Wennen op het kinderdagverblijf

18-12-19

Vandaag mag je voor het eerst naar de opvang. Wennen noemen ze dat! Drie uur op een vreemde plek, zonder mamma, tussen de vreemde kindjes en leidsters... Wennen is het vooral voor mamma, die heel alleen en onthand thuis zit zonder jou, lieve kleine meid...❤️ Voor wie is dit nou wennen, voor jou of mij?! Waarschijnlijk voor mij, ik heb jou met een glimlach op je gezicht achtergelaten. Als ik je straks kom ophalen heb je ongetwijfeld dezelfde lieve lach op je gezicht.

Wat gaat de tijd snel! Over 2 dagen ben je alweer een half jaar, dan zitten de eerste 6 maanden in je leven erop. Vooral hoogtepunten hebben we beleefd, van je eerste huil tot aan je eerste lach, van je eerste flesje tot aan je eerste hapjes... De eerste keer op vakantie, je eerste keer rollen op het grote kleed, maar ook de eerste keer dat je ons herkende en de manier waarop je reageert als we naar je kijken of je roepen❤️. Mamma kijkt terug op een hectische maar vooral een hele bijzondere periode waarin ze jou heeft leren kennen en waarin pappa, ik en jij een hecht gezinnetje zijn geworden.

Het is net of je er altijd al bent geweest, zo zijn we inmiddels op elkaar ingespeeld. Ik ken je door een door en als je niet lekker bent voel ik aan wat je nodig hebt. Zes maanden lang ben ik dag en nacht met je bezig geweest, heb ik ieder moment in je ontwikkeling meegemaakt en heb ik onwijs mogen genieten van je aanwezigheid, ieder moment van de dag. Zelfs als je midden in de nacht wakker wordt wil ik je knuffelen en vasthouden, je een veilig gevoel geven en je laten weten dat pappa en mamma er altijd voor je zijn.

Maar het moment dat ik moet gaan werken komt echt snel dichterbij. En dat doet me meer dan gedacht. En het is spannend! Het is ook zo dubbel allemaal... Ergens vind ik het fijn om weer een stukje sociaal leven terug te krijgen en onder de mensen te zijn, en ergens wil ik gewoon lekker thuis zitten met jou, de hele dag knuffelen, spelen en gewoon samen zijn.

Gelukkig is je opvang goed geregeld, maar dat maakt jou achterlaten niet perse makkelijk. Het is gek om zonder jou over straat te lopen, zonder jou in de auto te stappen, zonder jou te zijn. Maar je gaat het vast een zeker leuk vinden! Je leert kindjes kennen, gaat vriendjes maken, en vast een hele hoop leren! Pappa en mamma zijn van mening dat het goed zal zijn voor je sociale ontwikkeling.

Maar even terug naar de realiteit. Ik zit thuis op de bank, de minuten af te tellen tot ik je weer op mag halen. Hoe mooi zal straks dat moment zijn als ik je weer zie? Als ik je lieve glimlach weer mag ervaren, als je naar me lacht als ik je roep, als je daarna thuis in mijn armen in slaap valt? Ik kan niet wachten tot het 16:00 is, dan mag ik je halen...