Reality check

Om ook een beetje in te pikken op mijn post alleenstaande mama,

Hier even een harde realiteits check waarvan velen onder jullie jezelf misschien wel in herkennen.

Social media, waar alles om draait de dag van vandaag. Weliswaar ook voor mezelf, je soms willen spiegelen aan anderen of juist het tegenovergestelde en je gekke zelf zijn. Ook een platform waar er veel word neergekeken op elkaar, of soms juist veel liefde word getoond naar elkaar toe.

Je ziet moment opnames van foto’s en video’s, dat zijn enkele fracties van seconden uit je leven. Meestal de mooie.

Ik ben zelf heel actief op instagram en het kan niet op met posten van mijn kleine man, want wat een hartendiefje is hij toch! Maar achter die enkele fracties van mooie foto’s en achter die camera daar staat een mama, heel onzeker en heel fragiel.

Vroeger stond ik graag in de spots, mijn instagram draaide om mezelf, tal van foto’s en video’s van mezelf. Toen ik dat mooie lijntje noch had en die lange haren, toen ik nog wat zelfbeeld had. Maar achter alles van op die ‘perfecte’ social met die perfect mooie foto’s schuilt een mama die bang is.

Een klein meisje die veel heeft mee gemaakt op korte tijd, die ze niet wou meemaken.

Kon ik soms de tijd maar terug draaien denk ik bij mezelf, al huilend in mijn bed, vragend achter antwoorden die ik nooit heb gekregen.

Kijkend naar mijn zoontje en vraag ik me af wat heb in misdaan, wat was er niet goed genoeg, waarom ben je weggegaan..

omdat je enkel je kind niet wou?

Waarom zei je al die mooie woorden dan?

Waarom heb je niet gevochten?

Waarom? Is die vraag die keer op keer terugkomt.

Kijk nou naar hem, zo mooi, zo teder en lief. Zo van mij... ons...

Realiteit is, weten dat je er alleen voor staat, dat hij alleen van jou is.

En toch steeds hopen dat we er samen voor zouden gaan, we hier sterk uit zouden komen. Jij en ik en ons zoontje.

Realiteit is, ik en mijn zoontje.

Achter dat energieke en zelfverzekerd meisje die iedereen denkt te kennen schuilt een onwetendheid van alles.

Mensen weten niet wat er achter een foto schuilt, sociale media is soms zo een bedrog van werkelijkheid. Maar soms ook tegelijk een ontsnapping aan alles.

Ik geef eerlijk toe, ik steek mezelf weg achter de prachtige foto’s van mijn zoontje. Waarom zou ik dat niet doen? Kijk naar hem, wat een dotje. Om fier op te zijn. Fier ergens op mezelf dat ik het zo goed stand kan houden terwijl alles in mij breekt.

Harde realiteit zoals ik zei, soms moeten we die onder ogen durven komen. We verbergen ons graag achter al wat mooi is.