Werken in de kraamzorg en mama zijn.

Aan de ene kant had ik er super veel zin om weer aan het werk te gaan en aan de andere kant ook niet. Je laat je kind achter op een kinderdagverblijf en maar hopen dat er goed voor hem wordt gezorgd. Volgens mij vind elke moeder het lastig om zijn of haar kind ergens achter te laten. 

Nu zijn we dik een maand verder en vind ik het eigenlijk ook wel fijn dat ik hem even weg kan brengen, om te kunnen werken of even tijd voor mezelf. Als ik een korte werk dag heb kan ik nog even wat thuis doen. Of iets anders zonder dat ik rekening hoef te houden dat de kleine mee moet of dat hij moet slapen en voeding moet hebben. Maakt mij dat een slechte moeder? Nee, dat vind ik niet. Ik kan een betere moeder zijn nu ik weer aan het werk ben en af en toe mijn handen vrij heb om mezelf te kunnen opladen. Eerst dacht ik altijd je wil toch 24/7 bij je kind zijn! Nou echt waar, ik heb respect voor moeder die 24/7 bij hun kinderen (kunnen) zijn.

Ik vind mijn werk super leuk met de pasgeborene, hun ouders en of broertjes en zusjes. Maar als mijn werk klaar is en alles is goed dan kan ik dat met een gerust hart achter laten. Daarna kan ik me weer verheugen om Novàn op te halen bij het kinderdagverblijf omdat ik hem heb gemist. 

Waar ik me dan wel heel erg aan kan ergeren, is dat ik dan moet aan horen van anderen dan weet je vast hoe je alles moet doen. Ehm NEE dat weet ik niet ik sta ook wel eens  met mijn handen in het haar, heb ook wel huilend op de trap gezeten omdat novàn  aan het huilen was, non-stop dat ging soms over op krijsen. Dat ik dacht wat moet ik hier mee ik heb mij heel druk heb gemaakt wat mensen op straat, buren wel niet moesten denken dat hij zoveel huilde, nog steeds vind ik dat wel lastig. Want nee ik weet niet alles mijn partner vraagt wel eens wat is dit. Waarom huilt hij kan het dit of dit zijn, dan zeg ik dat ik het ook niet weet het niet, anders had ik het wel opgelost. Ik ben kraamverzorgende ik weet veel maar niet alles, dat maakt dit vak soms ook wel lastig. Want mensen hebben een bepaalde verwachting van je. 

Ik werk op rooster omdat het anders privé en werk lastig te combineren is. Zeker met zo'n klein ventje. Want je weet nooit wanneer je opgeroepen wordt. En op het moment dat mijn werkblokje begint dan gaat Novàn standaard naar het kinderdagverblijf. In het ergste geval zie ik hem vrijwel niet als ik een lange dag heb omdat hij dan al slaapt als ik thuis kom. Mijn partner haalt dan de kleine van het kinderdagverblijf en geeft hem zonodig te eten. Tuurlijk mis ik hem dan en vind ik het jammer dat ik hem dan niet meer heb kunnen zien of knuffelen. Maar dat maak ik goed met de momenten dat ik wel thuis ben. 

Verder ben ik anders gaan werken, niet dat ik denk echt veel beter ben geworden in mijn vak. Maar ik ben meer vanuit mijn hart gaan werken in de kraamzorg. Nu ik zelf ook moeder ben kijk je anders naar de zorg die je levert ipv dan hoe je het geleerd hebt. Tuurlijk hou je je aan de protocollen maar je kijkt anders tegen de zorg aan die levert. Ik kan mezelf meer inleven hoe het is om net moeder te zijn geworden en de struggles waar je tegen aanloopt. Welke tips en adviezen ik geef en dat maakt dit vak ook zo mooi. 

Ik weet hoe het is omdat ik hetzelfde (kraamweek) heb mee gemaakt. Je kan de ouders / familie de mooiste kraamweek geven en het vertrouwen geven dat het goed komt. Ik dan ook echt aan het einde van de week ziet dat ze het zelf kunnen en dat het gezin inmiddels zelf volledig kan. Ik ben blij dat ik aan het werk ben en mijn vak kan uit oefenen en ook de tijd en liefde kunnen geven aan Novàn. Zodat ik voor hem er kan zijn als ik vrij ben.

Wil je meer van ons zien ? volg ons dan op Instagram @lisadamwijk