Waarom willen we toch allemaal zo graag moeder worden?

Heel veel vrouwen hebben een kinderwens. Ik was ook zo'n vrouw. Maar waarom eigenlijk? Waarom wil je als vrouw toch zo graag die kinderen hebben?

Kijk, dat het van belang is voor de mensheid om te overleven dat snap ik. Die drang kan ik volgen. Maar... wat hopen al die vrouwen er eigenlijk uit te halen uit dat moederschap? Welke verwachtingen hebben de meeste vrouwen daar van? Ik heb eigenlijk geen idee...

Waar ik wel een idee van heb is wat ik er zelf van verwachtte. Of wat ik er van hoopte, laat ik het zo zeggen. Ik wilde namelijk, als ik zo terugkijk, puur om egoïstische redenen een kindje. Om een babytje te hebben waar ik mee kon knuffelen. Om liefde door te geven. En omdat ik al die andere moeders zo gelukkig zag zijn. Ik had namelijk een nogal rooskleurig beeld van het moederschap.

Maar boy oh boy, how wrong was I?! Kijk, laat ik voorop stellen dat ik (inmiddels) echt wel met volle teugen geniet van het moeder zijn. Ik vind het hebben van een kindje fantastisch en ik zou hem voor geen goud willen missen, laat dat duidelijk zijn. Maar... inmiddels ken ik ook maar al te goed de andere kant van de medaille.

De kan die toch even een stuk minder rooskleurig, met momenten zelfs stinkend zwart is. Want het moederschap is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Het is verdomd hard werken, dag in dag uit. Zonder pauzeknop. 24 uur per dag, 7 dagen per week wordt er van alles van je verwacht, want je kind heeft je nodig. En om daar nog een schepje bovenop te doen leggen we onszelf vaak ook nog allerlei verwachtingen op. Met als resultaat: een hoop frustratie en soms een bak ellende.

Wat voor mij in ieder geval niet op mijn wensenlijstje stond toen ik die kinderwens had, was dat ik mezelf eens even lekker onzeker kon gaan voelen. Wat ik niet wilde waren twijfels over of ik wel een goede moeder ben. Ik wilde geen kindje om met wallen op mijn enkels te lopen omdat ik zo enorm uitgeput was. Ik wilde geen kindje om hem in mijn hoofd te vervloeken wanneer hij voor de zoveelste keer een driftbui heeft. Ik wilde geen kindje om hem vervolgens achter het behang te willen plakken omdat hij maar niet naar me wil luisteren. Ik wilde geen kindje om me constant zorgen te maken of alles wel goed met hem gaat. Maar ik kreeg het er wel bij, gratis en voor niets. En niet alleen ik, alle moeders krijgen dit gratis en voor niets cadeau. Alsjeblieft, je moet het er maar mee doen.

Dit is moederschap. Het is mooi en fantastisch, maar het is ook rete ingewikkeld en soms gewoon ronduit stom, vervelend, klote, mega frustrerend, uitputtend en om te janken. Maar als ik je 1 geruststelling mee mag geven dan is het wel dit: het is normaal. Je had het misschien niet bedacht, misschien niet verwacht, maar ook dit is moederschap. Het is mooi en het is shit. En als het goed is, wat ik van harte voor je hoop, overheersen de mooie kanten. 

Je bent niet alleen in je geluk, maar je bent ook niet alleen in je worstelingen. Alle moeders, of ze er nou open over zijn of niet, maken deze in meerdere of mindere mate mee. Dus bij deze mijn oproep aan jou: deel het met andere moeders! En begin bijvoorbeeld met het achterlaten van een reactie: waar worstel jij mee?