Waarom bloggen?

Mijn naam is Sabine Gerritsen, 27 jaar en moeder van twee prachtige jongens. Wel of niet zeggen? Een van mijn eerste redenen om te beginnen met het delen van mijn verhaal. Bijna dagelijks word ik gevraagd (meestal in mijn werk) of ik kinderen heb of hoe het nu met mij gaat na mijn verlof. Vaak komt vervolgens de vraag; is dit je eerste? Of; Hoeveel kindjes heb je? Het liefste zeg ik dat ik twee kindjes heb. Milan en Jesse. Maar ergens voel ik een blokkade. Bang voor de wedervraag, hoe oud zijn ze? Dan moet ik of liegen, of mijn verhaal delen. Wat ik nog steeds elke dag moeilijk vind en het liefst diep begraaf. Vervolgens komt het schuldgevoel naar Milan opdrijven, waarom verstop ik hem? Hij is mijn eerste zoon, mijn zoon voor wie ik diepe liefde koester vanaf het moment dat hij veel te vroeg op mijn buik werd gelegd. Nog een reden voor mij om te starten met bloggen is de intense leegte die ik maar blijf voelen, een schril contrast met de vreugde, warmte en liefde die ik dagelijks voel bij Jesse. 1,5 jaar geleden is Milan geboren, maar het lijkt steeds meer gisteren. Het verstikkende, intense gevoel slokt mij op, ik zit vast en moet het kwijt. Ik wil het delen, met moeders die helaas in een zelfde situatie als mij zitten. Als steun voor elkaar. Onze omgeving is lief, begripvol. Iedereen gaat door, niemand weet hoe het écht voelt. Alleen de moeders die ook een sterrenkindje hebben. Ik hoop hier reacties te krijgen die als een steun zijn, het gevoel te kunnen delen en niet alleen te verstikken in mijn gevoel van intense leegte. Letterlijke intense leegte. Een gevoel in mijn lege buik, waar onze kleine Milan in mijn hoofd nog steeds hoort te zitten en te groeien. Warm en geborgen. 

Dus ja, mijn naam is Sabine Gerritsen en ik ben moeder van twee prachtige kindjes. Milan, geboren en overleden op 29 oktober 2019 en Jesse, geboren op 14 november 2020.