Wanneer je zwangerschap niet soepel verloopt

Oktober 2019 ben ik bevallen van een prachtige dochter, Aivy.

De zwangerschap verliep alles behalve soepel. Al vroeg in de zwangerschap kreeg ik last van bekkeninstabileit en kon ik amper nog uit de voeten komen.

Met bekkentherapie en halve dagen werken dacht ik zo rustig naar mijn verlof toe te kunnen werken.

Met 32 weken zwangerschap werden we van de roze wolk afgedonderd nadat bleek dat ons kindje een enorme groeiachterstand had van ruim 4 weken. De artsen dachten dat de oorzaak een genetische afwijking moest zijn.

Mijn wereld stortte letterlijk in.. Wat kon ik verwachten? Was mijn kindje überhaupt wel levensvatbaar? Ik zat vol met vragen en niemand die mij duidelijk antwoord daarop kon geven. Ik voelde me enorm machteloos. Ik ben direct opgenomen in het UMC Radboud zodat ze haar conditie goed in de gaten konden houden.

2 helse weken hebben we moeten wachten op de uitslag van het genetisch onderzoek.

Na 2 weken opname in het UMC Radboud mocht ik naar huis met thuismonitoring. Helaas was dit van korte duur, tijdens de eerste controle in het Radboud bleek dat ik een "pre-eclampsie" had ontwikkeld en werd ik weer opgenomen.

Met 37 weken zwangerschap ben ik uiteindelijk ingeleid. Na alle spanningen en stress mocht ik eindelijk mijn dochter in de armen sluiten. Ik kon mezelf niks mooiers voorstellen dan dit moment.

1937gram en 43cm en weliswaar hartstikke gezond!

Omdat Aivy een dysmatuurtje was, werd ze opgenomen op de High Care voor Neonaten. Na 4 dagen zijn we overgeplaatst naar het CWZ waar ze rooming-in aanbieden. Zo konden we toch dag en nacht bij haar zijn.

We leerde alles vanuit het ziekenhuis en konden al snel veel zelf. Uiteindelijk zijn we na 3 weken ziekenhuis met sonde voeding naar huis gegaan. Eindelijk mochten we als gezin naar huis!