Uhm ja Dyslexie maar hoe schrijf je dat?

Je herkent het vast wel.... Je checkt je Instagram  en reageert in een snel tempo m op een poll of vragen sticker. zonder al te veel na te denken geef je jouw reactie op de vraag van iemand anders. enkele uren later krijg je een weervraag op het antwoord wat jij gekregen hebt, en vanaf dat moment zit die ene simpel en snel beantwoorden vraag constant in je hoofd...

Donderdag las ik een bericht op Instagram. Daar werd de vraag "wat jou is handicap?" gesteld. Zonder twijfel typte ik dat mijn "' handicap' mijn dyslexie was. Ik realiseer met meteen dat handicap niet het woord is waar je meteen aan denkt bij dyslexie, maar omdat ik er dagelijks mee moet dealen voelt het voor mij wel zo. Ik vertelde even kort dat ik door de dyslexie mezelf weerhoud om mijn motor rijbewijs te halen of een opleiding te gaan volgen. En ging weer verder op Instagram. Enkele uren later kreeg ik een lieve reactie " en je bent zo slim" en die ene opmerking maakte zoveel bij mij los.

Als ik me iets nooit heb gevoelt is het slim. Dat ik niet dom ben dat weet ik maar al te goed. ik heb na heel hard werken, heel veel tranen ,heel veel schelden en heel veel mensen  overtuigen van mijn kunnen uiteindelijk mijn niveau 4 diploma in mijn zak te kunnen steken. Ik was dat meisje dat bijles kreeg op de basisschool. keer op keer de klas uit om nog maar een keer te lezen want ja dat ging niet snel genoeg. Dat meisje dat de tafeltjes maar niet onder de knie kreeg, want ja behalve de letters waren de cijfers ook alleen maar abracadabra voor mij. Ik was dat meisje dat na school boekjes moest lezen en beloond werd met een half afgedrukte stempel op een saaie wit papier dat als  beloningskaart moest dienen. Een beloningskaart Simpel gemaakt van een wit vel papier met pen gemaakte hokjes waar dan die half afgedrukte stempels werden in gedrukt als ik weer een boekje uit had. Ik was dat meisje dat een extra test moest maken om zeker op de juiste middelbare school te recht te komen. Ook was ik dat meisje die die test volledig verknalde omdat ik onvoorbereid van het ene op andere moment getoetst werd. Ik was dat meisje dat welke opleiding ze ook deed faalde bij Nederlands of Engels bij alle toetsen die op tijd werden afgenomen. Dat meisje dat een volwassen opleiding deed maar met haar ouders naar school moest om haar recht te krijgen. Dat meisje waar de praktijklessen van de auto een eitje waren ,maar wel eerst 4 keer moest zakken om een mondeling theorie examen te mogen maken en meteen zonder fouten slaagde! Of dat meisje die nu op de dag van vandaag nog stress heeft bij het idee dat ik een toets moet maken of in het openbaar iets moet schrijven of typen. Op mijn 21 ste net voordat ik mijn eind opdracht voor de opleiding activiteitenbegeleider sociaal pedagogisch werker 4 in moest leveren kreeg ik na al die jaren de bevestiging. Ik ben niet dom. Ik heb dyslexie!

Ik ben Audrey,  Ik heb een geheugen om jaloers op te zijn. Ik zing ruim 18 jaar in een zanggroep en ik ken ALLE liedjes die door de jaren heen gezongen zijn uit mijn hoofd. Ik leer mijn teksten mijn muziekpartijen uit mijn hoofd op gehoor want meelezen en zingen tegelijk dat lukt me niet. Ik kan bijna ieder moeilijk woord vervangen voor een makkelijke variant zodat er uiteindelijk toch staat wat ik bedoel. Ik heb op mijn werk een heel fijn team en wij werken met elkaar en proberen zoveel mogelijk elkaars kracht te zien. Zij laten mij mezelf nooit dom voelen als ik ze vraag hoe je een woord schrijft of om even een tekst door te lezen om evt. iet te vervangen. Ik ben nu 33 jaar. Moeder van 2 kinderen waarvan de oudste nu naar school gaat. Er gaat een tijd komen dat mijn kinderen mijn teksten kunnen verbeteren op spel fouten of ik hun niet kan helpen met hun taal huiswerk.... Dat moment daar kijk ik niet perse naar uit. Maar ik heb geleerd dat in het leven iedereen zijn kwaliteiten heeft en er genoeg dingen zijn waar ik ze wel in kan steunen en helpen.

Vandaag post ik mijn eerste blog. Het scherm van mijn laptop is bezaaid met heel veel worden onderstreept met rood. Allemaal typfouten om nog maar te zwijgen over alle de hoofdletters, D of T`s of de leestekens die ik vergeten ben of verkeerd heb gebruikt. Uren tijd zitten in dit stukje tekst want jullie in enkele minuten met misschien wel opgekrulde tenen gaan zitten lezen. Maar weet je ik ben trots, want is het perfect? Nee maakt dat wat uit ? nee wat deze blog is precies zo als ik ben. niet perfect maar wel de moeite waard om even tijd voor te nemen.

liefs Audrey