Wat is dan liefde?

Pijnlijk maar het kan gebeuren. Je houd niet van je kind. Of tenminste dat denk je. 

Iets was ik ook zelf heb ervaren. Niets was goed genoeg. Die stroom van liefde als je kindje op je borst gelegd word was er niet. Dat maakte me bang en onzeker. Het voelde niet anders dan dat ik mijn neefje of nichtje vast hield. Ik voelde me schuldig, want hoe kon dit nu? Ook het feit dat ik de eerste week weinig zelf voor haar kon zorgen gaf een rot gevoel. 

Maar hield ik echt niet van mijn kindje? Deze vraag houd me bezig. Want wat is nu eigenlijk liefde? 

Aldus Wikipedia: -Liefde is diepe acceptatie van en genegenheid voor, welgezindheid tot of toewijding voor een ander, of eventueel zichzelf-  

En lieve mama's liefde moet groeien. Ook voor je partner moet liefde groeien. Dat wat je voelt als je iemand voor het eerst ontmoet is simpelweg verliefdheid.  Zo geloof ik dus ook dat die kriebels die je voelt als je je kindje voor het eerst vasthoud te vergelijken is met een soort verliefdheid. 

Verliefdheid is een soort roes die na verloop van tijd over gaat in liefde, en niet iedereen heeft dat meteen bij de  eerste ontmoeting met zijn of haar partner. En daarom geloof ik ook niet dat elke mama dat meteen voelt bij haar kindje. Maar houd je niet van je kindje als je dat niet meteen voelt? Nee, wat ik al eerder noemde, liefde moet groeien. Als je ineens de zorg krijgt voor een klein kindje kan dat verschillende emoties oproepen. Bij veel mama's zonder roze wolk is dat vaak angst. Angst die gepaard gaat met de meest uiteenlopende gedachten. Gedachten die beangstigend kunnen zijn, bijv. dat je je kindje wat aan wilt doen. Die gedachte is geen normale gedachte, maar wel iets wat voor kan komen. En weet dat je daarin niet de enige bent. Ik hoop wel dat je hulp zoekt  als je deze gedachten hebt. Deze gedachten komen vaak voor uit psychische klachten van de moeder. Dit kan opgelost worden, ook al kost dit veel tijd en tranen. Maar het kan. 

Maar toch geloof ik dat er in elke moeder liefde zit voor haar kind. Ook al voelt dat in het begin niet zo. Het feit dat je je elke morgen, je bed uit sleept om voor je kindje te zorgen, dat is toewijding. En toewijding voor een ander, is een onderdeel van liefde. Dat je een aantal andere aspecten die graag zou willen voelen nog mist,  wil niet zeggen dat er geen liefde is voor je kindje. Niet alleen de liefde moet groeien, maar ook jij in je rol als moeder. Zeker wanneer het je eerste kindje is kan het moederschap je enorm overvallen. Je hebt misschien een bepaalde voorstelling bij hoe het allemaal voelen gaat, maar wanneer dat allemaal misschien wat tegenvalt (omdat het heel pittig is) spat je droom uiteen. En daarom is het werken aan het stevig ouderschap zo belangrijk. Ook al lijkt het dat het andere mama's aangewaaid komt, weet dat dit niet zo is. Elke moeder heeft zijn of haar strijd en onzekerheden. Misschien op een heel ander vlak. Maar moederschap zit vol uitdagingen. En het geeft niet dat je soms wat hulp nodig hebt om de beste moeder voor je kindje te worden. 

Soms kun je misschien denken, laat iemand anders maar voor mijn kindje zorgen. Want ik houd niet van hem of haar. Lieve mama, niemand kan de band tussen jou en je kindje nabootsen. De bloedband, het feit dat je je kindje 9 maanden onder je hart hebt gedragen, een zwangerschap die misschien pittig was vol met kwaaltjes heb jij doorstaan. Allemaal, ja echt allemaal uit liefde voor je kind. 

Mijn idee van liefde voor mijn kind? Het komt er, ook al zit je niet meteen op die roze wolk. In het begin zorg je misschien plichtmatig voor je kindje. Maar dat je die plicht voelt, dat is een goed teken vind ik. Als je echt niets om je kindje zou geven dan deed je dat niet. Misschien lukt het zorgen voor je kindje niet meteen alleen. En het feit dat je daar verdriet van hebt is in mijn ogen liefde, hoe vervelend het ook is dat je dat voelt. Het laat je niet los. Jij maakt je zorgen, je voelt je schuldig en dat is geven om, dat is houden van. Jij wilt veranderen, jij wilt je goed voelen niet alleen voor je zelf maar ook voor je kindje. En dat lieve mama,s die moeilijke strijd, dat is liefde!

En die roze wolk met alle vlinders die je verwacht had. Die komt ooit, misschien als je kindje 1 is, misschien pas als je kindje 5 is. Maar het komt. En het feit dat jij je vastbijt in je herstel, niet loslaat ondanks alle diepe dalen. Dat is de ongekende toewijding van een moeder. Een toewijding een liefde, het houden van dat alleen jij aan je kindje kan geven. 

Liefs Esther