Prothese

Al vrij snel nadat we contact op hadden genomen met de prothesemaker en revalidatiekliniek mocht ik starten. Ondanks corona mocht ik gewoon alles komen doen. Ik ging 3 keer per week en ging hard aan de slag. Ik leerde beter met krukken lopen, kan het nog steeds niet heel goed maar kan mij redden. Ik leerde mijn stomp onafhankelijk bewegen van mijn andere been. Want doordat je bang bent voor pijn heb je de neiging om je stomp tegen je been aan te plakken. Want op je been let je waar je die neerzet. Ook kreeg ik zodra mijn wond dicht was een speciale prothese aan. Echt super raar soort fietsband in een fietsenstalling. En die pompen ze dan op dat het vastklemt aan je been en aan die stellage. En zo liep ik de eerste stapjes. Door dat lucht liep ik niet met het uiteinde van mijn stomp op de prothese waardoor het heel goed ging qua pijn. 

Ik leerde opnieuw zwemmen en in het water lopen. Want door het water heb je geen gewicht en kan je de bewegingen veel makkelijker maken. Ook werd het zo gepland dat een keer per week mijn zoon mee ging zwemmen. Hij ging dan ook mee naar de fysio en zat dan op de tablet. En wist dat we daarna samen gingen zwemmen. Want mijn grootste doel als mama zijnde is toch je staande houden terwijl je met je kind( eren) bezig bent. Super leuk want hij was op een leeftijd dat hij ook een bal kon gooien enzo, wat alle kanten op ging, en zo leerde ik heel snel heen en weer springen. Ik sta zo stabiel dat ik mijn man tegenwoordig getackeld krijg in het water🤣.

Door corona moest het natuurlijk wel goed gepland worden want er mochten maar een x aantal mensen in het zwembad zijn en afstand was nodig. Door deze periode heeft mijn zoon enorm geleerd dat als een persoon er anders uit ziet, het niet eng is of dat het betekend dat ze niks kunnen. Zo hebben wij een persoon gezien die alleen liggend in het water kon de eerste keren en iedere keer dat die persoon kwam kon diegene meer. Dit vond mijn zoon super interessant, ook hebben we door foute planning wel eens gehad dat iemand niet goed tegen geluid kon. De hele zwemtraining is die zachtjes geweest en op de scootmobiel richting huis hebben we al het geluid dat we hadden opgespaard eruit gezongen. 

Op de foto zie je mijn been gegipst worden. Dit was voor een prothese. Ik kreeg meteen een hele mooie prothese. Met een vaste knie. Die zou niet buigen waardoor je minder kans hebt om te vallen. Maar deze moet je hoog optillen anders blijft je voet natuurlijk op de grond staan. 

Het duurde 2 weken voordat mijn prothese klaar was en ik mijn eerste stappen in de prothese zou zetten