5 jaar geleden
Together as one
05.10u 16 December
Mijn hart is gebroken, de energie is op, mijn ogen rood. Dit zal een onsamenhangend verhaal worden. Want de emoties stijgen boven m’n hoofd uit. Weet niet waar ik moet beginnen met voelen, met nadenken.
Meer dan een week later. Vele nachten wakker. Tijdens die nachten heb ik veel nagedacht. Over mijn gezin, over mezelf..
Mijn lieve Caithlin en Indy. Keer op keer zolang zonder mama zijn. Avonden achter elkaar naar het ziekenhuis komen om te knuffelen en troosten.
Steeds vragen ze me: Mama, wanneer mag Carmen weer naar huis. Maar een echt duidelijk antwoord kan ik niet geven. En echt gezellig ben ik nu niet en daar voel ik me heel erg schuldig over. Te moe, te verdrietig. En echt ik ben een super positief persoon. Ik weet nu soms heel even niet waar ik het vandaan moet halen. De tranen winnen het steeds. Ze prikken de hele dag.
De ziekenhuis muren komen op me af. De onmacht en het verdriet winnen het soms van mijn kracht.
Ik wil dat ze kind is, en niet meer bang hoeft te zijn. Alle drie moeten ze kind zijn.. Maar het verdriet is soms zo groot.. Niet alleen omdat Carmen zoveel ziek is. Maar vooral omdat er zoveel dingen gebeuren in de kleine leventjes van deze drie, dat ze soms te snel groot moeten zijn. Op dit moment grijpt het me bij m’n keel. Krijg het er benauwd van.
Het liefst pak ik Carmen op en neem haar mee. Als we thuis zijn prop ik mijn koffers vol. Hup hup, op naar.. maakt niet uit waar. Als we maar samen zijn. Even weg van alles.
Uitrusten. Opladen. Kon dat maar...
Diep zuchten, keihard gillen, janken en door. ❤️
Mamavanmadeejoy
Ik lees dit echt met tranen in mijn ogen en kippenvel over mijn lichaam. Ik heb zoveel respect voor jou. Ook dit kan jij. Mijn moeder zegt altijd je krijgt wat je aankan. Sterke vrouw. Maar dat betekend niet dat je er niet verdriet om mag hebben. Het is f....g zwaar. Heel veel sterkte en liefde toegestuurd ❤️
El83
Het is ook vreselijk moeilijk. Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten en dan zelfs nog met partner, maar je voelt je verscheurd. Daarnaast al je slaaptekort zorgt ook dat je op een gegeven moment niet meer positief kan zijn. Heel, heel veel sterkte!
Exploredbydo
Wat lief van je. ❤️❤️
PatriciaenJada
Jeetje meid, ik lees en voel je verdriet Dit moet zo ongelooflijk moeilijk voor je zijn. Ik volg je nog niet zo lang dus weet niet precies wat er met je kleine meisje is. Komt dit doordat ze prematuur was? Het is inderdaad heel zwaar om als alleenstaande mama dit te moeten dragen, ik hoop dat je steun krijgt uit je omgeving alhoewel dit natuurlijk niet hetzelfde is. Ik hoop dat je kleine meisje snel opknapt en mee kan naar huis. Dikke knuffel😘