Wat het leven mij tot nu toe heeft geleerd (zo, dat klinkt oud 👵!)

Even een positieve boodschap, voor wie het nodig heeft ❤. Ik lees en schrijf nu kort mee en ik lees al zoveel indrukwekkende ervaringen. Over verlies en rouw (wat ik nog steeds niet zonder tranen kan lezen🙏), over trauma's, ziekte en zoals in mijn eigen geval depressie, adhd en slapeloosheid. En wat heb ik een bewondering voor alle vrouwen, moeders en vaders die hierin een weg vinden. Een weg voor hun kind(eren), hun gezin en uiteraard voor zichzelf. Die doorzetten, volhouden en ondanks alle tegenslagen blijven vechten voor herstel en geluk en zich tegelijkertijd groot en sterk houden voor hun gezin. Bij deze, alle respect van mij ❤!

Wat heb ik tot nu toe eigenlijk geleerd (van het leven met adhd, depressies en insomnia)? Wat heeft mij geholpen en helpt wellicht ook anderen (wie of waarom dan ook)? Het zijn misschien dingen die enorm voor de hand liggen, maar het helpt mij ze af en toe erbij te pakken en ook om ze zo op een rij te zien staan. Weer even een reminder.

- Zoek het geluk niet in externe dingen. Mijn diagnoses dateren al vanuit mijn puberteit, maar heb pas na mijn 30e weer hulp gezocht. Waarom? Ik dacht: 'wacht maar, als ik straks die fijne baan heb, als ik straks een fijn huis heb, als ik straks moeder ben.. dan komt het goed. Dan is alles op de rit, wordt alles rustig en krijg ik ook rust in mijn hoofd en geen depressies meer.' FOUT!❌ Toen ik dit allemaal had en nog steeds dezelfde onrust en uitputting voelde besefte ik mij dat ik nog precies de persoon was die ik altijd was geweest💡. Dé oplossing lag niet in externe dingen. Ik moest aan mezelf werken. Problemen onder ogen zien, erkennen. En geloof het of niet: wat was dát een opluchting! Als een masker wat eindelijk af kon.

- Voor jezelf kiezen. Laat je niet leiden door wat 'men' verwacht. Als je er geen energie van krijgt en het alleen maar energie slurpt 💆: kies voor jezelf en laat het los óf geef duidelijke grenzen aan. Dit kan bijvoorbeeld een vriendschap zijn, een familielid die te veel van je vraagt of een baan. Herken wanneer iets niet gezond voor je is en maak de juiste keuze voor jezelf. Zo heb ik gestudeerd en fulltime gewerkt, maar werd hier niet gelukkig van. Nu werk ik parttime en durf ik toe geven dat ik geen ambitieuze 'carrièretijger' ben. Er komt automatisch weerstand wanneer je afwijkt van de verwachting met vragen als 'Is dat niet zonde?' etc. Het zal even moeite en moed kosten je hiertegen te weren en voor jezelf te kiezen. Maar:

- Het is niet jouw verantwoordelijkheid om het anderen naar de zin te maken of om ze te 'redden' . Dit is hun eigen verantwoordelijkheid net zoals dat bij jou je eigen verantwoordelijkheid is (zie punt 1 en 2😉). Jij (en je eigen gezin) blijven prioriteit 🍀!

Nou, heerlijk even 3 open deuren ingetrapt 🚪, maar wel hele belangrijke deuren!

Anyway, het blijft moeilijk. Even een nuance in deze rozengeur en maneschijn. Het is nooit een gedane zaak, deze dingen moet je continue blijven toepassen op nieuwe situaties, relaties etc. En juist als het dan even relatief goed gaat, verval je al snel in oude/verkeerde gewoontes en neem je te veel hooi op je vork en loop je jezelf voorbij. En daar ga je weer.. op je bek. Althans, zo gaat het bij mij 😉.

Maar.. het begin is er, want het INZICHT is er! 

Liefs,

https://www.instagram.com/charlys.blogboek/