This Year

Ik ging dit jaar in als een meisje van 20 die de opleiding gespecialiseerd pedagogisch medewerker volgde. Met lieve vriendinnen en een hele lieve vriend. Ik woonde bij mijn ouders maar was vaak bij mijn vriend in zijn woon studiootje. 

Begin januari was mijn vriend jarig, man wat vond ik het moeilijk om een cadeau voor hem te verzinnen. Uiteindelijk had ik besloten om voor zijn verjaardag een nachtje weg te gaan naar een mooie suite met bubbelbad in de kamer. We hebben heerlijk genoten daar met z'n tweeën! Twee weken later zou ik eigenlijk ongesteld moeten worden, maar dit bleek niet het geval. In mij groeide een klein wondertje. Enorm blij! Enorm bang voor wat er komen zou. 

Helaas reageerde niet iedereen behulpzaam of positief. De mensen die wij in deze periode het meeste nodig zouden hebben gelukkig wel. 

In februari zou ik samen met een paar vriendinnen naar Praag gaan. Ik was zo blij dat ik geen last had van ochtend misselijkheid, maar zag alsnog wel op tegen het tripje. Zij zouden waarschijnlijk willen stappen en ik zou dat niet trekken. Ik wilde hun tripje ook niet verpesten, maar het zijn natuurlijk niet voor niks vriendinnen en hielde zo veel rekening met mij! Uiteindelijk was dit echt een fantastische trip! 

Aan het einde van februari zei mijn vriend de huur van zijn studiootje op om bij mij en mijn ouders te komen wonen, zo hoefde ik niet alles zonder hem te doen en konden wij sparen om over een jaar een huis te kunnen kopen. Aan het begin moesten we allemaal wennen aan deze situatie, maar ook dit ging boven verwachting goed. 

Maart was vooral een maand vol spanning, dit was het moment dat wij het aan de 'buiten' wereld gingen vertellen dat ik zwanger was. Natuurlijk krijg je op deze leeftijd veel oordelen, maar dit kon mij niks schelen ik was blij met een piep klein mensje in mijn buik. Ik wist dat hoe dan ook dat dit kleine mensje alle liefde van de wereld zou krijgen, van mij, van mijn vriend en van al onze vrienden en familie leden. 

In april werd ik 21 jaar en precies op deze dag was ik 16 weken zwanger. Het perfecte moment om aan iedereen bekend te maken of er een jongetje of meisje in mij groeide. De verwachtingen waren 50/50, maar zelf wist ik vanaf moment 1 al dat dit een meisje zou zijn. Mijn moederinstinct had gelijk het is een klein meisje! 

O ja, tijdens deze periode was ik ook nog aan het afstuderen. Vanaf maart kon ik beginnen met mijn examens en had ik de tijd tot half mei. 

En ja, ook dit heb ik even geflikt. Het liep wel wat moeizaam maar zonder vertraging of rare dingen heb ik mijn studie op tijd kunnen afronden. In juni mocht ik mijn diploma ophalen, vanaf dat moment kreeg ik ook per direct een baan aangeboden voor 32 uur! Dat terwijl ik binnen 8 weken met zwangerschapsverlof zou gaan. Ik had niet beter mijn verlof in kunnen gaan.

Ook heb ik in juni mijn rijlessen weer opgepakt. 3 jaar geleden was ik gestopt, ik had mijn rijbewijs niet nodig en vond het alleen maar veel geld kosten. Na 10 lessen moest ik al afrijden, dit kon natuurlijk nooit goed gaan, maar niks is minder waar. Zelfs dit is mij gelukt met een dikke buik! 

Vanaf toen dacht ik dat ik wel wat rust kon gebruiken. Ik zette mijn overuren en vakantie dagen in om minder te hoeven werken. Dit had ik goed getimed want de weken dat ik bijna niet werkte waren de weken dat het 40 graden was. 

Heel even heb ik van deze rust kunnen genieten, want toen ik 32 weken zwanger was zagen mijn vriend en ik een mooi huisje voorbij komen. We dachten kijken kan geen kwaad, daar word je niet slechter of dommer van. Wij kwamen terug van de bezichtiging en keken elkaar aan, dit was het huis wat wij wilde! We hadden al een adviseur raad gepleegd om ons te oriënteren voor maart 2020 dachten wij. Wij konden een bod uitbrengen en dit hebben wij dan ook gedaan... verrassend genoeg werd dit bod geaccepteerd! Alleen zouden wij wel in november de sleutel krijgen. In oktober was ik uitgerekend... Alles ging al zo goed dit jaar dus durfde wij dit wel aan, dit kon dan ook niet meer fout gaan. 

Zo blij was ik met de adviseur, wat bewijsstukken aanleveren en dat was het. Alles werd voor ons geregeld. Begin september was alles rond en hadden wij officieel een huis gekocht. Nu kon ik dan echt gaan bijkomen! Mijn verlof was ondertussen ook al ingegaan. 

Met 39 weken en 2 dagen is onze mooie dochter geboren! 

Op dat moment woonde we nog bij mijn ouders, het was heel erg fijn om hun hulp op dat moment nog te hebben. Wij konden heerlijk van elkaar genieten en aan elkaar wennen zonder alle huishoudelijke taken die gedaan moesten worden. (Thanks mama!).

Om alles zo goed mogelijk te regelen voor het huis en ons kleine meisje zijn wij eind oktober geregistreerd partnerschap aangegaan. Ja dit is echt bijna het zelfde als trouwen, helemaal als je een kind heb, maar ik wilde niet trouwen omdat het zou moeten. Trouwen gaat zeker over een paar jaar nog komen, als onze dochter ons de ringen kan brengen!

Toen kwam de sleutel ook al! Vanaf het moment dat wij de sleutel hadden zijn vooral mijn vader, schoonvader en vriend bezig gegaan in het huis. Twee weken later zijn wij officieel over gegaan en konden wij genieten als gezin!

Nu komt het besef dat mijn verlof over 2 weken al is afgelopen... Deze 2 weken gaan wij genieten met elkaar en de kerstdagen met de rest van de familie. 

Wat ben ik het meeste trots op mijn dochtertje! Ze doet het enorm goed ondanks alle veranderingen die zij al heeft gehad in haar 11 weekjes op deze wereld!