Thuis na de paaz #3

zaterdag sta ik op met een zwaar hoofd en een slechte toestand. Toch sta ik op om B van zijn fles te voorzien. "Pfff wat voel ik me weer slecht, slechter dan op de paaz?" Vraag ik mezelf af terwijl B zijn best doet de melk uit zijn fles te krijgen. "Ja slechter dan op de paaz, net zo slecht als voor de paaz?" Is de logische 2de vraag aan mezelf "ja net zo slecht als voor de paaz" een dikke traan loopt over mijn wang WAT EEN K*TZOOI is het nou echt allemaal voor niks geweest. Ik wil weer naar bed. Gelukkig is B rustig, al kijkt hij soms van "Mama gaat het" hij kan het me nog niet zeggen. Ik aai hem over zijn te grote hoofd "het gaat goed schatje, het gaat goed" en barst in volle tranen uit. 

Na enige tijd komt Bart naar beneden. "Zullen we lekker gaan wandelen, het is lekker weer" pfff laatste waar ik aan moet denken maar ik antwoord verstandig "goed idee, ik kleed me snel even om" we wandelen ons rondje maar stilte, of stiller dan normaal. Bij thuiskomst zeg ik "vind je het goed als ik even ga slapen nog" ik kruip in bed en slaap nog 2 uurtjes. Wanneer ik beneden kom zegt Bart "Sandra ik maak me echt zorgen om je, maar echt!" "Dat hoeft niet" terwijl ik in  huilen uit barst. Hij knuffelt me en vraagt wat hij kan doen "niks je kan niks doen, het is gewoon verpest allemaal" "Weet je wat! We gaan vanavond uit eten, en naar de bios" "oke" snik ik na. Ik vraag mijn moeder op te passen en al snel zitten we aan de sushi. 

"Net leek je een uit het nest gevallen vogeltje en nu zit je hier als miss World" zegt Bart als we plaats nemen. Ik heb ook echt mijn best gedaan mezelf mooi voor hem aan te kleden en op te maken, en dus letterlijk een masker gemaakt. Maar het voelt fijn dat hij het ziet. Onder het eten blijkt er geen leuke film te draaien en stel ik voor gewoon thuis samen serie te kijken. Stiekem was het ook wel genoeg geweest voor me.

Zondag voel ik me weer precies zoals zaterdag. Na de standaard ochtend besluit ik even lekker in bad te gaan. Als ik uit bad kom gaan we weer een lekker stuk wandelen. Het is echt super mooi weer, maar weet je het interesseert me niet. Ik kruip in het hoekje van de bank met mijn deken. "Kom Sandra het is super lekkker weer" zegt Bart vanaf buiten. Hij haalt de kussens van ons lounge Set te voorschijn en uiteindelijk zitten we de hele middag buiten. S'avonds spelen we een kaartspel en kijken we samen televisie. Op tijd gaan we naar ben. Eerst gaat Bart naar boven. Vervolgens stap ik in bed. "Schat" hoor ik vanuit het donker "ja?" Vraag ik zachtjes "ik ben zo gelukkig met jou" er valt een traan over mijn wang. Bart zegt nooit zoiets maar hij voelde dat ik het nodig had. Ik blijf even stil "ik ook met jou"