Thuis na de paaz #12

YES lang weekend (vorig weekend). Een weekend lang dat ik de zorg van B kan delen met Bart. Vrijdag hebben we een rustige dag, ik voel wat hoofdpijn op komen. Ondertussen is dit bekend als de voorteken van een down, keer op keer. Ik ben er een beetje klaar mee. Zaterdag ontploft de hoofdpijn-bom, ik weet van gekkigheid niet of ik moet zitten, staan of liggen. Ik huil de hele dag door van ellende.

Maandag bespreek ik het met mijn psycholoog. Die geeft aan dat ik door de bevalling een hormoon wisseling heb, en de migraine van vroeger weer terug is. Ik moet van haar naar de huisarts voor medicijnen. Ze drukt me op het hard dat dit zeer belangrijk om uiteindelijk medicatie vrij te worden. Omdat mensen bij een migraine aanval sowieso neerslachtig zijn. "Oke ik ga het morgen gelijk regelen, wacht ik zet gelijk een wekker" het duurt even en uiteindelijk druk ik mijn telefoon uit. "Sorry ik vergeet alles sinds ik aan de medicijnen zit" verontschuldig ik me nog een keer.

Dinsdag ga ik naar therapie. Voor de therapie komen we bij elkaar om H te herdenken. "Mam echt zo bedankt dat je je werk hebt verzet" zeg ik terwijl ik haastig door het huis loop om alles te zoeken, sleutels, telefoon uhmmm pinpas! 'Aaahhhhgggg ik word er gefrusteerd en geïrriteerd van dat ik alles vergeet, want waaaar heb ik mijn pinpas nou neer gelegd.' Uiteindelijk zit ik in de auto pak het stuur met 2 handen vast haal diep adem en start de auto. "Ik moet echt meer rust inplannen" nou snel door naar het ziekenhuis. Onderweg bedenk ik me "mama zal de was wel weer doen, zou wel heel fijn zijn" ik zou mezelf een klap in mijn gezicht willen geven "doe is normaal, je moeder zegt haar werk al af en past op B die heel vervelend is en gaat de boodschappen doen. Ik parkeer bij het ziekenhuis en loop naar de ingang. Ik probeer te genieten van de buitenlucht en de zon. We herdenken met een groepje H op een hele mooie manier. En daarna gaan we naar therapie.

"Sorry ik zie jullie volgende week weer!" En laat wat lucht-kusjes achter en vertrek naar de auto. Weer zit ik in de auto met beide handen aan het stuur "ik ben er klaar mee, ik doe morgen helemaal niks. Ik rij naar huis en zie mijn moeder met B spelen. "Wauw wat heb ik B gemist" de tranen schieten in mijn ogen. De kippenvel loopt over mijn rug. Altijd als ik dat denk, ben ik bang voor een depressie. Een soort van automatische connectie. "Oke raap je bij een want het slaat  nergens op, hij is jou vlees en bloed en jij laat hem gewoon niet graag alleen, nou en!" En ik storm naar binnen, overlaad B met miljoenen kusjes. "Nou nou nou wat een binnenkomst" ik lach en loop naar mijn moeder om kusjes te geven. "Bedanlt mam, voor alles, fijn dat ik altijd op je kan rekenen." En mijn moeder vertrekt. Als ik boven kom heeft ze alles gewassen, opgehangen en wat er hing gestreken en gevouwen. En er verschijnt een dikke glimlach op mijn hoofd -bedankt voor de was! Echt heel lief had niet gehoeven" app ik haar. En ik meen het. 

Woensdag ga ik langs de huisarts (in opleiding). Ik leg de situatie uit. We nemen mijn medicijnen door, dan gaat ze op zoek naar een medicijn tegen migraine die samen gaat met de rest. Helaas komen we op niks uit. "Ik ga het overleggen met je psychiater wat het beste is en dan bel ik je later terug oke?" Een beetje ontdaan antwoord ik dat het goed is. "Ik had wel nog 1 vraag. Ik heb zoveel pijn in mijn eierstokken en aangezien ik voor B ook allemaal cysten had zou ik het graag willen controleren in 'mijn' ziekenhuis. Oke je ontvangt via mail een doorverwijzing. (Vervolg komt later) 

Vrijdag race ik door de stad om de laatste dingen voor de bruiloft te halen. Het nichtje van bart trouwt en we zijn uitgenodigd voor de hele dag. Zo staan zaterdag bart en ik omstebeurt in de badkamer. Ik wurm me in een donkerblauw jurkje en een laarsje met een mega blok hak van een cm of 4. Ik kijk in de spiegel, wat zie ik? Ja wat zie ik? Een meisje die een depressie heeft en het verbergt. Zo voelt het, het is niet zo. Want de depressie is zo kleim is geworden dat het niet eens meer een depressie noemen. 

Maar dit ben ik niet, jurkje, hakjes, clutch  (hele hele mooie van pinned by K.) Een make-up masker. Dit verhaal kende ik wel van voor de paaz, Zijn, wat je totaal niet bent. Het is een fantastisch mooie dag. Het is echt een sprookje. Bart en ik hadden afgesproken datt als het niet ging ik naar huis ga en hem later ophaald. Maar ik heb het de hele dag vol gehouden! Van 12 uur tot 01.00 uur. Dus het was nogal wat. Om 16:00 heb ik B naar mijn moeder gebracht. (Flitspaal niet gezien en geflitst, blechhhhhh) B gaat voor het eerst logeren! 

B GAAT LOGEREN! B is 10 maanden oud en is nu pas voor het eerst gaan logeren. Ik heb al een discussie gehad met iemand die het raar vond omdat ze vind dat de kinderen ook moeten binnen met iemand anders. Wanneer ging jullie schatje voor het eerst logeren?