Snap
  • Mama
  • Gezond

Uit de kast: ik ben een... suikerjunk

Mijn relatie met eten is verknipt te noemen. Ik ben verslaafd aan suiker en dat is niet gekscherend bedoeld.

De titel van mijn blog is niet random gekozen. Ik ben een suikerjunk en op dit moment smacht ik naar chocola. Mocht je nu meteen bepaalde vermoedens hebben: ja, ik ben een vrouw. Als je me ziet kun je daar niet omheen: ik heb ruim voldoende tiet en kont. En ruim voldoende van de rest ook trouwens. Nu is dat geen enkel probleem, over aandacht niets te klagen, maar de reden is wel rampzalig en die reden is dus dat ik met mijn poten niet van de chocola af kan blijven.

Als kind was ik een sprietje. Mijn moeder vond me te licht en als ik op mijn zevende verjaardag 25 kilo zou wegen, zou ik van haar een taart krijgen die ik helemaal in mijn eentje op mocht eten. Het werkte niet. Ten eerste boeide taart me niet en bovendien had ik nog ongeveer 6 kilo te gaan, wat best veel is als je maar 19 kilo weegt. Met snoep had ze me waarschijnlijk wel kunnen omkopen, alleen wisten we dat toen allebei niet.

Anyway, waar ging het mis? Hoe komt het dat spriet nu één en al tiet is? Hier heb ik al lang en veel over nagedacht. Misschien omdat ik een vrouw ben en vrouwen nu eenmaal vetjes krijgen als ze oud genoeg zijn (iets met hormonen, zeker als ze aan de pil gaan). Check. Misschien omdat ik als tiener bijna 30 kilometer per dag fietste en dus ongestraft zakken m&m’s en chips kon wegwerken en de ene gewoonte wel, en de andere niet kon vasthouden toen ik mijn eerste auto kreeg. Dubbelcheck.

En waarschijnlijk ook omdat ik mezelf uit onvrede heb lopen martelen met allerlei diëten, van Sonja Bakker tot Southbeach, en niets heb kunnen volhouden doordat ik zo gefrustreerd was dat ik me na hooguit een week scheel kocht aan alles wat ik in mijn door suikergebrek benevelde fantasieën voorbij zag komen en dat in recordtijd naar binnen werkte.

Ik heb nooit willen diëten omdat ik er niet goed uitzag. Ik ben opgevoed met het idee dat je goed bent zoals je bent en dat het loont om eens iets verder te kijken dan de (bij mij dus best wel riante) voorgevel. Dat gedoe met die taart was incidenteel, daardoor is het me denk ik zo goed bijgebleven.

Maar dat gebrek aan zelfbeheersing van mij staat me wel tegen. Dus zelfbeheersing, dat moet ik leren. Zonder suiker. Als ik mezelf suiker blijf toestaan wordt het nooit iets. Inmiddels vertoon ik serieus het gedrag van een verslaafde: hebben we niets in huis dan moet ik naar de supermarkt. Je zou denken dat ik aandelen heb bij Mars, Lay’s, Schuttelaar en alle andere merken in het schap. Gewoon een blokje chocola, één snoepje, één schaaltje chips, het is er niet meer bij. Een halve zak drop als ik eigenlijk moet ontbijten, met volle mond de voorraadkast uitkomen terwijl ik tegen mijn kinderen lieg dat ik “heuws nichs hewb” en de volgende ochtend wakker worden met een kutgevoel omdat het wéér niet gelukt is.

Dus ik begin. Morgen. Vanavond maak ik het uit met Ben&Jerry.

7 jaar geleden

o zo herkenbaar... als ik een paar dagen geen suiker op heb..dan begin ik gewoon te trillen en/of krijg hoofdpijn. ik probeer het wel..maar voel me zoveel beter met. ik weet dat het minder moet..simpelweg voor m'n gezondheid (bloeddruk), maar 't is zo moeilijk. suc-6 allemaal met deze strijd.

7 jaar geleden

Wow, thanks voor jullie reacties! Het is op zich al fijn te weten dat ik niet de enige bent die er rare eetgewoonten op na houdt, hoewel ik het als op zichzelf staand feit wel triest vind. Het is inderdaad wel vergelijkbaar met een verslaving aan alcohol of roken denk ik, hoewel ik gelukkig niet al n de positie ben dat ik een goede vergelijking kan maken :) Mijn man is een ex-roker, hij is nu voor de tweede keer langere tijd gestopt en ik sta met mijn neus bovenop zijn worsteling. Hij heeft het ook absoluut niet makkelijk! De tip van gewoon stoppen is de beste, ik ben ook ooit op die manier een paar maanden suikervrij geweest en het klopt dat je dan echt niet, nooit, meer toe moet geven. Toch denk ik (bevooroordeeld waarschijnlijk) dat het voor een roker makkelijker is te stoppen dan voor een suikerverslaafde, al is het maar omdat je bij sociale gelegenheden als verjaardagen eerder taart dan een sigaret krijgt aangeboden en suiker sowieso overal inzit, heus niet alleen in junkfood. Maar dit is weer een heel andere discussie. Jammer dat je wilskracht niet ergens kunt kopen.

7 jaar geleden

Helaas ook heel herkenbaar. Bij bij is het ook echt alles of niets. Vorig jaar is het me wel een tijd gelukt om af te kicken. Maar mijn verslaving was nog niet te erg. Zo had ik geen echte afkickverschijnselen. Want dat kun je er ook van krijgen! Ik ben begonnen met mijn drinken aan passen. Ik dronk altijd ranja en was over gegaan op helemaal water. Verder kan een vocht te kort er ook zeker voor zorgen dat je meer wilt eten. Zorg er dus voor dat je elke dag 2 liter water drinkt! Maak ook beloftes met jezelf. Voor dat ik 1 dropje mag moet ik 1 glas water op drinken. nog een dropje? Eerst een glas water! Bij een koekje eerste 2 glazen water. En geloof me met zo veel water zit je al snel heel erg vol dat je veel minder suiker goed op kan. Kies ook voor gezonde ontbijten, lunches en diners. Ook grote voedzame ontbijten. Op het ontbijt teer je de hele dag eet dan vooral niet te weinig! Voor het ontbijt ook geen snoep meer! Haal verder ook niets in huis. En op is op! op het moment dat je echt naar de winkel wilt gaan voor snoep leid jezelf af. ga andere dingen doen. Verstop de autosleutels etc. Ga ook voor jezelf na wanneer je vooral de neiging hebt om te snoepen. Bij mezelf is dat als ik op de bank achter de laptop zit... In de afkick fase moet je dat dus gaan vermijden. En als je dan afgekickt bent en je eet al een maand of 2 suiker vrij zul je echt merken dat je veel meer energie gaat krijgen! succes je kan het!

7 jaar geleden

Ik was ook ooit verslaafd, aan roken dan. Toen ik ooit opmerkte te willen stoppen maar dat het steeds niet lukte zei mijn broer: maar als je wilt stoppen dan stop je toch gewoon? Hij bedoelde fysiek, als je echt wil stoppen dan koop je dat pakje niet meer en steek je er geen meer op. Dus toen heb ik dat gedaan en sindsdien rook ik niet meer. Ik wilde het immers echt. Ik dacht in eerste instantie nog dat het niet zo gemakkelijk is, maar dat is het dus wel. Ik denk dat het echt in je hoofd moet zitten, je wil stoppen, je kan stoppen en dan blijft alleen het fysieke handelen daarnaar over. Succes!