Positieve moeder samen met haar kinderen!

Alleen staande moeder, alsof het voor mij is weg gelegt. En jawel natuurlijk had ik op dat moment wanneer je samen een kindje krijgt wel gehoopt altijd samen te blijven.

In de tijd dat ik moeder werd van Amy en Jelte deed ik altijd al het liefst alles zelf. En dan bedoel ik een oppas of op logee? Nee joh ik blijf wel thuis, ga jij maar. Soms moest het natuurlijk wel, maar dan toch met mijn gedachte bij de kinderen. En tuurlijk genoot ik heus wel van een avondje uit hoor. Maar ik ben gewoon een moeder die niet snel de zorg uit handen geeft, toen niet en nu nog niet. Als je alleenstaande moeder bent is dat alleen maar een voordeel vind ik zelf omdat dan natuurlijk alles op jou alleen aan komt. 

Toen ik uit elkaar ging had mijn vader een huis bij gekocht zodat we ons eigen plekje zouden hebben. Ik zou hem natuurlijk wel huur betalen, we zijn namelijk met z'n 3e thuis. We hebben eerst 4 maanden bij mijn vader gewoond, in die 4 maanden tijd ons plekje ervan gemaakt. Ik ben mijn vader hier erg dankbaar voor, we wonen op heden nog steeds in ons knusse huisje.

Mijn dochter was 2 en mijn zoontje was 1.5 toen ik uit elkaar ging, ik hoor je al denken huh dat kan toch niet ivm die leeftijden?? Jawel helaas heb ik het twee keer mee moeten maken, dat is natuurlijk niet wat je voor ogen had maar toch overkomt het je dan. Mijn kinderen weten niet beter en vinden het niet gek ofzo, Amy is de zus van Jelte en andersom Jelte broertje van Amy. Niks half, ze komen alle twee uit mijn buik en we wonen samen in één huis. Ze hebben ieder een eigen papa waar Amy een heel lief en prachtig klein zusje heeft waar ze dol op is en Jelte heeft 2 grote broers waar hij gek mee is en blij is als ze ook bij papa zijn omdat hij dan fijn samen kan spelen. Gewoon allemaal heel erg leuk. Maak daar ook geen drama van, het is zo en we zullen er altijd het positieve uit halen. Het klinkt allemaal alsof ik er zo nuchter over denk maar dat is echt niet zo omdat ik echt een gevoels mens ben  en natuurlijk heb ik wel eens gedacht waarom toch? Maargoed we kunnen wel in een negatieve spiraal gaan zitten, maar wat hebben we daar aan? Nee niks idd. Ik niet, maar de kinderen al helemaal niet. Contact met de vaders is prima, met de 1 wel wat beter als met de ander maar we mogen echt niet mopperen als je ooit bij andere hoort. Ben wel erg blij dat de kinderen nog zo jong waren omdat ze niet beter weten als hoe de situatie nu is.

Mijn kinderen gaan om het weekend naar hun vader en in de grote vakantie 2 weken, ook met feestdagen zijn ze de helft daar. Alles is op elkaar afgestemd en gaan dus altijd tegelijk naar hun vader mits er is iets geruild, zoals je leest ben ik dan dus eigenlijk echt wel zogoed als fulltime alleenstaande moeder, alles komt op mij neer zoals de opvoeding, alles wat bij school hoort, zwemles, tandarts, dokter, en noem het maar op. En ja daar ben ik heel erg blij mee, en doe alles zonder gemopper en juist met liefde en plezier. 

Op relatie gebied heb ik het tot nu toe nog nooit echt getroffen, maar het valt niet mee als alleen staande moeder echt een goede relatie op de bouwen blijkt dan achteraf. Gelukkig begrijpen mensen die belangrijk zijn in mijn leven dat heel erg goed en steunen mij juist heel erg daarin. Ik merk vaak dat het toch moeilijk is omdat ik zogoed als fullltime de kinderen heb en ja het zijn niet de kinderen van de partner die je op dat moment hebt, daar door zijn er sneller irritaties of je merkt het in de opvoeding. En natuurlijk ook andere situaties. Het is zeker niet leuk voor de kinderen als het mis loopt maar soms ook zeker wel beter voor hen en dan kies ik dus ook voor de kinderen en mezelf. We willen het namelijk niet half goed hebben maar helemaal goed. Zo leer ik de kinderen ook dat ze nooit in een ongelukkige situatie moeten blijven hangen. En ja natuurlijk is er overal wel iets maar dat bedoel ik niet, er zijn verschillen tussen er is overal wel iets en het gaat gewoon niet. Ik hoor wel vaker de zelfde situatie als zoals ik erin zat, maar sorry daar pas ik echt voor. Over dit stukje hebben sommige mensen misschien echt wel hun mening maar wij weten hoe het zit. Wij blijven positief, en halen het positieve eruit. Ooit komt er iemand op ons pad die wel op en top bij ons past.

We zijn nu dus met zn 3tjes en we doen gewoon alles waar we zin in hebben en we zijn gelukkig samen. We maken genoeg uitjes, zoals de Efteling, toverland, bios, lekker zwemmen, speeltuin bezoek, uiteten, in de zomer lekker fietsen, picknicken, ijsjes gaan eten, gewoon echt waar we zin in hebben. Ik kan mijn kinderen alles bieden wat ze nodig hebben dus wat willen we nog meer? Dat lijkt me voldoende. Wat ik ook erg belangrijk vind is dat we samen zijn in de weekenden dat ze thuis zijn, en tuurlijk mogen er vriendjes/vriendinnetjes komen spelen of logeren. We hebben een sterke band samen, maarja dat is natuurlijk niet voorniks. We zijn veel samen en ze krijgen de aandacht die ze nodig hebben. Dit gaat ook gewoon allemaal vanzelf hoor, ik ben een geboren moeder zoals ik dat zelf altijd zeg. Wel mooi omdat andere het soms ook wel eens zeggen.

Zoals je hier boven leest doen we genoeg leuke dingen, maar dat kan echt niet zomaar. Sinds ik uit elkaar ben met de vader van Jelte ben ik zogoed als volle tijd gast ouder dus we werken er hard genoeg voor. Heb eerder altijd in de oudere zorg gewerkt maar dat was best lastig als alleen staande moeder met opvang en oppas dus dan ga je toch eens nadenken wat dan bij je past en goed past bij de situatie. Mijn kinderen gingen toen naar een gastouder en zodoende dat ik ook na ging denken of dat dan niet iets voor me zou zijn en uit eindelijk ben ik als gastouder gestart. Echt heel fijn, kan altijd zelf de kinderen wegbrengen en ophalen van school, de kinderen zijn buiten de schooltijden gewoon altijd thuis, nooit geen opvang (al was ik wel heel erg blij met de gastouder waar mijn kinderen heel gingen), als ze ziek zijn kan ik er altijd voor ze zijn, heel veel voordelen dus. 

Ik hoor jullie al een beetje denken, huh en tijd voor jezelf dan?? Ja tuurlijk heb ik behoefte aan tijd voor mezelf, maar tijd voor mezelf heb ik wanneer de kinderen bij hun vader zijn. En er komt echt wel eens voor dat er iets te doen is in een weekend wanneer de kinderen thuis zijn maar dat is wel echt heel minimaal of ik probeer iets te ruilen of te verzetten. 

Dit was mijn verhaal over mijn (ons) leventje als alleen staande moeder.

Heel veel liefs weer van mij en tot in mijn volgende blog.

@karenjelteamy