ik vandaan kom is kortgeleden een nieuw uitgaanscentrum gebouwd. Ik ben er al een keertje geweest. Het is er erg leuk. Je kunt er van alles doen. Er is een bioscoop, een disco, een restaurant, een bowlingbaan en nog veel meer." begon Marijn. "Wat vinden jullie ervan?" vroeg ze. De jongens keken haar aan en het leek erop dat ze twijfelden. "Mij lijkt dat wel leuk." zei Jochem na een tijdje. "Mij ook wel. Ik ben wel benieuwd hoe het er daar dan uit ziet." zei Nick. Hugo en Roy hielden zich stil. Hugo keek alleen maar naar Marijn. Roy keek naar zijn horloge. "Het is daar erg leuk. Dat kan ik je verzekeren. Er is voor iedereen wel wat te beleven. Ik vind het tot nu de leukste uitgaansgelegenheid in de stad." zei Marijn. "Ik denk dat Hugo het ook wel kent, of niet soms?" Hugo keek haar alleen maar aan. Het leek net alsof hij nadacht. "Ooh...., maar nu weet ik wat je bedoelt denk ik. Die nieuwe uitgaansgelegenheid heet 'Het Lichtpunt' toch?" riep Hugo erg enthousiast. "Dat is inderdaad 'Het Lichtpunt'. Ik kon even niet op de naam komen." gaf Marijn als antwoord. "Dat is zeker een geweldige uitgaansgelegenheid. Ik ben er al heel vaak geweest in de eerste vier weken na de opening. Zo'n gave plek is het. Die opening is alweer zeven weken geleden. In de drie weken erna ben ik op vakantie geweest. Dus kon ik er niet heen ook al wilde ik dat wel." vertelde hij alsof hij het gesprek alleen met Marijn voerde. Daarna wende hij zich tot de andere jongens. "Het is echt geweldig daar. Daar moet je gewoon geweest zijn. Jullie gaan toch ook graag uit, hoop ik?" vroeg hij. "Ja, ik ga zeker graag uit." antwoordde Jochem. "Ik ga niet zo vaak uit, maar dit lijkt me erg leuk." antwoordde Nick. Roy hield zich stil. Hij keek weer op zijn horloge. "Maar dat is een geweldige suggestie Marijn. Dat is precies de bedoeling. Zo kunnen we elkaar beter leren kennen. Is het daar erg groot Marijn?" kwam Nadia ertussen. "Het is daar best wel groot. Het gebouw heeft drie verdiepingen." antwoordde Marijn. "Dat is best wel groot, denk ik. Oké heeft iemand verder nog suggesties? Of zullen we gelijk gaan stemmen?" vroeg Nadia ons. Niemand reageerde erop. "Oké, dan gaan we gewoon stemmen. Wie is voor?" Iedereen stak een hand op behalve Roy en ik. "Heb je twijfels Carmen?" vroeg Nadia. "Een beetje wel. Ik ga niet zo vaak uit en ik weet niet of dit een goede manier is om elkaar beter te leren kennen." Terwijl ik antwoordde bedacht ik mij 'Wat bezielt me toch? Dit is toch de perfecte manier om elkaar beter te leren kennen.' "Ach, wat maakt het ook uit. Ik stem ook voor. We doen het gewoon." zei ik gelijk erna. "Mooi, dat iedereen voor is." Nadia had blijkbaar niet door dat Roy geen hand opstak, want ze ging verder. "Maar hoe laat spreken we voor morgen af en wat gaan we als eerste doen in 'Het Lichtpunt'? Marijn en Hugo, jullie zijn er al geweest. Wat denken jullie?" vroeg Nadia, maar het was Jochem die antwoord gaf. "Mij lijkt het leukste om eerst naar de bioscoop te gaan en voordat de film begint minimaal een kwartier van te voren aanwezig zijn." Nadia keek hem verrast aan. "Dat lijkt mij ook het leukste om eerst te gaan doen. Wat voor film moet het gaan worden? Zelf denk ik aan een comedy." zei Nick enthousiast. "Dat lijkt mij ook een goed plan, ik heb geen idee wanneer er een comedy film zou draaien. Weet één van jullie dat?" vroeg Nadia en keek daarbij eerst Hugo en daarna Marijn aan. "Toevallig weet ik hoe laat daar een comedy film draait. Ik heb een bijbaantje gehad waarbij ik de programmering van de bios in 'Het Lichtpunt' in handen heb gehad. Er draait om acht uur altijd een comedy. Daarvoor en daarna zijn het andere soorten films die draaien. De kaartjes voor de bios moet je wel minimaal een half uur van te voren kopen. Dus zouden we daar om half acht al moeten zijn." vertelde Marijn. "Ik zou het ook erg leuk vinden als we daar heen gaan. Het is echt de moeite waard." ging ze verder. "Goed, dan spreken we af dat we hier om kwart over zeven vertrekken, zodat we daar om half acht zijn." Roy maakte aanstalten om weg te lopen. "Sorry, maar ik moet weg." zei hij kijkend op zijn horloge. Nadia draaide zich naar Roy. "Kun je niet nog even blijven?" vroeg ze. "Nee, echt niet. Ik moet nog wat dingen doen en zal er morgen ook niet bij zijn." Zonder op een reactie te wachten liep hij de woonkamer uit. Roy was zo snel weg dat niemand hem nog kon tegenhouden of terugroepen. We zaten elkaar met enige verbazing aan te kijken. Niemand leek te begrijpen waarom Roy weggelopen was. "Wat een vreemde snuiter. Die wil blijkbaar niemand leren kennen." verbrak Jochem de stilte. Het gesprek werd weer hervat. Er werd nog besproken wat we met z'n allen verder konden gaan doen. We hadden bedacht dat de jongens na de film apart een activiteit gingen doen en de meiden zouden dan ook apart een activiteit gaan doen. Daarna zouden we met z'n allen nog een gezamenlijke activiteit gaan doen. Op die manier hadden wij de gelegenheid om elkaar goed te leren kennen. Het was wel de bedoeling dat iedereen weer tegelijk naar het studentenhuis terug zou keren. "Dan wil ik hierbij de meeting afsluiten en kan iedereen doen wat hij of zij wil." zei Nadia als laatste. 

