Snap
  • Mama

Spend time with the ones you love.

Het einde van het jaar nadert. Eigenlijk maakt mij dit altijd treurig. Ik hou van de feestdagen, maar mis iets.

Ik hou van de manier waarop we het jaar afsluiten met elkaar en met een knal. Het ploppen van de kurk van de champagne fles, het kussen van onze geliefden en de vuurwerkshow die zich op de achtergrond afspeelt. Als de laatste minuten van het jaar wegtikken besef ik  hoe gelukkig ik ben, maar toch knaagt er iets. Een bepaald gevoel wat mij treurig maak op deze feestelijke dag.

Zo tegen het einde van de werkdag zat ik, zoals we regelmatig doen, beneden aan de “bar” met een aantal collega's en mijn baas.

Een jaar geleden zijn de 2 ruimtes die we beneden hadden samengevoegd als 1. De keuken heeft een gehele renovatie ondergaan met als toevoeging een bar waar we regelmatig na werktijd  met collega's zitten te kletsen over van alles en nog wat en daarbij genieten van een drankje. Een heerlijke ontspannen sfeer na een drukke werkdag. Perfect om de werkdag af te sluiten. Met elkaar.Zo ook vandaag.

Mijn baas is er niet met de kerstdagen. Hij en zijn gezin kiezen er bewust voor om de feestdagen al skiënd van de meest hoge pistes door te brengen. Geen touwtrekkerij van familie leden over waar en wanneer er kerst wordt gevierd. Januari, 4 jaar geleden, is hun jongste zoontje omgekomen tijdens een auto-ongeluk. Net 4 jaar oud. Sinds dat moment vieren zij geen kerst meer. Nou niet de traditionele “kerst- kerst”. Ze brengen de kerstdagen met elkaar door op een andere plek dan thuis en zonder familieleden. Ik begrijp heel goed dat ze er tussen uit willen met z'n 3 en, en de de boel even de boel laten.

We praten over hoe we de feestdagen vieren en met wie. Ik vertel over de 3 kerstdagen die we hebben dit jaar en ook dat ik eigenlijk nooit meer kerst vier met mijn vader. Hij gaat deze tijd van het jaar met zijn gezin naar Friesland. Daar woont de familie van mijn stiefmoeder en hebben ze een tweede huis. De laatste keer dat wij met z'n alle kerst vierden is, voordat mijn kinderen er waren, 7 jaar geleden. Ik sta er eigenlijk niet vaak bij stil, maar ik merk toch dat ik het jammer vind. Juist deze periode merk ik dat het me meer doet dan dat ik laat blijken. Deze dagen breng je eigenlijk door met degene waar je van houdt. Familie is het allerbelangrijkste voor mij. Mijn gezin staat op 1 en ik breng de donkere maar knusse dagen in de laatste maand van het jaar graag door met de mensen die dicht bij me staan.

Het is soms treurig hoe dingen kunnen lopen en hoe afstand ontstaat tussen de mensen waarvan je verwacht dat ze altijd dichtbij je zullen staan. Degene met wie je lief en leed kan delen en die je regelmatig ziet er spreekt. Het meest treurige vindt ik het nog wel voor mijn kinderen. Die gun ik alle liefde van de wereld. Doordat zowel ik als mijn man uit een gezin komen met gescheiden ouders, begrijpen wij elkaar des te beter. Ik merk ook dat ik angst heb om zo ook te worden. Dat ik bang ben voor een afstand tussen mij en mijn kinderen of dat ons gezin uiteen valt. Ik weet ook dat ik er alles aan zal doen om dit te voorkomen, maar zoals ik al eerder aangaf, lopen sommige dingen nu eenmaal zo. Die heb je niet onder controle, dat plan je niet en voorzie je niet. Dat gebeurt gewoon. Ik weet wel dat ik als kind heel erg opkeek tegen mijn vader. Niemand is als hij. Hij was mijn rots in de brandig en was er altijd voor mij en mijn zusje. De weekenden bij mijn vader waren altijd geweldig. Of we nu hutten bouwde op zolder of naar de markt in leiden gingen om een visje te halen en grote zak snoep, we hadden het altijd fijn. Ik had nooit verwacht dat ik dit gevoel in de toekomst niet meer zou hebben. Ik merk vooral nu, zo tegen het einde van het jaar wat ik eigenlijk mis. Dat maakt me treurig. Weer een jaar voorbij. Ik sluit het af met een lach en een traan. Ik ben dankbaar voor de liefde die ik krijg en kan geven aan mijn gezin en treurig voor de liefde die ik mis. Fijne feestdagen allemaal, dat jullie deze dagen maar met degene van wie jullie houden mogen doorbrengen.

8 jaar geleden

Dat doe ik zeker zusje. Ik ben de positiefheid zelve. Maar soms zijn er wel gebeurtenissen die mij treurig maken. Ik ga zeker niet bij de pakken neer zitten en geniet van elke dag. Praten ga ik ook doen. Dat had ik al besloten. Na de feestdagen.

8 jaar geleden

Fijne feestdagen mama. Ik zal er altijd voor je zijn.

8 jaar geleden

Inderdaad positief zijn en kijken naar het hier en nu en vooral genieten van wat je hebt. En altijd is het mogelijk om zelf ook actie te ondernemen, als iets je verdriet doet of als je iets graag anders zou willen of zou willen zien dan zou ik niet afwachten maar zelf actie ondernemen, want voordat je het weet wacht je te lang en is het straks niet misschien niet meer mogelijk er iets aan te doen, heb je t lang gewacht. Zonde en onnodig!

8 jaar geleden

Ook ik beleef deze laatste weken van het jaar altijd weer met een dubbel gevoel. Dan denk ik terug aan al die heerlijke feestdagen die we vroeger vierden. Bijvoorbeeld de tijd met ons samengestelde gezin, mijn man en ik, mijn twee biologische en drie stiefdochters. Met aanhang. Met cadeautjes en met veel te veel eten, want iedereen maakte iets en iedereen pakte flink uit. Wat heerlijk was dat. Er is veel veranderd. De feestdagen worden anders ingevuld. Niet meer met die heerlijke chaotische groep en met hond en katten eromheen. Kleinschaliger is het geworden. Sinds het overlijden van mijn man, nu vierenhalf jaar geleden, is elk jaar kerst en oud-en-nieuw 'een verrassing'. Hoe pakt het uit? Wat doe ik? Gelukkig mag ik me altijd een stukje van die tijd in het fijne gezelschap van mijn kinderen met partners en kleinkinderen, begeven. Het is anders, heel anders dan toen, maar ondanks het traantje dat ik rond deze tijd wel eens extra wegpink, zijn het toch altijd weer mooie bijzondere dagen waarin ik des te meer waardeer wat er allemaal nog wél is. Ook het besef dat je er steeds weer iets moois van moet en mag maken. Fijne feestdagen!!!