Daarna stond iedereen op en liep een kant op om iets voor zichzelf te doen. Marijn pakte een boek uit de kast en ging lezen. Nick praatte met Jochem. Nadia ging tv kijken. Hugo ging onder de douche. Anita en ik verlieten de woonkamer. "Wat een rare vogel is die Roy zeg. Hij liep zomaar weg, omdat hij wat anders moest doen." zei Anita zacht. "En morgen is hij er niet bij." Ik was het met Anita eens. "Hij wil vast niemand leren kennen. Zoals Jochem al zei. Misschien is hij wel een einzelgänger." gaf Anita aan. We liepen samen de trap op. "Maar waarom zou je hier dan gaan wonen? Ik zou dan toch ergens alleen gaan wonen lijkt me." Ik keek naar Anita. Ze knikte. "Lijkt mij ook. Er is wel iets raars met hem. Ik weet alleen niet wat." "Ik ook niet. Datzelfde had ik ook met Ferdinand, maar jij geloofde er toen niks van." zei ik terwijl we Anita haar kamer in liepen. "Nee dat klopt. Ik vond Ferdinand erg knap met zijn mooie rossige haren. Nu ik er zo over nadenk. Ik heb niks meer van hem gehoord sinds die brand in het huis van zijn ouders. We hebben hem alleen nog op het politiebureau gezien, maar daarna is hij niet meer op school geweest." Wat Anita vertelde klopte ook. Niemand heeft hem nog weer terug gezien. "Ook onze juf heeft niks meer over Ferdinand verteld. Waarschijnlijk heeft zij ook niks meer van hem gehoord." zei ik. "Hey, wat vind jij van Jochem?" veranderde Anita van onderwerp. "Hij is wel knap. Hij lijkt wel een beetje op die Bram die wij een keer gezien hebben in de stad." Anita keek mij glunderend aan terwijl ik het vertelde. "Nick is misschien wel een jongen voor jou." Haar ogen werden nog groter. Zij zag dat duidelijk wel zitten. Misschien was het haar ook opgevallen dat hij mij net iets langer aankeek tijdens het voorstellen. "Zou kunnen. Ik weet het nog niet. Ik wil de jongens eerst wat beter leren kennen." zei ik twijfelachtig. Nick was nou niet direct het type jongen waar ik op zou vallen, maar ik wist ook nog niet zo goed op wat voor type jongen ik wel zou vallen. We kletsten nog lang door over de jongens en wat we van ze vonden. Het was duidelijk dat Anita Jochem wel zag zitten. Ze had het bijna alleen maar over Jochem. Anita vond het wel een goed idee als ik met Nick iets zou beginnen, maar ik zag dat eigenlijk helemaal niet zo zitten. Samen vonden wij het wel grappig als Marijn iets met Hugo zou krijgen. Alleen kenden wij Marijn nog maar net en we hadden totaal geen idee waar zij voor zou gaan. Het idee dat Nadia met Roy iets zou gaan beginnen vonden wij helemaal niks door de indruk die wij hadden gekregen van hem. "Past gewoon niet bij elkaar die twee." had Anita gezegd. "We zien wel wat de toekomst ons brengt. Als je het goed vind ga ik Dennis nu bellen, want dat heb ik hem beloofd." eindigde ik het geklets. Gelukkig knikte Anita en gaf ze aan dat ze graag naar bed wilde. Ze gaapte. Het was ook al best laat geworden.  

Het duurde niet lang voordat ik Dennis aan de telefoon kreeg. Ik kreeg eerst iemand anders aan de telefoon die ik totaal niet kende. Ik vertelde Dennis van de meeting, wie er allemaal waren en wat we de volgende avond gingen doen.

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij CarmDat80?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.